Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Rikkie het zwerfhondje

Het sneeuwt in Zierikzee en de mensen lopen in dikke kleren over straat. De wind maakt het nog kouder. Sommige honden hebben een extra vachtje aan, vaak lopen ze met dikbuikige tantes, die kinderloos zijn.
Er lopen veel droevige mannen zonder werk en zonder doel, zij kijken naar de jonge vrouwen die hen passeren, hopend op een glimp van mededogen of een verliefdheid.
Een Kerstman deelt pakjes uit aan de kinderen, er zijn veel kinderen die naar hem toe rennen, een beetje bang, maar vooral vol verwachting. Langs de kade van een gracht trippelt een parmantig hondje, zijn naam is Rikkie en de meeste kinderen kennen hem. Rikkie is juist op weg naar slager Venema om een stukje leverworst te halen, want dat smaakt hem zeer goed. 'O hemel, daar komt Ted de boxer aan', denkt Rikkie, 'ik ga maar even door deze zijstraat'. Ted is een boze hond, die het liefste zwakkere honden wil doodbijten, dat is heel gemeen van hem, maar dat is zo zijn gewoonte, een rare gewoonte, vind je ook niet? Ik durf te wedden dat je net als ik ook meer van honden zoals Rikkie houdt.
Inmiddels wandelt Rikkie rustig door en hij vindt ook via deze omweg de aardige slager, die meteen in actie komt, zodra hij Rikkie ziet binnenkomen. Rikkie blaft van plezier. De ongeschoren slager gooit een stuk leverworst naar hem. De mooie slagersdochter aait Rikkie nog over zijn harige bol, ze bukt zich zo, dat Rikkie haar flink kan likken op haar net gewassen gezicht.
'Judith toch!', vermaant de vader, 'dat is toch vies, wie weet waar die hond allemaal aan gesnuffeld heeft?!'
'Maar vader', zegt zij, 'het is zo'n aardig dier en je geeft hem zelf iedere dag wat te eten, trouwens, ik vind het wel lekker, zo'n oprechte hondentong!'
'Ja ja, snoepdoos, zorg jij maar dat je een vriendje krijgt!'
'Dat heb ik al, hé, Rikkie!'
'Nu kom, Judith, er komen klanten aan, laat Rikkie nu.'
'Dag, lief beestje!'
'Waf!', zegt Rikkie, wat zoiets betekent als bedankt. Het sneeuwt nog steeds en Rikkie moet zich steeds uitschudden om niet al te koud te worden. Bij de bakker kan hij even schuilen en wat opwarmen, het ruikt er heerlijk zoet en Rikkie blaft om wat brood. 'Hoort die hond bij u, mevrouw?', vraagt de dikke verkoopster aan een verzuurde mevrouw met nette kleren. 'Die hond? o, nee hoor, ik moet er niet aan denken, wat een vies beest, wat moet die hier ook, zal ik hem eruit zetten?'
Ze verjaagt Rikkie, terwijl ze daarna snel een grote slagroomtaart bestelt voor de kerstdagen. 'Bedankt, mevrouw', zegt de verkoopster nog, 'al die schooiende zwerfhonden ook, er zijn veel teveel van die beesten en de asiels zitten propvol, helaas, wilt u anders nog iets, mevrouw?'.
'Wat zal ik doen? ja, doet u mij nog maar drie ons bitterkoekjes, voor straks bij de koffie.'
Rikkie dwaalt verder door de gure en gore stad, terwijl hij hevig hunkert naar wat warmte. Hij weet in het voorportaal van de Hema te komen, waar de vele benen hem doen duizelen van ongeluk, dus zodra hij kan, ontsnapt hij uit deze schuilplaats. Een klein jongetje met een rood petje geeft hem een pepermuntje. Rikkie kauwt het harde snoepje door midden, maar hij laat het daarna uit zijn bek vallen. 'Wat zijn mensen toch vreemde wezens met rare eetgewoonten', denkt Rikkie, terwijl hij over een brug naar de haven loopt. Hij komt nog een teckel tegen, die hem niet bekend voorkomt. Ze besnuffelen elkaar en daarna gaan ze ieder weer hun eigen eenzame levensweg.
Rikkie voelt zich verdrietig, hij is ook zo hongerig, hij lust wel een hele leverworst! en het is al zo lang geleden, dat hij bij zijn vroegere baas is weggevlucht. Zijn vroegere baas was een echte bandiet, die Rikkie sloeg met zijn broekriem, geen wonder dat Rikkie gevlucht is.
Het sneeuwt steeds meer en Rikkie is onder een houten afdakje gaan liggen, zijn spitse snoet ligt vermoeid op de betonnen grond. Zijn zwarte vacht is nat geworden en dat is niet best, want het begint te vriezen, terwijl Rikkie geen kracht meer heeft om op te staan. Ik moet er om huilen dat dit kan gebeuren, dat is toch wel erg gemeen van de mensen hé!
Arme Rikkie, zo'n ontzettend lieve hond en zo alleen gelaten in die vreselijke kou. De nacht valt in en sterren worden zichtbaar. Had hij nog maar energie gehad om naar de baron te lopen, die had hem zeker laten overnachten.

Op een dag wordt Rikkie gevonden onder een afdakje, een aardige, dronken zwerver brengt de gestorven Rikkie naar een dierenarts, maar het is al veel te laat, Rikkie leeft niet meer, althans niet meer op aarde, hij is nu in de warme hondenhemel, maar we missen Rikkie wel ontzettend veel, vooral Judith, die zoveel van hem hield, die Rikkie nooit heeft weergezien, hem nooit meer heeft kunnen aaien, o kinderen, het leven is soms zo wreed!
Maar God houdt van alle lieve honden, ook al zijn ze arm en verwaarloosd, ook al zijn ze op wrede wijze gestorven, zoals Rikkie, en eens, eens zullen we een feest vieren in de hemel en dan zien we iedereen terug, ook Rikkie het zwerfhondje, dat ons zo dierbaar was.

Schrijver: Joanan Rutgers, 26 juni 2010


Geplaatst in de categorie: dieren

3.0 met 1 stemmen 93



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)