Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het mierenwezen

Het eiland is een groene plantenwereld en er is geen dier te zien. Pas na een uur lopen zie ik in een boom een op ‘n gorilla lijkend dier. Hij houdt zich met één hand vast aan een tak en plukt met de andere hand vruchten die hij in z’n mond propt. Door de veldkijker zie ik tot m’n verbazing dat z’n vacht krioelt van de mieren. Dichterbij geslopen, realiseer ik mij dat er geen vacht is, alleen mieren en van afschuw gaat m’n lichaamshaar rechtop staan. Als zijn hoofd door het gebladerte even zichtbaar wordt blijkt het geen aap maar een mens, een man gehuld in een ‘jas’ van mieren, ik word onwel, laat de kijker zakken en leun enige tijd tegen een boom.

In de natuur komen symbioses voor, dat is een samenwerking tussen twee levensvormen die voor beide voordelen heeft. Maar ook komt het voor dat het ene wezen een andere levensvorm misbruikt, wat wrede taferelen oplevert en dat laatste is hier het geval.

Later kom ik te weten dat in een ver verleden op het eiland een ecologisch drama heeft plaatsgevonden, een agressieve vleesetende mierenkolonie heeft het eiland bereikt en het natuurlijk evenwicht verstoord. De inheemse dieren waren prooi voor de zich snel voortplantende mieren en stierven uit. Nadat de mierenkolonie opportunistisch gegroeid was, kampten ze al spoedig met voedsel tekort en dreigden zelf uit te sterven.

De mier heeft zich door het vermogen tot genetisch muteren van de mens tijdens de evolutie gehandhaafd in een ‘symbiose’ met de mens die planten omzet in vlees dat door de mier gegeten wordt. De mier gebruikt de mens dus als een ‘vleesboom’. In feite een op het ‘Proteus syndroom’ gelijkend verschijnsel, wildgroei van weefsels, de mens als vlees producerende boom.

De mieren nemen de mens over en passen hem aan door genetische manipulatie; verdoven de pijnzenuwen en beschermen het lichaam met mierenzuur tegen bacteriën. Mieren die hun gastheer ombouwen tot voertuig en vleesfabriek, een duivelse evolutie. Weefsel van het lichaam wordt met chirurgische precisie weggevreten door de mieren zodat de gemanipuleerde mens blijft functioneren. Wreed ja, maar de evolutie heeft geen gevoel. Is het humaner wat de mens doet, miljoenen dieren geforceerd kweken voor de slacht?

Het slachtoffer is gastheer van miljoenen mieren, hij is het inwendige skelet van de kolonie, een hongerige gastheer die plantaardig voedsel omzet in vlees, waar hij elke dag zolang het licht is mee bezig is, want hij moet miljoenen mieren voeden.

Het mierenwezen in de boom kijkt mij aan en stoot een laag ver dragend geluid uit en loopt in mijn richting, ik ben ontdekt en ren zo hard ik kan weg van het afschrikwekkende wezen. Geen twijfel welk lot mij wacht als het mij inhaalt en dat geeft me vleugels. Het geluid dat het monster produceert is een oproep aan de anderen, want van meerdere kanten komen ze op mij af. Ik richt me op de rivier voor mij, de monsters komen van twee kanten en willen mij insluiten voor ik bij de rivier ben, ik kom praktisch tegelijk met een mierenman aan de oever en ik spring zo ver ik kan het water in, ik heb geen keus: als ik sterven moet dan in de rivier. De mierenmonsters blijven grommend aan de oever staan maar gaan niet het water in.

Verbaasd en met gemengde gevoelens, moet ik bang of blij zijn, zie ik mij omringd met mensen die qua uiterlijk nauwelijks van mij verschillen. De mensen zijn op hun beurt verbaasd dat ik ongeschonden opduik uit het Mierenland. De communicatie verloopt moeilijk, het is improviseren met gebaren maar uiteindelijk wordt mij het een en ander duidelijk.

De eilanders zijn zelf import en uit de verhalen die op rijm staan en door overlevering van generatie op generatie doorgegeven, blijkt dat al sinds mensen heugenis de mierenwezens eenmaal per maand bij volle maan de eilanders aanvallen. Ze steken de rivier over ten koste van vele dode mieren die verdrinken en roven jonge mannen om hun ‘levend vlees’ voorraad aan te vullen. Dat gaf uiteraard elke keer een panische angst en de kwaliteit van het bestaan was slecht en het gevolg een anarchistisch gewelddadige samenleving.

Er is een cultuur ontstaan waarin de eilanders een mens offeren, een door de goden aangewezen bevoorrecht mens, die met ceremonieel eerbetoon en drugs op het gebeuren wordt voorbereid en te vergelijken is met Inca-offers in de Andes. Het offer wordt bedwelmd aan de overkant van de rivier aan een boom gebonden, ze voorkomen zo dat de mierenwezens de rivier oversteken. De ceremonie werd onderdeel van hun geloof en zo hebben ze het probleem verwerkt tot cultuur.

Als ik afscheid neem van de Eilanders besef ik dat ze als slachtvee opgesloten leven in de wei. Ik vertrek door de rivier af te varen naar zee. Onderweg zie ik mierenwezens aan de oevers die mij na kijken, ik heb meelij ze, hoewel de eilanders mij verzekeren dat het slachtoffer niet lijdt en zo gemanipuleerd dat hij misschien gelukkiger is als wij. Hun gebrul klinkt nu heel anders, er is iets treurigs in geslopen alsof er iets van de oorspronkelijke mens in het geluid doorklinkt, misschien een roep om hulp.

Uit: Vitors reizen: Het mierenwezen

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 12 januari 2010


Geplaatst in de categorie: biologie

4.5 met 6 stemmen 1.550



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)