Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

OLIFANT EN MUIS 48 Goede raad is duur

Korte inhoud van het voorafgaande
Olifant en Muis wonen samen.Na een goed begin is hun relatie steeds slechter geworden. Muis heeft haar eigen woning aangehouden. Die staat al heel lang leeg. Olifant is begonnen over zijn testament. Ze ruziën over de inhoud en gaan naar de notaris om zich te laten voorlichten.


De notaris zat in een statig pand op het grote plein. De grote ontvangsthal had een plafond met houten lambrizeringen. Er hingen oude meesters aan de muur. Olifant en Muis moesten een kwartier wachten voordat de notaris over een brede trap afdaalde naar de wachtruimte. Hij leek op een blozend varken in een net pak en had iets jongensachtigsachtigs dat slecht paste bij zijn kostuum. Ze volgden hem naar een ruime spreekkamer.
De notaris begon met wat algemene informatie over huwelijks- en samenlevingscontract te geven. Toen hij klaar was nodigde hij met een bescheiden armgebaar zijn cliënten uit om van wal te steken.
‘Olifant en ik zijn het op een paar punten nog niet eens,’ lachte Muis, ‘Daar willen we graag uitkomen’
‘Ik wil dat het huis na mijn dood naar mijn kinderen gaat,’ zei Olifant,‘Muis mag er natuurlijk in blijven wonen, maar het wordt hun eigendom. Als ze iets anders wil huren kan dat ook. Dan is vijftien procent van het verkoopbedrag voor haar. Ik vind het ook goed dat ze het geld van de verkoop gebruikt om een ander huis te kopen, maar dan wil ik dat ze overlegt met mijn kinderen’
‘En als die geen toestemming geven,’ vroeg de notaris.
‘Dan moet een derde maar beslissen. Kan dat?’
De notaris aarzelde.
‘Ja,’ knikte hij en lachte een beetje verlegen naar Olifant, maar…u zou het ook …’
‘Het andere punt waar we mee zitten is de scheiding,’ zei Olifant snel, ‘We moeten onder ogen zien dat zoiets kan gebeuren’
Muis onderbrak hem.
‘Als ik bij Olifant ben ingetrokken raak ik mijn woonrechten kwijt. Scheiden we dan moet ik op de vrije markt huren. Alimentatie wil ik niet. Dat woord wil ik niet horen, maar het risico dat ik loop moeten we delen’
‘Heeft u wel eens een dergelijk geval in uw praktijk gehad. Ik bedoel…kunt u ons een suggestie doen van hoe we dit oplossen, ’ vroeg Olifant.
‘Zoiets is bij mij nog nooit voorgekomen'
Het gratis halfuur was om.
De notaris liet ze uit zonder dat ze het over een nieuwe afspraak hadden gehad.

Toen ze buiten stonden zei Muis.
‘Ik ben wel geschrokken. Ik heb je al zes jaar geleden gezegd, dat ik niet afhankelijk van je kinderen wil zijn. Daar hadden we een afspraak over’
‘Dat ben je ook niet. Als je na mijn dood wilt huren dan krijg je mijn nabestaandenpensioen plus vijftien procent van de verkoopwaarde van het huis. Je mag er ook in blijven wonen. Alleen als je iets nieuws wilt kopen wil ik dat je met mijn kinderen overlegt. Het is tenslotte hun bezit. Ik ben er van overtuigd dat jullie er uit komen, maar als dat niet zo is wijs ik in mijn testament aan wie er moet beslissen’
‘Zeker een van die vriendjes van je’ zei Muis bitter.

Schrijver: melvijn, 11 februari 2011


Geplaatst in de categorie: partner

4.5 met 2 stemmen 1.287



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)