lorelei

Wachten op de haven die mijn veiligheid garandeert. Ondertussen dobberend op de oceaan van gevoelens. En maar het eeuwige wachten op de opkomst van de zon zodat de duisternis verdwijnt.

Ik, de kapitein van mijn schip vol gevoelens die wacht op het licht dat mij de weg zal wijzen. Ik aanschouw het drijvende wrakhout van de schepen die mij zijn voorgegaan. En onder zijn gegaan in de stormen der gevoelens. Hier ben ik nu. Hier sta ik nu op de brug. Starend naar die oneindige horizon waarachter zoveel ellende en schoonheid verborgen ligt. Alleen weet ik niet welke van die twee entiteiten mij als kapitein van dit drijvende wrak gegund zal zijn. De raadsels die de tijd mij meegeeft zullen niet naast mijn schip blijven zwemmen maar zichzelf een weg enteren in mijn hoofd.

En ondertussen hoor ik haar gezang. Het gezang van die schone gepolijste stem die mij probeert te verleiden. Die mij probeert te verleiden tot onze ondergang. Die stem van goud die mij probeert te verleiden tot het volgen van een foute koers. God, als U bestaat dan help mij. Help mij een goede koers te varen zodat ik op mijn sterfbed kan zeggen dat ik het goed heb gemeend. God, help mij dit schip te redden.

Hoor het gezang van het gouden wezen dat al mijn navigatie ten onder doet gaan. Als in een droom waarin ik alles heb gezien wat ik ooit heb gedaan. Als matroos en als officier. En nu sta ik als kapitein voor de grootste raadsels van mijn leven. Zwem niet naar mij toe jij mooi wezen met die gouden stem.
Laat mij gaan en red mijn schip….

schipbreuk gouden re gouden redden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 324