Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Lucas

Het was nacht. De stad was leeg. Verdwaasd liep hij door de straten. Het hoefde niet meer. Vorig jaar had hij zijn baan verloren. Buiten zijn schuld. Zijn vrouw, waar hij zoveel van hield, had het nodig gevonden om met zijn beste vriend het bed in te duiken. Uitgelachen hadden ze hem toen hij hen daarmee geconfronteerd had. Zijn kinderen moesten niets meer van hem weten. Daar had hun moeder wel voor gezorgd. Hij had nooit gedacht dat ze tot zoveel kwaadsprekerij in staat was geweest. Nu woonde hij dan in een of ander pensionnetje tussen alcoholisten in.

Het was winter. Het water zou koud zijn. Zijn dood zou vlug intreden. Daarom had hij deze weg gekozen om zijn leven te beëindigen. Hij zou van de brug springen. De onderstroom zou hem naar beneden trekken. Het zou dan vlug voorbij zijn. Huilen kon hij niet meer. Het was alsof hij in trance naar de brug liep. Hij klauterde op de rand van de brug en keek naar de duisternis voor en onder hem.

“Doe dit niet” zei een stem. Verdwaasd keek hij om en zag een man. Hij had toch zeker geweten dat de brug leeg was geweest? De man had priemende ogen. En een beminnelijk gezicht.
“Kom nu naar beneden en ga verder met je leven. Vergeet je vrouw. Je kinderen zullen wel bijdraaien. Als ze ouder worden zal de waarheid wel tevoorschijn komen uit de nevel der leugens. Dan zul je blij zijn dat je er nog bent. Kom nu maar.”
Hij stapte van de rand af en zakte snikkend in elkaar. Alle tranen die zich eerder verborgen schenen te houden kwamen nu naar buiten. “Wie ben je? Hoe weet jij zoveel over mijn leven? huilde hij.”
“Noem mij maar Lucas, mijn vriend.”

Nadat hij zijn betraande ogen had schoongeveegd en weer opkeek was de man die zich Lucas had genoemd verdwenen. Hij stond op en wankelde vooruit. Hij ging weer terug naar zijn pensionnetje met maar een gedachte in zijn hoofd. De kinderen zouden wel bijdraaien en hem over een tijd weer liefhebben. Lucas had dat gezegd. Het was alsof de mysterieuze man hem een injectie met levenselixer had toegediend.

Schrijver: costa, 2 januari 2009


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 6 stemmen 410



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)