Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Zâmball baai?

Het is tot op heden nog niet gebeurd, dat ik aanleiding zag om op een eerdere inzending terug te komen. Sterker nog, ik zal er nog even aanvullend op willen doorborduren. Zeker ook omdat ik door de redactie van nederlands.nl weer werd verblijd met een schitterende afbeelding onder mijn stuk. Dat doet me elke keer weer even denken aan vroeger, waar we op de zondagsschool eveneens, maar dan met een stichtelijk prentje werden beloond als we tijdens het godsdienstonderricht goed hadden opgelet. Goed, ik wilde alleen maar kwijt dat ik verbaasd was over de ruime aandacht, die mijn vorige inzending 'Met wie zegt u…' tot nu toe al van u kreeg.

Ik hoop dat ik met genoemde bijdrage tussen de regels heb kunnen overbrengen, waar het mij per slot van rekening écht om was te doen. Daarvoor was het nodig, om de beschreven sfeerbeleving van 'gezelligheid' een beetje te overdrijven. Het ging mij er eigenlijk om, aanschouwelijk te maken, dat er tegenwoordig veel meer nodig is om het gezellig te vinden dan in vroeger tijden. Speelde ik in mijn jeugd met een houten blokkendoos en een opwindbaar blikken speelgoedtreintje, mijn kleinzoon, 13 jaar oud, kan zich b.v. nog wel eens vervelen en dat vanzelfsprekend ongezellig vinden. Hij heeft wél de beschikking over zijn eigen computer, digitale filmcamera, playstation en zijn mobieltje met alle moderne features. Gezien in de tijd waarin wij leven schijnt dit voor velen heel normaal te zijn. Bij hem zou een avond met een 'pratende schemerlamp' geen enkel soelaas bieden en een 'verkeerd verbonden' misschien een welkome afleiding betekenen.

Dan nog even iets over telefoontjes door een verkeerd gekozen nummer: In het verre verleden hebben wij helaas moeten besluiten een geheim nummer te nemen. Aanleiding waren talloze telefoontjes van een zieke meneer. Hij had blijkbaar problemen met zijn stembanden en bovendien een aandoening van zijn luchtwegen, want hij kon niet veel meer uitbrengen dan een onverstaanbaar hijgend gebrabbel. Zo iemand laat je toch niet in de kou staan? Je neemt hem de wind uit de zeilen.

Het toeval wil, dat ons geheime telefoonnummer bijna identiek is (op twee cijfers na) aan dat van een lokaal Chinees restaurant. Dus: personen, die haastig en/of onnauwkeurig het nummer intoetsen, laten onze telefoon rinkelen. Eens in de drie maanden is het raak, maar evenzo goed ook wel eens twee keer per week. We leggen dan geduldig uit, dat men 'bijna goed zat', maar dat wij geen restaurant zijn. Mijn echtgenote heeft eens in een goede bui aan een heer, die tafels voor 14 personen wilde reserveren geantwoord, dat het best in orde kwam; hij moest echter genoegen nemen met 'wat de pot die dag schafte'. Deze potentiële klant zag, nadat hem was uitgelegd hoe het zat, er gelukkig luidkeels lachend de humor van in.

Hoe anders is de zakelijke reactie, wanneer wij een te bezorgen maaltijd bij ons Chinees restaurant bestellen. 'Is goed meneel, vool vijf uul. Nog kloepoek en zâmball bai?''

Tot een volgende keer.

Schrijver: Günter Schulz, 8 november 2007


Geplaatst in de categorie: familie

3.7 met 9 stemmen 1.502



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
jorrit
Datum:
18 november 2007
Email:
jorrit3hotmail.com
je weet dat het geklaag over de jeugd van alle tijden is he gunter? ben benieuwd naar een stukje van je over 'die goeie ouwe tijd'
Naam:
Iris Van de Casteele
Datum:
14 november 2007
Het kind dat keitjes
keilde in het water
zag vliegende vissen
en 's avonds
kwam hij veilig weer thuis.

(uit 'Woorden in de Stroom' van Willy Spillebeen).

Daaraan doet jouw verhaal me denken, beste Günter. Het kind in jou is gebleven. Het zuivere kind, het zoekende naar huiselijke gezelligheid en genegenheid, soms langs wat humor om, soms langs een andere weg, steeds vertaald in een verhaal. Op zo een kind kan geen leeftijd geplakt worden.
Heb graag jouw verhaal gelezen.
Naam:
Rina van Dijk
Datum:
11 november 2007
Steeds weer een genot om je stukjes te lezen. Nostalgische gevoelens oproepend aan pinda's pellen op een krant. Handwerken, figuurzagen aan de grote tafel. Hoorspelen en bote dinsdagavondtrein. Super!
Naam:
l. van til
Datum:
9 november 2007
Kort, eenvoudig, maar toch, als columnist zou de schrijver het goed doen. Prima.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)