de reis

Hier loop ik dan. Tegen de ijskoude striemende wind in. Het is als heeft de atmosfeer de oostenwind geschapen om de mens te laten zien, nee te laten voelen wie de baas is. Die droge ijskoude oosten wind welke je longen tart. Zelfs het ademen doet pijn.

Ik loop over de landweg die her en der bedekt is met bevroren plasjes water. Het ijs kraakt onder mijn voeten. In de verte doemt het geluid van kloosterklokken op. Mysterieus verborgen in het bevroren panorama.

Een stel kraaien begint mij krakend te bespotten. Het lijkt wel of de kraaien schelden. Alsof ze die idioot aan het uitlachen zijn, terwijl ze minachtend zitten kijken hoe hij zich tegen de wind in probeert te gooien.

Maar ik heb geen tijd voor hen. Ik heb nog een lange weg te gaan.

reis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 2.365