Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

NET ALS ANDERS

De dag begint net als gisteren, mijn ogen gaan langzaam open en ik zie dat de zon schijnt. “Fijn” denk ik, “dat maakt het vandaag allemaal wat vrolijker.”
Mijn vrouw slaapt nog en sta ik dus voorzichtig op, je geeft om elkaar na al die jaren huwelijk. Ik kan mij geen betere vrouw wensen, dus fantaseer ik daar ook niet over. In de badkamer kijk ik lang in de spiegel en kom er uiteindelijk achter dat die man daar in die spiegel, iemand moet zijn die ik goed ken.
Plassen,wassen,scheren, aankleden; allemaal automatisme, maar die man in de spiegel ziet er op eens beter uit.

In de keuken zet ik koffie en smeer het brood, schenk twee glazen sap in en breng alles weer terug naar de slaapkamer. Mijn vrouw is natuurlijk al lang wakker en kijkt mij lief aan en vraagt: “wat ga jij vandaag doen?” “Ik ga naar het terras van Piet en lees daar de krant en drink een kop koffie, net als anders.” Ze kijkt me onderzoekend aan en zegt dan langzaam: “vandaag is niet net als anders, het is vandaag 4 mei.” Ik knik bedachtzaam en zeg: “ja, het is vandaag 4 mei. Het is al weer 62 jaar geleden dat wij zijn bevrijd, dat Nederland is bevrijd, 62 jaar geleden en nog steeds lijkt het net als gisteren.”
Ik kijk nietsziend door het open raam en voel de ochtend niet, nee, ik ben nu weer terug toen een familielid werd doodgeschoten omdat hij niet zijn arm wilde uitstrekken voor een snotaap van een jaar of 16. Ik stond er bij, keek er naar en kan het nog steeds niet verwerken.
“Wat ga jij doen?” Vraag ik en ben weer terug in de slaapkamer van 2007. “Ik ga even naar Sarah, want zij heeft het vandaag heel erg moeilijk; van haar familie is niemand meer over.” Ze kijkt mij aan en om haar mond komt een smalle glimlach en zij zegt: “gelukkig hebben wij nog elkaar, gelukkig zijn wij nog bij elkaar.” Zwijgend eten wij het ontbijt en ik breng alles terug naar de keuken, net als anders.

Op het terras van Piet is het nog stil. De deur staat open en ik hoor hem rommelen achter de bar. “Morgen Piet” roep ik naar binnen en ga in mijn hoekje op het terras zitten. Piet komt naar buiten en ziet er smoezelig uit, net als anders en vraagt: “koffie Klaas?” Ik knik en sla de krant open.
Aan het tafeltje naast mij ploffen twee dames neer en zuchten of ze al ik weet niet wat gedaan hebben. Zo kijken ze er ook bij. “Eerst koffie,” zegt de blonde, “voor wij gaan winkelen. Ik heb zo’n beeldig jurkje gezien bij Sonja in de Stationstraat.” De dame met het zwarte haar knikt ter bevestiging en kijkt of zij Piet al ziet komen. De blonde kwebbelt er vrolijk op los en eindelijk komt Piet mijn koffie brengen. “en jonge dames wat mag het wezen?” De dames giechelen en bestellen allebei een koffie. “Vanavond moet ik met mijn vader naar de 4 mei viering”, zegt de blonde en kijkt er bij of iemand haar een oneerbaar voorstel heeft gedaan. De ander zegt: “ik ga al jaren naar de dodenherdenking toe, want ik weet niet of ik hier anders wel was geweest.” De blonde kijkt haar aan en zegt: “Jij bent niet goed bij je hoofd Paula, zoiets doe je niet vrijwillig en daar komt bij dat het veel te lang is geleden.” Piet komt met de koffie en de dames doen er het zwijgen toe. De sfeer is op eens veranderd.

Mijn gedachten zweven door die twee zinnen en denk na over het moeten en het vrijwillig doen. Onze kinderen gaan ook altijd mee naar het oorlogsmonument en zover ik weet, doen ze dat vrijwillig. Het is natuurlijk al 62 jaar geleden, maar het leeft nog steeds. Morgen is het 5 mei en dan vieren wij onze bevrijding en dat wordt eigenlijk nog maar eens in de vijf jaar goed gevierd, maar dodenherdenking vieren wij elk jaar. Ik denk op dat moment bij het monument ook aan al die mensen die slachtoffer zijn geworden van oorlog en ander zinloos geweld. Elk jaar komen er nieuwe slachtoffers bij, elk jaar weer. Eigenlijk mogen wij dodenherdenking geen viering noemen en zijn wij anno 2007 echt bevrijd?
Piet komt ongevraagd nog een koffie brengen en vraagt of ik vanavond ook naar het monument ga. “Ja, Piet, net als anders”, antwoord ik en hij zegt dat het een lekkere drukke avond wordt voor hem. Hij verdient goed aan de dodenherdenking, net als anders.

Langzaam slof ik naar huis en zie mijn vrouw al bij het raam zitten. Ze steekt lachend haar hand op. Net als anders.

Schrijver: Klaas van Eijbergen, 12 april 2007


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.8 met 21 stemmen 766



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)