Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Schedelplaats

(voor Gerrit Komrij)

Onder de bikkelharde stekellagen van zijn opgebouwde verweer speelt nog steeds dat iele dorpsjongetje uit good-old Winterswijk, met hoepels en tollen, middeleeuwse stokpaarden en bovenal verstoppertje spelen.
Hij kroop onder de vuile boerenwagens door, op zijn pijnlijke knietjes door de nauwe gangen in het hooi. Wat als het hooi zou instorten?
Hij beefde bij de gedachte. Hij ontdekte de beste schuilplaatsen, maar ook de totale vervreemding, het eindeloos verdwalen in zijn verzonnen, grappige maskeraden, zonder ooit nog te kunnen ontsnappen aan dit dichtgemetselde spookhuis. En dan in het hart van de verschoven hooiberg greep hij in de binnenzak van zijn louche colbert naar zijn afgekloven balpennetje, gewapend met miljoenen opgespaarde indrukken van schimmige taferelen liet hij zijn onbespoten, zwartmuzikale gedichten over de boerenerven spoelen, als dampende koeiestront, als zojuist met de blote benen platgestampte druiven, hij wel!, de grote, magische tonnen als een kwajongen omgooiend en zelf weer snel wegkruipend naar zijn geheime holletje in schilderachtig Portugal, het autistische broertje van de stierenballenetende stierenvechters en de sexy, uitdagende danseressen uit Spanje.
Soms maakt hij een luchtig dansje met de goden uit het vooronder, het baat hem niets, het lot van een gewiekste dichter is per defenitie getekend met loodzware inkt, onontkoombare treurnis, verzwegen glorie, grondeloze verlorenheid. Ook bij droog weer loopt hij met een open paraplu, van binnen gekweld door castrerende luchtspiegelingen. Hij is niet meer dan een grauwe aardappelboer uit de Achterhoek, levend van oogst naar oogst, bij slechte tijdingen nors de jenever achterover slaand. Eenvoudig zat. Complimenteus bedoeld, want oude, kleurloze vossen kun je beter niet op hun kale staart trappen. Hoe hij het doet, dat mag wat mij betreft een raadsel blijven, maar dat hij zichzelf kruisigt, weliswaar behoorlijk traag, dat is een ontsponnen gruwelfeit.

Schrijver: Joanan Rutgers, 2 augustus 2009


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 3 stemmen 116



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)