Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Aanhoudend onbegrip voor Oscar Wilde

In de meimaand van 1895 werd de dichter-schrijver Oscar Wilde veroordeeld tot twee jaar dwangarbeid in de gevangenis van Reading, enkele kilometers van Londen verwijderd.
Dit gebeurde vijf jaar voor zijn overlijden in Parijs. Oscar was een gezette, charmante man van vijf-en-dertig, die smoorverliefd werd op de jonge, aantrekkelijke Lord Alfred Douglas, zoon van de valse, homofobe Markies van Queensberry. Hun verliefdheid was wederzijds en zeer hecht.
Had Alfred maar nooit zo'n vervelende, bekrompen vader gehad, want deze Markies van Queensberry werd een intens jaloerse rivaal, een achterbakse killer voor Oscar. De Markies lokte Oscar eerst met gestolen liefdesbrieven, die Oscar had geschreven voor zijn zoon. Ook folterde de Markies Oscar door op een visitekaartje te schrijven dat Oscar een homosexueel was, wat in die tijd nog werd opgevat als een grote schande en door de kerk zelfs als een doodzonde.
Niet de ontmaskering deed hem de meeste pijn, maar vooral de tactloze, brute aanklacht. Oscar en Alfred maakten er prompt een rechtzaak van, maar de rijke Markies kon zich natuurlijk al snel vrijkopen, maar nu werd hij pas echt gevaarlijk, getergd en in zijn eer aangetast beraamde hij een effectief en vlijmscherp plan om de verliefde heren terug te pakken.
Nu kon het wrede spel, dat hij zelf in scene had gezet, pas echt beginnen, een zieke geest kickt nu eenmaal op andermans ellende en dat de Markies van Queensberry een psychopaat pur sang was is wel duidelijk.
Hij haatte niet alleen zijn bloedeigen zoon om wie hij was, ook niet alleen Wilde om zijn literaire roem en liefdesgeluk, maar vooral zichzelf, want ten diepste was hij misschien wel zelf een gefrustreerde homosexueel en maskeerde hij dit door zijn verbeten kruistocht tegen deze 'boosdoener'.
De ware boosdoenerij schuilt in de onderdrukking van de sexuele aard, binnen of buiten iemand, jezelf of anderen vermoordend. Dat is slechts een psycho-analytische suggestie, maar niet ondenkbaar, omdat ook vaak wordt gesuggereerd dat homosexualiteit erfelijk is of dat het door de vaak vrouwelijke opvoeding komt, wat in adellijke kringen niet zo verwonderlijk is.
Maar wat is een gefrustreerde homofiel anders dan een valse nicht? Oscar Wilde heeft het geweten! De sterkste troef was uiteindelijk in handen van de demonische Markies, die enkele gigolo's omkocht om tegen Wilde te getuigen. Ach ja, bloedgeld en valse, corrupte nichten en op de achtergrond de wraakzuchtige marionettentrekker, die zich gewetenloos verkneukelde.
Het zwaard van Damocles viel neer in de tedere ziel van de romantische Wilde, het onterechte oordeel van de vooringenomen rechters brak zijn levenslust voorgoed. Ook de verhouding met Alfred Douglas kreeg hiermee de genadeslag.

In de strijd tussen goed en kwaad had Mefistofeles in de gedaante van de Markies van Queensberry een rake, gemene klap uitgedeeld. Twee jaar lang moest Wilde verplicht barre werkzaamheden verrichten in een verwaarloosde gevangenis met strenge, vormeloze bewakers en vervuilde, agressieve medegevangenen. Zijn lijden bereikte een dieptepunt, de kruisgang was begonnen, het einde leek in zicht. Met schuldgevoelens hield hij zich staande, aangeprate schuldgevoelens dan, want sodomie was een publiek heet hangijzer, voortkomend uit de kannibalistische massahysterie van een stompzinnig volk dat nu eenmaal geilde op zondebokken.
Maar ook al zien we nu in dat Oscar Wilde ongenadig is vermoord door een wreed en hypocriet systeem, wat doet Engeland en dan met name de Engelse regering vandaag de dag? Zij sluiten nog steeds hun ogen en zij steken hun glibberige nekken in de grond, dit harteloze nageslacht van Pilatus.

Drie jaar na zijn gevangenisstraf stierf Wilde, drie jaren van ondragelijke last, van onbegrijpelijk leed, met alcohol verdrong hij het pijnlijke schuldgevoel een misdadiger tegen de mensheid te zijn, hij die de wereld niets dan schoonheid bracht, hij die eerlijk zichzelf durfde te zijn, hij die Engeland moedig op de manlijke lippen durfde te kussen. Engeland vermoordde zijn meest beroemde en talentvolste homofiel. Dat hij van geboorte een Ier was, zal niet in zijn voordeel geweest zijn.

Maar hoe dan ook, het blijft hemeltergend schandalig! Toen minister Howard het eerherstel voor Wilde weigerde, ging het hek pas echt van de dam, want door dit botweg te weigeren geeft Engeland aan nog steeds antihomofiel te zijn als het gaat om officiële uitspraken aangaande het herstellen van onrecht, waar kwetsbare groepen de dupe van zijn geworden.
Het is uitermate star en dom van een regering om dit voorstel af te wijzen, immers Wilde is niet alleen persoonlijk in het geding, maar de vete is groter van omvang. Oscar Wilde is een symbool voor vele homo's (maar ook niet homo's), zijn persoonlijke onrecht is in meer of mindere mate verbonden met het leed van vooroordelen, dat vele non-conformistische anders-levenden vandaag de dag nog steeds ondergaan.

Het is te hopen dat deze misdaad tegen de kwetsbare mensheid niet weer voor een ruime eeuw de doofpot ingaat, al acht ik Engeland daartoe in staat. Laten meer mensen, vooral ook bekende schrijvers en dichters, mijn voorbeeld volgen. Schrijf dat je een eerherstel voor Oscar Wilde wilt.
Ik schreef ooit naar ministers, Howard, Major, prince Charles en de uitgever van The Times.
Al is het maar een kaartje, blijf ze flink wakker schudden!

Schrijver: Joanan Rutgers, 16 oktober 2009


Geplaatst in de categorie: politiek

3.0 met 8 stemmen 596



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
20 juni 2016
Voorgelezen door de schrijver:
www.youtube.com/watch?v=kLozLrmchGo
Er staat weliswaar een andere titel, maar de titels zijn verwisseld.
In de video leest Joanan deze beschouwing.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)