Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De Don Juan

Verlegen en onhandig, dat ben ik dacht en vond hij van zichzelf.
Jammer, want eigenlijk was het een fantastische vent, hij moest er alleen zelf nog achter zien te komen.

Vaak kreeg hij opmerkingen van vrouwen en wist hij op dat moment niet veel te zeggen.
Deze middag had hij besloten zichzelf een nieuwe dvd uit te zoeken en was op weg gegaan naar de stad.
Met de bus in een kwartiertje en je was dan in elk geval even buiten en had iets te doen.
De juiste afdeling van het warenhuis was snel gevonden.
Op de schappen allemaal lege hoezen, zodat je in elk geval de titels en de omschrijving van de acteurs en de inhoud van de film kon lezen.
Een heel gedoe en voor hij het wist was er al een half uur voorbij.
Uiteindelijk nam hij een besluit en nam de lege hoes mee naar de kassa.
Vervolgens wachtte hij op zijn beurt en ondertussen werd de rij voor de kassa groter en groter.

Voor hem stond een jonge vrouw met aan haar hand een kind dat een hele stapel boeken enthousiast onder haar andere arm gekneld had.
Toen zij aan de beurt waren, wilde de vrouw de boeken onder de arm van het kind halen, maar dat wilde het kind kennelijk zelf doen.
Er viel een boek op de grond en voordat de vrouw de rest over kon nemen lag alles verspreid over de grond.
Met een rood hoofd bukte de de vrouw naar de grond en probeerde onhandig de boeken op te rapen.
Hij besloot dat het tijd werd haar te helpen en bukte ook.
Op één of andere manier kwam het tot een botsing en keken ze elkaar aan.
Ze keek wat ongelukkig en wreef over haar pijnlijke hoofd.
Ze had een lief gezicht met prachtige groene ogen.

“Het ging echt per ongeluk hoor”, zei het kind op een verdedigende toon.
Hij keek de vrouw aan en beiden lachten tegen elkaar.
“Oh wat spijt me dat”, zei hij en hoe het kwam werd allemaal vergeten, want even later zaten ze gedrieën in het restaurant van het warenhuis aan de koffie, met een ijsje voor het kind, dat Anoek bleek te heten.

Hij had dit keer géén gebrek aan woorden, zou het komen omdat ze een jong kind bij zich had?
Het was eigenlijk een komisch geheel, zij met nog steeds een rood hoofd en hij als gezellige gastheer aan een tafeltje met de dames.
Nooit had hij zich kunnen voorstellen dat hem zoiets zou kunnen overkomen.
Nu gebeurde het zomaar.
Op het einde van die middag wist hij veel meer van haar dan van wie dan ook.

Ze was voor haar nichtje aan het zorgen, omdat haar moeder in het ziekenhuis lag en ze had het gevoel gehad dat alles die dag fout liep.
Ze was hem dankbaar dat hij er een gezellige middag van gemaakt had en gaf hem geheel uit zichzelf haar telefoonnummer.
“Ik zou het fijn vinden je nog eens te zien”; zei ze heel kordaat.
Ze moest op dat ogenblik weg, omdat ze anders te laat zou komen voor het ziekenhuisbezoek.

Het was ontzettend leuk geweest met haar te praten en hij wist al zeker dat ze elkaar nog wel eens vaker zouden zien.

Schrijver: Eva Mensch, 9 mei 2011


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 2 stemmen 791



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Eva
Datum:
12 mei 2011
Ben ik met je eens, maar de titel is expres, juist omdat hij zo verlegen was en zie daar !
Naam:
kees niesse
Datum:
11 mei 2011
Email:
c.h.niessekpnplanet.nl
Een leuk verhaal van een klein voorval met misschien een mooi gevolg.
Een jonge vrouw staat in de rij voor de kassa en laat haar gekochte boek vallen. Ze bukt en hij, die achter haar stond, bukt ook om haar te helpen en stoot zijn hoofd tegen de hare. Dan kijken ze elkaar aan en ziet hij haar prachtige groene ogen. Een vonk springt over.
Persoonlijk zou ik hem nog geen Don Juan willen noemen, want dat is een echte vrouwenversierder, zoals de beroemde Casanova in de 18e eeuw.
Graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)