Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Lekker badderen

(voor M. Vasalis)

Ach ja, lekker badderen onder een uiteenspattende deken van zoet-geurende schuim, niet zoals vroeger, toen ik nog dromend ronddoolde op de middelbare scholen, grauwe, teisterende concentratiekampen, mijzelf domweg vergapend aan de verzuurde, machinaal bestuurde kennis van menige leraar Nederlands, hoorde ik dat de edelachtbare heren Plato, Socrates en Aristoteles in Griekenland verbleven, maar dat Vasalis (ooit nog een kortstondig liefje van Slauerhoff!) ergens in Holland zetelde.

Nu nog heb ik moeite met haar pseudoniem, zo uitheems en koninklijk, om rode koontjes van te krijgen. Ook vergat ik alsmaar weer het geslacht bij zo'n androgyne naam, die mij heel voornaam bleef fascineren. Bescheidenheid siert de adel, zal ik maar denken, Kopland hanteert diezelfde magische kaalheid, koketterend als een Haagse lady. Mijn versteende hart kromp altijd samen, wanneer zo'n opgedofte struisvogel op elitaire, vervuilde toon verdween in het dampende bad van de vereeuwigde idioot. Zij maakte van die dappere idioot een wijs voorbeeld, een benijdenswaardige initiatie, een badkuip zo groot als de uitgeholde aarde. Ik zag grote zwermen lachengelen rondom die oerbron van warmte, smeltende chaos. Wanneer de fronsende leraar het laatste woordje had uitgerocheld, zijn monstrueuze kop zo rood als een kers, voelde ik de hele klas in een vorm van medelijden gehuld, zichzelf de gereinigde idioot wanend, iets van vijf minuten lang, want daarna barstte het gedonder weer los, de onbeheersbare aanvallen van agressieve idiotie, met als lijdend voorwerp de gespannen meester (zijn bloeddruk naderde de gevarenzône) onder een met donker bloed besmeurde doornenkroon van zeer heilige letters, inmiddels onleesbaar, maar komend uit het intieme werk van een hoogst merkwaardig dichteres en blijkbaar extremistisch, met verbijsterende sneeuwbaleffecten, rollende tijdbommen, want zo hoorden wij jaren later, dat onze zenuwlijdende Meester Zielepoot naar een banaal gesticht moest, 'bijkomen' heette dat, maar wij wisten de ware toedracht (Poëzie, wat is uw alibi? Ik ken Hem niet?) en wij zwegen als gelukkige idioten van een geheimzinnige, kolderieke samenzwering, stammend uit een slecht gelijmd paradijs, zeldzaam sprookjestafereel met lieftallige danselfjes in vreedzame boskabouterhuisjes, zachte, slakachtige, vrouwelijk bollende sierstoeltjes voor grotendeels vertrapte, uitzonderlijk kwetsbare padden.

Schrijver: Joanan Rutgers, 27 mei 2009


Geplaatst in de categorie: school

1.3 met 3 stemmen 370



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)