Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

OLIFANT EN MUIS 36: Een moment van warmte

Korte inhoud van het voorafgaande
Olifant en Muis begonnen vol hoop maar hun relatie wordt steeds slechter. Ze zijn inmiddels in therapie bij het Paard.

De hele week had Olifant lopen broeden over het gesprek dat ze bij het Paard zouden hebben. Muis had ongetwijfeld hetzelfde gedaan. Ze wordt oud, dacht Olifant als hij naar haar zorgelijke grijze hoofd keek.
Muis was van plan de bevooroordeelde werkwijze van het Paard aan de orde te stellen. Het leek hem goed een en ander van te voren met haar te bespreken. Zoals gewoonlijk ontaardde het gesprek in wederzijdse verwijten. Om twee uur in de middag waren ze begonnen en om half vier zaten ze als twee kemphanen tegenover elkaar.
‘Weet je wat het met jou is, Olifant. Jij denkt dat je je kwetsbaar opstelt, maar dat zijn alleen maar woorden. Je praat wel over emoties maar je toont ze niet. Jij maakt je juist onkwetsbaar door alles in woorden te vatten. Ik zal je een voorbeeld geven:
Toen ik laatst bij mijn zus was zag ik hoe ze met mijn zwager een vanzelfsprekende intimiteit deelde. Ik was er gewoon jaloers op. Ik ben naar huis gerend en ben naast je gaan zitten. Ik had even behoefte aan een arm. Toen stelde ik mij kwetsbaar op’
‘Dat heb ik ook heel fijn gevonden,’ zei Olifant, ‘eindelijk was er contact. Hoe vaak is het niet dat ik je wil aanraken. Elke avond als ik in bed lig! Ik geef je een kusje, ik blijf heel voorzichtig bij je en ik hoop dat er iets van toenadering van jou kant komt. Als die er niet is, trek ik me terug. Ik durf niet meer door te gaan. Dat begon vijf jaar geleden, nog voor je hierheen verhuisde. Je zei dat het niet meer ging met dat vrijen, dat ik je anders moest benaderen, maar ik wist helemaal niet hoe ik dat moest doen. Ik kon er niets mee en ik voelde me verschrikkelijk afgewezen’
Plotseling begon Olifant te huilen. Muis kwam naast hem zitten en sloeg haar arm om zijn middel.
‘Misschien dat ik daarom zo kribbig reageer,’ zei ze, ‘omdat de intimiteit niet goed gaat’
Olifant snikte door. Het was alsof er een stop ergens onderuit een waterleiding was getrokken.
Muis haar stem was zachter geworden.
‘Ik voel me verdrietig,’ zei ze.
‘Ik ook’
Even waren ze allebei stil.
‘Ik zal wel veel fouten hebben,’ ging Olifant door, ‘maar ik weet heel zeker dat ik heel erg naar je verlang’
‘Daar moet je nu eens mee ophouden met die fouten van jou,’ zei Muis.
Ontelbare malen in de afgelopen jaren had ze dit zinnetje uitgesproken. Het klonk altijd verwijtend en Olifant had er op gereageerd met woede. Vandaag zei ze het zacht en bezorgd.
‘Misschien benaderen we alles wel van de verkeerde kant,’ zei Olifant, ‘misschien is dit de basis van al onze problemen’
‘Ik weet het wel zeker,’ zei Muis.
‘Als we hier dan eens aan gaan werken.’
‘Ja,’ zei Muis, daar ben ik het mee eens, maar ik weet niet of het Paard hiervoor de meest geschikte persoon is. Ik wil het daar morgen wel over hebben.’

Schrijver: melvijn, 10 januari 2011


Geplaatst in de categorie: partner

5.0 met 1 stemmen 416



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)