Het sprookje van Ringeling en Ringelotje

Op een eiland, midden in de atlantische oceaan, wonen twee kleine mensjes,
die zo groot zijn als je ringvinger.
En die mensjes heette Ringeling en Ringelotje.

'Hee Ringeling, word eens wakker, we moeten vis vangen'.
Ringelotje tikt Ringeling op zijn schouder.
Mopperend wordt Ringeling wakker.
'De vissen slapen nog' mompelt hij,
'Straks maken we ze wakker.'
En hij draait zich om.
Ringelotje wordt boos.
'Dan maak ik de vissen toch wakker, slaapkop. Ik heb honger!'
Ringeling slaat de deken van zich af.
'Maar als de vissen niet bijten, ben ik zo weer weg.'

Ze lopen naar het strand en klimmen in een oude schoen.
De schoen vaart de zee op.
Ringeling gooit het touwtje de zee op.
Maar opeens - het was heel raar - kwam er een vis uit het water springen;
de vis greep Ringeling en Ringelotje en slokte ze in een hap op.
'Ringeling, waar zijn we, het is hier zo donker'.
Ringelotje klampt zich aan Ringeling vast.
'Ik zou het echt niet weten', fluistert Ringeling.
'Wat heeft die vis gegeten, het is hier erg plakkerig.'
zegt Ringelotje,
'Ik wil naar huis Ringeling, snel.'
Ringeling zegt:
'We mogen blij zijn als we ooit nog een keer de buitenlucht mogen zien.'
Ringelotje trilt.
'Ben je zo bang?'
vraagt Ringeling.
'Nee, dat ben ik niet,'
zegt Ringelotje,
'Dat is de vis!'

Ineens voelen ze dat ze de lucht in worden getild.
Na een uurtje wordt de vis opengesneden door een kokkin.
Ringeling en Ringelotje blijven stokstijf stil liggen.
'Kijk, poppen, dat is wel leuk speelgoed voor Sarah' zegt de kokkin.
'Sarah!'
Er komt een klein meisje aanhollen.
'Kijk, twee poppen, raad eens waar ik die vond, in de buik van deze vis die ik net op de markt heb gekocht', zegt de kokkin.

Het meisje pakt Ringeling en Ringelotje op en neemt ze mee naar een kamer waar duizenden speelgoedjes liggen.
Poppen, teddyberen, autootjes, potloden, stiften, pappier, en meer.
'Ik ben bang' fluistert Ringelotje.
'Zei je nou iets' vraagt het meisje.
'Natuurlijk niet' zegt Ringelotje.
'Jullie kunnen praten, jullie zijn echt!' zegt het meisje.
'Ik ben Sarah, en jullie mogen wel bij mij wonen!'
'Ik ben Ringeling en dat is Ringelotje, en wij willen graag bij je wonen, toch, Ringelotje?'
Ringelotje knikt.
En ze leefde nog lang en gelukkig.

sprookje mensjes zo mensjes zo groot als eiland

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.1 met 10 stemmen 346