Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Wil ik haar... of toch...?

Hartje zomer..zwoel buiten, binnen was het koeler en ik besloot wat kletspraat op te zoeken in een chatbox.
Al snel werd ik aangeklikt, diverse mannen wilden wel een spannend gesprek.
Daar was het mij niet om begonnen, dus besloot ik ze te negeren.
Al snel kwamen er twee mannen die ook een gewoon gesprek niet uit de weg gingen, leuk dus..ik sprak met beiden, ik tikte en tikte want dat moest snel natuurlijk en het toeval wilde dat ik met beiden goed kon praten.

Iedere nieuwe dag keek ik naar deze gesprekken uit, steeds werd ik wijzer en had geen moment het gevoel dat ik wel eens belazerd zou worden.
Ik was dan ook leek op dat gebied, een saaie huisvrouw, die op het huishouden en kinderen na, niet veel om handen had, dus was dit een aangenaam verpozen!

Mijn huwelijk was niet "je dat" dus ach...het was onschuldig vond ik...
Al snel sloot ik vriendschap, van meer was geen sprake!
De daar op volgende maanden waarin mijn huwelijk zich in een crisis bevond, vertelde ik lief en leed, net als zij trouwens, het was een uitlaatklep en een geweldige steun, het had net zo goed een vrouw kunnen zijn hoor...ik was gewoon blij met wat aandacht.

Toen ik er zeker van was dat mijn huwelijk over was, besloot ik dat live-contact misschien wel zo leuk zou zijn, overigens zonder bijbedoelingen, ik had slechts geschreven en geen foto gezien, dus had geen idee wie er nou achter dat beeldscherm zat.

Met H. had ik meteen een wow gevoel, de klik was er zeker, al was de ontmoeting op een station, maar omdat we beiden een boel ellende hadden thuis, besloten we dat het hier bij bleef voorlopig.

Toen ik eenmaal op mezelf woonde, nodigde ik R. uit om te komen eten, maar hij vond een ontmoeting op neutraal terrein beter, het werd Chinees dus!
Ook deze man was leuk lief en gezellig, ik snapte meteen waarom de klik er was tijdens de gesprekken, we hadden duidelijk een boel gemeen.
Het leeftijdsverschil tussen ons waren slechts getallen, we werden goeie maatjes en iedere week kwam hij wel een keertje langs.

Met H. liep het anders...we werden stapelverliefd, veel té snel maarja liefde laat zich niet tegenhouden, ik voelde me sterk en in de zevende Hemel, ondanks mijn verdriet om mijn verbroken huwelijk.

Ik vond een baan en bloeide op...tot dat H. vertelde dat hij terugging naar z'n vrouw, nee niet voor haar, maar hij miste zijn dochtertje van drie jaar.
Ongeloof, verdriet en pijn maakten zich meester van mij, God wat was ik ziek van ellende, hoe kon hij, hij hield van mij...mijn wereld viel uiteen!

Wie raapte mij weer bij elkaar en sprak mij moed in...juist: R.! Langzaam maar zeker kwam ik bij zinnen.

Op een dag kwam ik tot de conclusie, dat de plek die ik thuis noemde, geen thuis maar slechts een dak boven mijn hoofd was en het feit dat ik dat dak met zes anderen moest delen, die vrijwel dagelijks beschonken aanwezig waren, was de stap naar R. zo gezet.
We deelden een appartement, ik zocht werk, wat snel lukte en de vriendschap werd voorgezet!
We hadden het leuk samen en kochten twee honden, 'n zwarte en 'n blonde. Inmiddels was er sprake van een relatie, geen goed plan maar ach...we waren beiden alleen dus...

We kochten een appartement en lieten het verbouwen, om er na twee jaar weer uit te trekken, 'n huis met garage in een goedkoper deel van het land was een geweldige optie.

Nou als ik ergens spijt van heb is het dáárvan! Door de afstand raakte ik m'n baan kwijt. Wat een pluspunt was waren de buren, leuke mensen, veel lol en onze tuin...heerlijk!
Ook het hebben van dieren was geweldig, kippen, bokjes een mooie vijver en onze vier honden.

Dat één van onze buren té aardig was kon ik toen niet voorzien, na vijf jaren samen trouwden we in alle Glorie, leuk, fijn: alle mensen in de buurt die er toe doen waren erbij.
Slechts een half jaar later vond de buurvrouw dat ik R. lang genoeg had gehad en hij...hij liet mij alleen!

Weer verhuisde ik...boos en verdrietig, maar dichter bij de kids.
Inmiddels ben ik een trotse oma van vier mooie meiden en heb wederom de Liefde gevonden.
Als het één je niet overkomt, dan gebeurt het ander je ook niet dus: Het Leven gaat door!

Schrijver: Thea Hulsbus, 12 maart 2008


Geplaatst in de categorie: liefde

2.9 met 9 stemmen 448



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)