vreemd
Ik ben moe en in de war. De kerst(feest?)dagen gaan onherroepelijk gepaard met herinneringen aan het afgelopen jaar, en daar wil ik nu net niet aan herinnerd worden. De periode dat Kim net werd opgenomen op de PAAZ afdeling. Heftig!
En ook nu verlopen de feestdagen verre van soepel. Ik ben dus wel aan wat afleiding toe en kijk er enorm naar uit strakkies lekker met Tara naar Weert te gaan voor een x-mass/new-years party. Even een avondje mijn hoofd leegdansen. Sms van Tara.
van: Tara, aan: Rens [29 dec, 16:44]
Half tien is ok. Kom jy me halen? Tot zooo xx
Ik haal Tara bij haar thuis op. Wat onwennig loop ik mee naar binnen en schudt Tara’s man, Ronald de hand.
‘Hé Rens! Hoe is het er mee, ik hoorde al van Tara dat jullie het zwaar hebben nu zo met deze dagen. Maar ik wil je toch even laten weten… Ik vind het toch zo goed dat je nu ook even ontspanning zoekt, je moet echt goed aan jezelf denken hoor!’
Hij kijkt me aan met een warme blik. Ronald is zeker weten een hartelijke, warme, liefhebbende man, ik voel het. En wat hij zegt meent hij oprecht.
‘Nou luitjes, ik neem nog een trippeltje en dan wens ik jullie samen heel veel plezier vanavond..!’
Hij geeft Tara nog een kus en dan lopen Tara en ik samen naar mijn auto. We rijden naar Weert voor een x-mass party. En ik ben daar hard aan toe!
Ik parkeer de auto en innig omarmd lopen Tara en ik richting het café. Dit voelt zo lekker nu, zo goed ook. Zo lopen wij vaker naar een feestje. Ik mag Tara weer een avondje lenen. Ronald heeft me gewoon Tara weer een avondje cadeau gedaan. Een vreemde, maar wel leuke gedachte.
Kim zit thuis nu, met haar moeder en de kids. Ze was weer zo moe en is geloof ik eerder in slaap gevallen dan Noa. En zo dwalen mijn gedachtes af, terwijl het slechts anderhalve minuut lopen is van de parkeerplaats naar het café. En ik wil niet dat mijn gedachtes zo snel weer afdwalen. Wie zet mijn hoofd even stil? Ik loop hier nu met een fantastische, mooie, nee prachtige meid naast me. Het lukt! Geluk! Ik voel weer plezier. Ik voel me trots met Tara aan mijn zij.
We lopen het café binnen. Het is er nog redelijk rustig en we hebben de dansvloer eventjes voor ons alleen, maar niet voor lang. Salsa, af en toe bachata. De merengues slaan we over, daar houden we allebei niet zo van.
De sfeer is goed en het duurt niet lang of de tent zit vol. Het is er bloedheet, ik verbaas me er over hoe warm sommige mensen gekleed gaan vanavond. Het is heerlijk dansen en we komen veel bekenden tegen. Maar het meest dans ik vanavond toch met Tara. Ik vergeet. Ik vergeet wat ik wil vergeten, wat ik nu vergeten moet. Ik ben het echt kwijt en ik leef. Ik leef helemaal op. En ik geniet. Ik geniet volop… van salsa, van dansen, van de muziek, van de sfeer, en... vooral van Tara. De tijd staat stil wanneer we het éne na het andere nummer dansen. Het is hier te lawaaierig om te praten. Dat hoeft ook niet. Wij hebben vanavond aan elkaars blikken genoeg. Voor onze omgeving hier in salsaland zijn wij al een stel. Tara en ik bezoeken vaker feestjes. En nu ook steeds vaker buiten onze eigen dansschool om. Ik weet dat veel bekenden van ons hier niet beseffen dat zowel Tara als ik getrouwd zijn (ieder met een ander) en dat we ieder ons eigen gezin hebben.
Het feest loopt ten einde. Tara en ik besluiten naar huis te gaan en lopen naar de garderobe om onze jassen te halen. De jassen worden aan ons overhandigd en we krijgen een kleine attentie mee. Een flesje witte bubbeltjeswijn.
‘Maak er zo nog maar eens een heerlijke nacht van met z’n twee…’ wordt ons toegefluisterd met vette knipoog.
Ik kijk naar Tara die op haar beurt ondeugend naar mij kijkt. Ik denk bij mezelf dat ik nu echt niets liever zou willen dan nu met Tara de verdere nacht door te brengen, zoenend en vrijend. Ik weet dan nog niet dat Tara precies diezelfde gedachtes koestert. En dus lopen we omarmd, ieder voor zich aangenaam een mild gevoel van verliefdheid onderdrukkend, terug naar de auto. We komen aan bij Tara’s huis. Ik wil haar afzetten en bedank haar net niet netjes met drie zoenen op haar mond voor deze heerlijke avond.
En dan… voordat ik er goed en wel erg in heb zoenen Tara en ik nu echt!
Ik ben uh, verbaasd? Ik voel me onrustig ook! Wouw, wat is dit? Ik voel dat ik langzaam ontwaak. Hoe kan dat nu? We staan hier op de oprit van Tara’s huis, haar man en kids wachten binnen en ik zoen Tara hier heerlijk zacht… Het is een kort, zacht, teder en verdomd lekker zoentje! Dan zeggen we elkaar gedag. In een heerlijke roes rij ik door naar huis…
Geplaatst in de categorie: liefde
relatie
256
Geef je reactie op deze inzending: