Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het bewijs

Ze moest echt nodig naar de fietsenmaker.
Vorig jaar, al wel drie maanden geleden hadden ze haar fiets gehaald, die toen een lekke band had.
Netjes werd hij ook weer naar haar huis gebracht en ze was blij dat ze haar fiets weer tot haar beschikking had.

Op dat moment had ze wel visite, waardoor ze niet zo zorgvuldig als anders de gemaakte fiets controleerde.
Er moest tenslotte een hoop geld voor betaald worden en dan moest je wel kijken of er waar voor je geld geleverd werd.
Ze was al op leeftijd en het viel niet mee om op alles te letten.
Pas een paar dagen, nadat de fiets was teruggebracht, bekeek ze hem.
Haar bezorgdheid was helemaal terecht, het licht deed het niet meer.
Ze hadden natuurlijk een draadje losgetrokken bij het repareren van de lekke band bedacht ze.

Nu ja, als het wat beter weer zou zijn, zou ze zelf de fiets wel even terugbrengen.
Het leek haar verstandig de fietsenmaker vast in te seinen dat er iets niet klopte.
De fietsenmaker vertelde haar dat het geen enkel probleem was en dat ze het licht zouden nakijken als ze langs zou komen.
Ze wilde er steeds naar toe, maar altijd was er een reden om niet te gaan.
Dan was het weer te koud, dan was het weer te nat of een andere keer was het weer te glad.
De enige oplossing was om niet in het donker te gaan fietsen.

Toen de maanden verstreken durfde ze eigenlijk niet meer naar de fietsenmaker.
Het was natuurlijk wel een beetje vreemd dat ze zo lang gewacht had met het terugbrengen van de fiets.
Die jonge mensen begrepen een ouder mens niet, ze begrepen niet dat ze niet altijd alles kon zoals zij.
Haar vriendin wilde ook eens al met haar mee; “ het is toch te gek dat je nu nog eens voor een reperatie gaat betalen”, had ze gezegd.
Nu ja, het was in elk geval een hele troost dat er iemand mee durfde.
Helaas liep ook dat niet zoals het hoorde en werd haar vriendin zwaar verkouden, waardooor deze oplossing ook in duigen viel.

Een paar weken later toen een buurvrouw naar de fietsenmaker zou gaan, vroeg ze of ze meekon.
Ze vertelde het hele verhaal en dat ze niet alleen durfde te gaan.
Helaas zei de buurvrouw onderweg, dat ze er niet bij zou blijven, ze geneerde zich kennelijk, bedacht ze.
Toen de vrouwen bij de fietsenmaker gearriveerd waren, besloot zij het verhaal toch te gaan vertellen tegen de fietsenmaker.
“Kan ik u helpen”, vroeg één van de fietsenmakers uit de reparatiewerkplaats.
Ze vertelde het hele verhaal en de man keek naar de lamp.
Toen zag ze het licht.

De lamp deed het gewoon en er bleef haar niets anders over dan te lachen om haar enorme blunder.
Maanden dacht ze zonder licht op haar fiets te zijn, maanden was het een probleem geweest naar de fietsenmaker te gaan.
En nu…????
Het bewijs was geleverd, ze werd echt oud en was een warhoofd aan het worden.

Schrijver: Eva Mensch, 26 maart 2007


Geplaatst in de categorie: individu

0.3 met 3 stemmen 293



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)