Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Lada

Nadat mijn vader vanwege zijn medicijngebruik het advies had ontvangen niet langer zelf auto te rijden, drong zich de vraag op wat er moest gebeuren met de anderhalf jaar oude Russische Lada, die met negenduizend kilometer op de teller, werkeloos in de garage stond te verouderen.

Immers de vaste lasten liepen gewoon door en een auto, die niet rijdt, wordt er
a) niet beter op,
b) àls je dan een enkele keer met zo’n auto rijdt, dan heeft dat voertuig zo’n hoge kilometerprijs, dat je net zo goed een auto met chauffeur zou kunnen huren.

Wat, zo luidde de vraag, zou de auto opbrengen als we de garage waar mijn ouders de Lada, hun vierde, hadden gekocht, zouden vragen deze in te nemen. Omdat er slechts één manier was om daar achter te komen, begaf ik mij in de Lada naar de garage. Ik werd er uiterst voorkomend ontvangen door de meneer van de zijn naam dragende garage. Ik zag het aan het kaartje, dat hij op de linker revers van zijn colbertjasje droeg. Klaarblijkelijk had hij de indruk te maken te hebben met een potentiële koper. Of ik niet even wilde gaan zitten; of ik een kopje koffie wilde; wat ik van het weer vond. Enfin de gemeenplaatsen, die gewoonlijk worden betreden, werden ook nu betreden en ik vond het best. Het is immers dé manier om elkaar een beetje te leren kennen.

Toen het praatje "pee" lang genoeg had geduurd, begon ik, positief gestemd, tijdens het machinaal bereide kopje koffie, uit te leggen, wat de reden van mijn bezoek aan de garage was. Het bleek een fout van de eerste orde te zijn. Want onmiddellijk nadat duidelijk was, dat ik geen kóper maar een vérkoper was, kwam zó overduidelijk de gespleten persoonlijkheidsstructuur van de heer S. naar voren, dat ik mij heel even afvroeg of er misschien een psychedelisch middel in onze koffie had gezeten. Lada, Rusland, KGB, Moskou. De link was wat mij betreft niet moeilijk te leggen. Door mijn ogen gezien leken de ogen van de heer S. plotsklaps op die uit een video-clip, waarbij voor het maken van de opname gebruik was gemaakt van een zogenaamde "fish-eye" lens die vlakbij 's mans ogen werd gehouden. Om van zijn mond maar niet te spreken. De geluiden, die daar uit kwamen leken zich op een variabele snelheid en sterkte door de ruimte van de showroom te bewegen. In diezelfde roes drong vaag het gebaar tot mij door, dat S. met hoofd en hand in de richting van de uitgang maakte. Een gebaar waarop ik half-bewust reageerde tot ik, zittend in de Lada, ontwaakte uit deze korte, maar indrukwekkende séance.

Inruilen bij de garage moest, zoveel was duidelijk, als optie om de Lada te gelde te maken, onmiddellijk worden vergeten. Met dit gegeven in het achterhoofd luidde de volgende vraag: Wat doen we dàn met Lada? Het antwoord kwam van mijn ouders, die voorstelden, dat ik de Lada onder mijn hoede zou nemen. Ik kon er dan naar behoefte gebruik van maken en ik zou hen er af en toe een stukje mee kunnen rondrijden, waardoor zij het gevoel behielden over eigen vervoer, met chauffeur, te beschikken. De kosten van de Lada zouden in onderling overleg worden verdeeld en aldus geschiedde.

De huur van de garage werd opgezegd en de Lada werd als tweede auto bij ons thuis gestald, om zoals afgesproken, mijn ouders af en toe ergens naar toe te rijden en hem voor de rest voor wat licht locaal werk te gebruiken. Nu is het berijden van een Lada geen onverdeeld genoegen. Zo geeft de versnellingsbak bijvoorbeeld op een geheel eigen wijze het karakter van de auto al aan: weerbarstig. Om van de onbekrachtigde stuurinrichting maar niet te spreken, want om het stuur vanuit stilstand rond te krijgen zijn meer dan gemiddeld ontwikkelde biceps een absolute voorwaarde. Los van de technische prestaties moet echter gezegd worden, dat de Lada op een tweetal punten de vergelijking met een aantal duurdere auto-types zonder problemen aan kan. Die twee punten zijn:
het brandstofverbruik
en de kosten van de reparaties en het onderhoud.
In deze opzichten doorstaat de Lada met glans elke vergelijking. In de vijfendertigduizend kilometer, die de Lada in de loop der tijd aan de reeds op de teller staande negenduizend kilometer toevoegde, zijn het met name de oliemaatschappijen en de garages geweest, die van de frequente bezoeken de vruchten hebben geplukt. Waar de andere, toegegeven stuk voor stuk duurdere automerken een volledige driejaars- of honderdduizend-kilometer-garantie geven, maakt de Lada het gunstige prijsverschil meer dan goed door de niet-aflatende stroom extra kosten, die de eigenaar op ongezette tijden moet neertellen om zijn koets voor een vroegtijdig en volledig verval te behoeden.

Misschien toonde de "rode" Lada van mijn ouders op die wijze en toen al, het failliet aan van dat fnuikende systeem, dat decennia lang elk sprankje persoonlijke creativiteit en eigen initiatief vermoord had, en moet om die reden alleen al deze Lada voor het nageslacht bewaard blijven. Als eerbetoon aan hen, die destijds, ongetwijfeld hopend op beter tijden, via een auto hun schreeuw van protest de wereld inzonden.

Schrijver: hans uil, 24 februari 2008


Geplaatst in de categorie: vrijheid

2.3 met 7 stemmen 711



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)