Wereldkeuken
Nadat hij het laatste spoortje egotripperij uit zijn leerlingen had gepreekt, keerde de goeroe terug naar zijn “binnenste cirkel’ om er duchtig te gaan mediteren over ’s mensen’ domheid. Hij liet een prakje verbouwereerde adepten achter die met de moed der wanhoop begonnen hun uit elkaar gedraaide illusies bijeen te schrapen.
“Shit zeg”, zuchtte de Australiër, ‘ik dacht dat ik mezelf wel genoeg had gestraft met alles en iedereen achter te laten, en dan krijg ik nog op mijn donder van die ouwe!’
‘Tja’, nam de Nederlander het filosofisch op, ‘als je er wilt geraken, moet je er iets voor over hebben’.
‘Inderdaad, zeer juist’, viel de Duitser streng bij terwijl hij met gezwinde pas naar de doucheruimtes beende waar hij met overgave de onwillige kranen begon te mishandelen.
De Belg bekeek het allemaal en zei niets. Enkel een raadselachtige glimlach verried dat er enige geestesactiviteit werkzaam was.
‘Wat zit jij daar onnozel te lachen?” wou de Amerikaan weten. ‘Als ik het goed heb zei de goeroe tegen jou dat je voorliefde voor frieten en wafels je blik vertroebelde.”
Terwijl hij bleef glimlachen, somde de Belg op: ‘Tegen jou zei ie dat je innerlijk verknocht bleef aan je cowboyhoed. Tegen Hank onze Australiër zei ie dat het afwerpen van zijn ego telkens als een boemerang terugkeerde. En jij, Fritz, jij was te formeel, niet?’ Hij keek naar de Nederlander en dacht even na, ‘tegen jou had hij het over een windmolenvechter en een geest als een kaas vol gaten, geloof ik…’
De Belg pauzeerde even, stak, tot ontzetting van zijn lotgenoten, een sigaret op en vervolgde: ‘Ik vrees dat onze goeroe in elkaar hangt van clichés en deze gebruikt om ons te typeren, al naargelang hij over iets weet over ieder volk en land waar wij vandaan komen. Hij is gewoon een ordinaire bedrieger! Als ik een Fransman was geweest zou hij het zeker hebben gehad over een stokbrood en wijn en mocht ik een Italiaan zijn geweest, dan zou ik zeker lijden onder de knoet van la mama en een te grote macho zijn.”
‘Ik vraag me af wie hier de vooringenomen lul is’, smaalde de Nederlander, maar Fritz twijfelde toch even en ook de Australiër bleef even dralen. Toen, zonder dat iemand het in de gaten had, stond plots de goeroe weer in hun midden. Hij keek naar de Belg met dezelfde glimlach die net voordien rond diens lippen gedanst had, maar intussen spoorloos verdwenen was.
‘ Ik weet tenminste dat frieten een Belgische uitvinding zijn in plaats van een Franse, maar laat dat je niet weerhouden kritisch te denken. Ik wil alleen niet dat je dat doet in mijn kostbare tijd’
‘En wat belooft u in de plaats?’, wou de Belg weten.
‘De goeroe glimlachte. ‘Een wereldkeuken, mijn vriend’ en hij verdween weer.
telenet.beGeplaatst in de categorie: filosofie
nationaliteiten
633
Geef je reactie op deze inzending: