Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

BREMSEN

Onze camping in Kroatë is niet vlak, maar heeft een paar gemene bulten waar je je al dan niet hijgend overheen worstelt. Eén van deze bulten ligt vlák voor mijn plekkie en dat maakt dan gelijk weer dat je er vaak kan genieten van een mooi uitzicht, want met grote regelmaat komen er fietsers voorbij die de helling niet goed inschatten, eróp niet, maar óók eraf. Papa's met kinderen achterop en véél zwemgerei aan het stuur. Mama's met een kindje vóórop. Áls ze er al inslagen om fietsend boven te komen dan zie je vaak op hun gezicht de angst als ze zich realiseren hoe hard ze er afgaan en dat er bijna niet tegen te remmen is. Gelukkig gaat dát meestal goed.

Nu hebben we een Duitse papa die kan skaten. Hij komt met twee zoontjes naar de bult en daar krijgen ze skate-les. Gelukkig was hij wel zo wijs om de kids van een helm en andere beschermers te voorzien. Hij blijft boven terwijl hij zijn instructies achter het naar beneden suizend kind schreeuwt. "Bremsen Mattheus, bréééééééémseeeen."
Mattheus kan ternauwernood een Italiaan ontwijken die nét de bult op wil rijden. Beneden aangekomen draait hij zich om, steekt zijn duim op en begint aan de lange worsteling naar boven.
Nu is zijn broertje aan de beurt. Het ongeveer 5-jarige joch stort zich naar beneden. Papa staat nog steeds boven. En schreeuwt nog steeds de longen uit zin lijf....."Brémsen Lotti......." Maar bij Lotti gaat het gruwelijk mis. Misschien een stukje steen, wat losliggend zand of een schrikbeweging door een wegschietende hagedis, maar halverwege zie ik hem ineens met zijn armen door de lucht maaien. Papa's roepen krijgt een andere toon. "Brémsen, brémsen, Lotti." Te laat. Lottie maakt een schuiver en komt precies voor de benen van zijn broertje terecht. Papa is in no-time beneden en gaat met Lotti naar het toiletgebouw. Een bloederig spoor verraadt dat hij er niet ongeschonden van afgekomen is.

De andere dag is papa aléén met Mattheus aan het trainen. Lotti kijkt vanaf de kant. Een beetje boos en met een grote pleister over zijn neus. Papa schreeuwt weer. Dan ineens lijkt hij iets vóór te willen doen. "Mattheus,kóeken sie mal". En meteen begint hij aan een afdaling. En exact op de plek waar zijn jongste kind gisteren onderuit ging, begint óók pappa dezelfde armbewgingen te maken. Lotti komt tot leven. Enthousiast staat hij langs de kant van de weg te springen. "Brémsen pappa," schreeuwt hij ondertussen...."jááááá, brémsen.......".
Maar dáár gaat papa. Schuivend met zijn gezicht over het asfalt. De kinderen delen hun vreugde en lopen met papa mee naar het toiletgebouw. Een bloederig spoor verraadt dat óók pappa er niet ongeschonden vanaf is gekomen.

's Avonds ga ik met vrienden bij de grill eten. Een Duits gezinnetje zit achter ons. Vooral de treffende gelijkenis van de vader met zijn ene zoon valt ons op. Beide met dezelfde enorme pleister over die Nase......

Schrijver: wilma montanje, 2 februari 2011


Geplaatst in de categorie: humor

4.0 met 18 stemmen 151



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)