Hart van de Luchtspiegeling- Luchtspiegeling (1)

Wat vooraf ging

De dag na mijn 30e verjaardag werd ik tijdens een wandeling in Amsterdam door een sneeuwstorm overvallen. Ik zocht beschutting in een cafeetje en daar ontmoette ik de vader van Suzanna. Op reis in Egypte was Suzanna door haar zusje bewusteloos in de woestijn gevonden en was tot op de dag van vandaag nog steeds in coma. De vader had nog steeds niet kunnen achterhalen wat er was gebeurd. Nadat Ik had hem verteld had dat ik een dichter was, vroeg hij of ik Susanna verhalen wilde vertellen. Zo moest ik haar met mij fantasie verleiden naar de werkelijkheid terug te keren. Ik was akkoord gegaan en was de volgende dag door een chauffeur opgehaald en naar een buitenhuis aan de Vecht gebracht. Daar werd ik door de verpleegster Alexandra naar de kamer van Suzanna gebracht en vertelde haar mijn eerste verhaal............

Hart van de Luchtspiegeling
Luchtspiegeling (1)

Ondanks die blik van Alexandra, boog ik me naar Suzanna toe. De ademtocht die zachtjes tussen haar lippen floot, was het enige dat aan haar bewoog.

Ik had besloten mijn eerste verhaal te beginnen op de plaats waar zij buiten bewustzijn moest zijn geraakt. Zachtjes begon ik: ”Ik weet niet of je het ooit zelf hebt gezien, maar vele reizigers is het overkomen.”

Ik hoorde Alexandra’s stoel verschuiven en voelde haar ogen strak op mij gericht. Zonder op haar te letten, vervolgde ik mijn verhaal: “Als zij dagen door de woestijn dwalen en het hebben opgegeven nog een oase te vinden, verschijnt in de zinderende hitte opeens een stad voor hun ogen. Zo tastbaar en dichtbij dat zij denken het binnen een uur te kunnen bereiken. Zij gaan direct op weg, maar hoe ze zich ook haasten, het beeld vervliegt voor hun naderende stappen. Zij hebben niet in de gaten een onbereikbare luchtspiegeling na te jagen, een ver weg gelegen stad achter de horizon die in de zinderende lucht boven het woestijnzand wordt geprojecteerd. Alle woestijnreizigers worden voor dit fenomeen gewaarschuwd want naar deze stad op weg gaan betekent een gewisse dood.

Wat alle reizigers fascineert is of er niet een manier bestaat om in de luchtspiegeling door te dringen. Toen ik op mijn reis door Egypte de witte woestijn doorkruiste, vertelde een van de kamelendrijvers me hoe ik dat kon bereiken.”

Ik keek naar Suzanna’s gezicht. Het lag er even roerloos bij als het woestijnzand waarover ik haar vertelde; een reactie op mijn verhaal was nergens uit op te maken.

Ik vertelde verder: “Een paar dagen later had ik de kans dit uit te proberen. Ik stond in de woestijn voorbij de heuvels van het Dal der Koningen. De zon stond loodrecht boven me en in de verte zag ik in de trillende lucht een prachtige stad verrijzen, omgeven door hoge muren met kantelen waaruit gouden banieren hingen. Palmbomen staken boven de muren uit en duidelijk kon ik blauw azuren minaretten onderscheiden. Zoals de kamelendrijver me had verteld, sloot ik direct m’n ogen en draaide me om. Ik hoorde nog zijn woorden: “Een Fata Morgana vlucht voor je uit als hij je ziet aankomen. Het lijkt haast of hij bang voor je is. Er is een heel simpele oplossing voor. Je benadert hem achterstevoren en kijkt nooit om. Dat is de enige manier waarop mensen ooit in de Fata Morgana zijn doorgedrongen, maar denk er om niemand van hen is ooit teruggekeerd.” Hij zoog aan het stompje van zijn sigaret dat hij tussen zijn met vuil bekoekte vingers hield geklemd en keek mij met zijn donkere ogen doordringend aan.

Zijn woorden konden me niet tegenhouden. Ik deed een stap naar achteren en toen nog een. Ik wankelde, maar wist me te herstellen. Ik had geen idee hoe lang ik zo door het ongelijke zand strompelde, maar op het moment dat ik dacht het niet langer vol te houden, voelde ik opeens een nevel links en rechts van me. Ik zag dat het geen nevel was, maar een poort van doorzichtige stenen. Ik hoorde geroezemoes achter me. Ik moest de poort van de stad door zijn gegaan en nu durfde ik me om te draaien. ……………………..(Volg het spoor van de dichter op http://hartvandeluchtspiegeling.com)