Drie kilo teveel

Al jaren volg ik trouw het Sonja Banketbakkerdieet. Smaakt goed, maar eerlijk gezegd val je er geen donder van af. Tot mijn schrik trof ik vanochtend een getal op de weegschaal dat ik al jaren niet gezien had op deze natuurlijke vijand. Natuurlijk had de spiegel mij al voorzichtig ingelicht over de voortschrijdende teloorgang, maar met de feiten in het vizier komt de boodschap toch nét wat harder aan. Het flexibele vet weegt bijna drie kilo teveel. Ach, hoor ik je denken, is dat alles? Aansteller, zeurkous, zemelaar! Voeg daar gerust nog wat termen aan toe die mij op onvriendelijke wijze vergelijken met een vrouw. Want ja, lullen over je gewicht, dat is eigenlijk het terrein van het andere geslacht.

Inderdaad, drie kilo is niet zoveel, maar ik ben dan ook mild voor mezelf. Ik las ooit een foldertje waarin stond dat je je ideale gewicht kunt berekenen door honderd af te trekken van je lengte in centimers. Volgens die methode mag ik 92 kilo wegen. Over de gewenste substantie van al die kilo’s heb ik niets gelezen, of ik heb het in elk geval niet onthouden. Tot nu toe prees ik mij dus gelukkig met mijn lengte; daar moest op gedronken worden. “Hi ha ho.” Juist: HO. Even stoppen met drinken, want ik weeg gewoon echt teveel. Het voelt bovendien niet lekker als je je buik in staande positie van links naar rechts kunt bewegen. Er zijn twee opties: ik groei drie centimeter of ik verlies zes pond. Gezien mijn leeftijd lijkt de laatste optie mij het meest kansrijk. Aan de slag dus.

Nu moet ik bekennen dat ik mijn hele leven al het genoegen heb van een zeer goed functionerende stoelgang. Thuis levert dat zelfs vaak jaloerse blikken op. Of het moet zo zijn dat ik de mimiek van walging en jaloezie door elkaar haal. Enfin, dat geluk in combinatie met een paar dagen aan de crackers, moet me een behoorlijk eind op weg kunnen brengen. Goed, daar maken we twee weken van. Want enkele etmalen met een rommelende maag wil ik mijn lief niet aan doen. Dan kan ze mijn gesnurk niet meer horen. Dus liever iets langer een beetje minder eten, dan iets korter véél minder.

Nu wil ik mezelf niet op de borst kloppen (dat geeft deining), maar ik ben wel direct in actie gekomen om het tij te keren. De waterkraan was vandaag mijn beste vriend. En mijn fiets heb ik ook weer eens uit de schuur bevrijd. Die heb ik laatst van een verende zadelpen voorzien. Daardoor wist ik eigenlijk al dat ik te zwaar was, want ik voelde het verschil niet.
Ik kom net terug van een flink rondje trappen om het dorp. Dat duurde slechts een kwartier, maar verwijt dat de politiek maar. Die wilde tot nu toe niet fuseren met de aanpalende stratenverzameling. Komt die fusie er alsnog, dan gaat mijn conditie met sprongen vooruit. Reken maar.

Na afloop van mijn ‘minitour’ heb ik mezelf zojuist getrakteerd op een welverdiende spacewafel met biscuit, chocola en caramel. Heerlijk, daar krijg je energie van. Nu ga ik traplopen, want op zolder ligt nog een tas met najaarstruien. Die gele moet ik hebben, want die valt lekker wijd. Oh ja, en daarna even de schroevendraaier pakken, want ik moet in de badkamer nog een apparaat demonteren.

dieet afvallen afvallen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 4 stemmen 409