Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De dood op de trap

Veel partners die hun leven tot sleur zien worden, blijven bij elkaar, overwegen soms de sprong in het diepe maar springen niet uit angst voor het onbekende. Soms steekt het kwaad de kop op en wordt de mens uit hebzucht en begeerte, verleidt tot de misdaad om een probleem op te lossen.

Isabel van der Steen heeft na twintig jaar huwelijk genoeg van haar saaie leven en van haar zelfvoldane echtgenoot Jan Willem, die de laatste tijd ook nog begint te slaapwandelen, de ene medicijn na de andere probeert en klaagt over bijwerkingen. Ze voelt zich gevangen in het grote negentiende eeuws huis en als het zo doorgaat met haar man is ze straks ook nog verpleegster. Er moet iets gebeuren, ze leeft maar één keer, ze heeft recht op geluk. Een gedachte ontkiemt als ze leest van de slaapwandelaar die een dodelijke val maakt door een losse traptrede.

Slaapwandelen van Jan Willem begon enkele maanden geleden. Hij heeft tijdens slaapwandelen geen benul van wat hij doet en weet volgende morgen weinig of niets van zijn uitstapjes, hij ziet wazig en z’n coördinatie is slecht, evenals de controle over zijn handelingen en hij schat afstanden slecht in en is een gevaar voor zichzelf.

's Nacht om drie uur wordt er naar de alarmcentrale gebeld door een man dat er een ernstig ongeluk is gebeurd. Als de ambulance met twee verplegers arriveert, zit Jan Willem versuft met de telefoon in zijn hand tegen de trap geleund en het lijkt alsof hij buiten bewustzijn is. Zijn vrouw ligt in foetus houding onbewegelijk onder aan de trap. De verpleger die haar onderzoekt knikt “nee” tegen zijn collega die zich over Jan Willem buigt en roept ”deze moet in de ziekenwagen, de vrouw wordt later opgehaald”.

Onderweg naar het ziekenhuis is het voor de ambulance verplegers duidelijk: het huis heeft een hoge hal en een steile haltrap waarvan de bovenste trede los zit, de man valt van de trap en belandt boven op zijn vrouw die als gevolg van letsel ter plaatse overlijdt. Achter in de wagen hoort Jan Willem het: “ Is Isabel dood?”, schreeuwt hij en zakt weer bewusteloos achterover.

“Meneer van der Steen”, zegt de rechter, “U zegt dat het als volgt is gegaan: Uw vrouw heeft de bovenste traptrede losgeschroefd (het wemelt plaatselijk inderdaad van haar vingerafdrukken) wetende dat U tijdens het slaapwandelen de trap gebruikt, ze weet niet wanneer U slaapwandelt en zo gebeurt het dat ze onder aan de trap staat met een beker chocola als Uw honderd kilogram zware lichaam naar beneden valt. Zij heeft Uw val gebroken en is ter plaatse aan haar verwonding overleden.

Haar motief was teleurstelling in het leven, de dood van de liefde na twintig jaar en de eenmaligheid van het leven, haar aantrekkingskracht als vrouw die afneemt en de midlife crisis slaat toe, ze raakt in paniek. Met de waarde van 't huis en de levensverzekering op Uw leven, kan ze een nieuw leven onder de zon beginnen. De folders gedownload van internet ondersteunen die theorie; dat sprookjesachtig leven lacht haar toe”. En de realisatie een obsessie die het verstand uitschakelt.

Wie een kuil graaft voor een ander valt er zelf in, althans zo moest de wereld het interpreteren en het was U bijna gelukt. In de praktijk wordt er vaak iets door de dader het hoofd gezien, in dit geval zijn het beveiligingscamera’s in het bos, opgesteld vanwege de bosbranden de laatste tijd. De camera’s laten iemand zien die van een boomtak op ruim vier meter hoogte op een matras springt en dit vele malen herhaalt. Het gelaat van Jan Willem wordt witter als de bef van de rechter.

Zoals U op de computerscherm ziet bent U goed te herkennen meneer van der Steen, de kleding die U draagt en de matras hebben we terug gevonden op de vuilstortplaats, in de zakken bevindt zich nog bosgrond. In het rioleringssysteem van uw huis vonden we sporen van medicijnen tegen slaapwandelen die U gebruikt maar niet inneemt en doorspoelt in het toilet. U slaapwandelt niet of niet meer, U bent op Uw nachtelijke tochtjes door het huis bij volle verstand en loert als een roofdier om U op Uw prooi te storten, dat is U gelukt en nu stort de Nederlandse staat zich op U.

Hoe wist U dat Uw vrouw een aanslag op Uw leven wilde plegen? Jan Willem weet dat hij verloren heeft en verandert als ware oppertunist zijn strategie. Edelachtbare omdat ze van de ene op de andere dag aardig tegen mij deed. Mijn instinkt zei me dat er iets gaande was maar ik wist niet wat, als je iemand goed kent zie je alles wat maar afwijkt van wat je gewend bent en daaruit trek je conclusies.

Er gaat mij een licht op als ik in haar computer inbreek en op onderwerpen stuit als: ongevallen en slaapwandelen, aanbiedingen van appartementen aan zee. Ik ga thuis op zoek naar anomalieën en vind de gesaboteerde traptrede traptrede. Ik besluit te blijven slaapwandelen wat al een week niet meer plaatsvindt, zo kan ik de bron van het gevaar beter in de gaten houden en word ik niet verrast. Ik hoef geen verklaring te geven voor mijn gedrag ‘s nachts. Het was psychisch geen houdbare situatie en ik besloot een eind aan de spanning te maken door te doen wat zij van plan was, pure verdediging.

U had de politie kunnen bellen. Het was niet te bewijzen edelachtbare en er zou niets veranderen. Behalve dan dat ik nu dood zou zijn. U had kunnen scheiden meneer van der Steen. Ach, U bedoelt haar de helft van m’n bezittingen geven als ze beloofd me niet te in mijn slaap te vermoorden en uit m’n leven verdwijnt? Dat vind ik dat geen oplossing, daar kan ik niet mee leven. Ik heb met een moord een moord voorkomen. Ik heb met haar dood de kuil gedemd die ze voor mij gegraven heeft.

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 2 juni 2010


Geplaatst in de categorie: misdaad

3.8 met 5 stemmen 258



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
2 juni 2010
Email:
hmessielive.nl
Een verhaal als een ingewikkelde puzzel. De vrouw heeft in wezen meer schuld dan haar man.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)