Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

HET BOOMHOL (tweede deel)

Tobias en de spinnen bleven heel wat dagen in dat donkere boomhol. Hij kniesde voortdurend. Zou hij wel weer eens een man worden? Moest hij altijd in dat nare hol gevangen blijven? Zijn hele leven een uil zijn?
Elke morgen schoot er een bliksemstraal langs hem heen. Tobias zag dat die vuurflits een wolkje werd, dat het boomhol verliet. 's Avonds kwam dat wolkje terug, werd weer een bliksemstraal, en verdween in de wand van het hol.

Tobias begreep dat dit de geest was, die hij daarbuiten eerst als dat vreemde wolkje en later als dat voortdansende boompje had gezien. Maar die geest zou Tobias en de spinnen zeker niet willen helpen.
Ja, die spinnen kropen nog steeds over Tobias heen en weer. Nu pas, na veel dagen gekniesd te hebben, merkte de uil dat hij erge honger had. Hij dacht erover om een paar van die spinnen op te happen... Dat zou makkelijk gaan, want ze liepen vaak zomaar langs zijn snavel. Maar nee, hij wilde dat toch niet doen. Die dieren waren zijn schaapjes geweest, waar hij erg veel van had gehouden. Honger lijden deed Tobias nog liever dan zijn betoverde schapen opeten.
Maar op een dag hield hij het niet langer uit. Die lege, platte maag jeukte al te erg.
Tobias scharrelde naar de houten wand van het hol, pikte er in om dat hout te eten. Een uur lang kauwde hij het fijn. En kauwen gaat niet zo heel goed met een snavel. Maar eindelijk lukte het om er iets van door te slikken. Meteen spoog hij het weer uit. Nee, dat hout was niet te eten! Ontzettend bitter! Dan maar verhongeren...
De spinnen hadden genoeg te eten. Want er vlogen altijd wel vliegjes het boomhol in. Die vlogen vaak in de webben.
"Het is beter om van honger te sterven dan altijd als uil in dat hol te blijven," dacht Tobias.
Moedeloos leunde hij tegen de wand aan. Omdat de spinnen zoveel draden om zijn lijf geweven hadden, en ook omdat hij zich zo zwak voelde, kon hij zich bijna niet meer bewegen.

De volgende ochtend kwam de bliksemstraal weer tevoorschijn. Die begon zich opeens heen en weer te schudden en werd een grote, sissende vuurbol. En daar had je het boompje dat gedanst had weer! Het stond vlak voor de verbaasde Tobias en knikte met zijn kruintje, alsof het zeggen wilde:
"Eet maar van mij zoveel je kunt!"
Tobias viel meteen aan en pikte de vruchtjes op, die aan alle takjes hingen. Ja, het boompje had behalve blaadjes nu ook kostelijk fruit!
Maar Tobias voelde een geweldige woede in zich opkomen, terwijl hij er aan dacht hoe de geest zijn schapen en hem betoverd had. Daarom beet hij uit alle macht in de dunne stam. Zijn snavel kneep het hout steeds krachtiger.
Het boompje draaide in de rondte, maar Tobias liet niet los. Tenslotte brak het stammetje doormidden. Boem!!! Het boomhol en ook de hele eikenboom ontploften helemaal! Duizenden houtsplinters stoven naar alle kanten...

Tobias zat weer als de vroegere herder in het bos. De schapen aten van de struikjes. Naast de herder zat een leuke jongedame.
"Kom, laten we samen naar de wei gaan," zei Tobias.
"Heerlijk om nu een menselijke vrouw te zijn," mompelde ze. "Ik ben altijd een bosgeest geweest, die graag dieren en mensen naar mijn boomhol toelokte. Ik veranderde mijzelf steeds in een bliksemstraal, in een wolk of in een wandelend boompje. Maar daar is nu een eind aan gekomen. Door mijn vechtdrift ontplofte de eikenboom waarin ik woonde. Daardoor zijn mijn toverkunsten vernietigd en ben ik mens geworden. Voortaan wil ik Esther heten.
Tobias en Esther bleven altijd samen op de schapen passen. Ze hielden erg veel van elkaar en trouwden.

Schrijver: Han Messie, 21 maart 2011


Geplaatst in de categorie: dieren

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Janny Ridderbos
Datum:
27 maart 2011
Email:
janny.ridderbosskynet.be
Gelukkig eindigt dit verhaal als, bijna, alle sprookjes. Ik was eerst bang dat het een horrorwending zou krijgen. Nou ja, die spinnen zijn voor mij wel een beetje horror. Ik heb de twee delen met plezier gelezen, Han.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)