Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Bolderen

Ons hondje Foxy is nu zestien jaar. Omgerekend in mensenleeftijd zou ze ongeveer 112 jaar oud zijn, maar er zijn formules die lager uitkomen. Hoe het ook zij, voor een hond is ze oud. Vroeger liep ze met gemak 20 kilometer met de baasjes mee. Maar ergens in de nazomer sloeg de ouderdom toe: de blokjes om werden korter. Op ons fluitje reageerde ze niet meer zodat we haar met haar zwarte vacht in het donker kwijtraakte. In de gang liep ze in plaats van de kamer pardoes de kelder in. En hoe vreemd: ineens ging ze zitten op het Perzisch tapijt om daar een plas of nog erger te doen.

In het najaar van 1992 kochten we haar als pup uit een nest Markiesjes. Een Markiesje is een zogenaamd oud Hollands ras dat ik ervan verdenk een gewone straathond te zijn. Ze was de dikste van het hele puppiestel. Zelfs heb ik even overwogen haar te ruilen voor een knapper zusje, maar werd door verontwaardigd protest van de kinderen daarvan afgehouden. Eenmaal thuis nam ze ons meteen voor haar in. Ze was speels, actief, gek op de kinderen, ja zelfs op onze poes - hoewel die liefde niet direct werd beantwoord – en ze wilde niets liever dan …uit! Ze bleek zo van onze hobby te houden dat ze ons tempo bepaalde tijdens elke wandeling, zodat we afgetrainde marathonlopers zijn geworden. Ze genoot intens van de drie pups die ze kreeg en dolde met hen door de tuin.

Maar nu dan is ze oud. Haar moederschap is ze allang vergeten. Ze speelt al een tijdje niet meer met haar rubberen kip. En ook draaft ze niet meer achter een stok op de akker. Ze lijkt uitgespeeld en dat mag als je tegen de 113 loopt. Maar we misten haar tijdens het wandelen en dat kan natuurlijk niet. Dus kochten we een tweedehands bolderkar om Foxy in te doen als ze moe wordt. Ze vond het gelijk een prima idee en liet zich als een klein kind in de kar zetten, pontificaal rondkijkend en de zwoegende baas voor haar af en toe goedkeurend toehijgend. Maar wat we niet verwachtten gebeurde. Ze herstelde. Als we nu uitgaan, wil ze na een tijdje in de bolderkar eruit en gewoon meelopen naast de kar. Het gekke is alleen: als we de kar thuislaten verzet ze geen poot. Dus bolderen de baasjes nu door polder en hei met een lege bolderkar en hun hondje ernaast.


Zie ook: http://www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 8 oktober 2008


Geplaatst in de categorie: dieren

4.2 met 10 stemmen 430



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Lucy Boogaard
Datum:
11 september 2009
Beste Meneer G. Knottnerus,

Een alleraardigst verhaal en schattige, bijbehorende foto van Foxy. Mijn dochter is in mei 1992 met een keizersnede ter wereld gebracht, en is nu ruim 17 jaar. Als het goed is, heeft Foxy als ze nu nog leeft inderdaad een zeer respectable leeftijd bereikt omgerekend in 'mensenleeftijd'. Zo krijgt 'bolderen' een diervriendelijke betekenis. Heb het als dierenvriend met plezier gelezen, en vraag mij nu af hoe het met haar is aangezien het verhaal bijna 1 jaar geleden geschreven c.q. geplaatst is.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)