Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De aanval

Niets was er te merken van dreiging, niets van slecht weer.
Het leek heel gewoon en je kon rustig buiten lopen.
De temperatuur was heel aangenaam, wat stond er in de weg om te gaan waar je wilde?
Helemaal niets.

Maar dan …….een enorme klap, veel donder en het besef dat er een behoorlijk onweer boven je hoofd leek te hangen.
Beter zou het zijn onderdak te zijn, want met deze harde donder van het wel zeer onverwachtse onweer was het verstandiger bescherming te zoeken.
Helemaal juist was dat zeker, gezien de enorme plensbui die er vrijwel meteen op volgde.

Hier en daar scholen de mensen die zich op straat bevonden waar ze maar enigszins beschutting vonden.
Dat was in hun auto die gelukkig vlakbij stond of onder elke afdakje dat je maar zag. Toch was die 10 meter terug naar auto of huis net even te ver.
Er was ineens een vreselijk lawaai bij gekomen, het hagelde.
Als stenen sloeg de hagel overal in en om je heen.
Het was meer dan dat, meer een koude douche, het was een priemende aanslag telkens als je de hagel op je huid voelde.
De dreiging van een bliksem die je zou kunnen raken.
Je kon je bijna voorstellen hoe het midden in een vuurgevecht moest zijn.

Van de schrik bekomen keken de mensen die schuilden elkaar aan.
Het was een blik van verwondering, maar ook van eensgezindheid.
Ze glimlachten naar elkaar als ware helden.
Toen de buien ietwat dragelijker werden, vervolgde de één na de andere dappere zijn of haar weg, het bracht mij een brede glimlach.

Schrijver: Eva Mensch, 4 juli 2007


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

0.9 met 11 stemmen 1.854



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)