Grootvader

Zeven jaar was Japie en hij hield veel van zijn opa Gijs, die schuin aan de overkant woonde. Opa was nu alleen, want Trijntje was een half jaar geleden plotseling overleden. Japie en zijn ouders en verdere familie waren diep bedroefd, ze was zo'n lieve oma. Maar het leven ging verder voor opa en gelukkig had hij veel contact met zijn dochter Nel en haar man Rutger en natuurlijk hun zoon Japie, die bijna elke dag hem bezocht.

Op een zaterdagmorgen was zijn kleinzoon weer op visite. Samen zaten ze aan de grote tafel midden in de huiskamer. Het was weer herfst en een harde wind sloeg de regendruppels tegen het raam. Opa vond het fijn een verhaal uit zijn sprookjes boek voor te lezen en de jongen vond dat prachtig en luisterde aandachtig naar zijn mooie heldere stem. Opa kon zo mooi vertellen, net of je er bij was wat er allemaal gebeurde in het verhaal. Wanneer opa klaar was met vertellen schonk hij voor de jongen een glas limonade in en zelf nam hij een kopje koffie. Japie lette goed op wanneer opa naar de kast liep om een sigaar te pakken, want hij had gezien, dat naast de doos sigaren een kistje stond met een koptelefoon erop.

Hij kon zijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en kwam van zijn stoel af en gaf opa een hand en ze liepen samen naar de kast. Opa glimlachte en had de jongen door, die wilde natuurlijk graag weten wat er in dat kistje zat. Opa deed de deur van het kastje open en pakte een sigaar en toen hij het deurtje weer dicht wilde doen, zei Japie:
''Opa, mag ik weten waar die koptelefoon voor is?''
Heel uitgekookt van hem, want misschien vertelt opa dan ook wat er in dat kistje zit.

''Zal ik je vertellen, m'n jong. Ik ben erg gehecht aan dat wat er inzit. Ik heb je wel eens verteld van de tweede wereldoorlog, weet je nog?''
''Ja, opa, dat weet ik nog. U vertelde, dat de Duitsers hier waren gekomen en de baas gingen spelen.''
''Goed zo, dat heb je tenminste onthouden, maar van de Duitsers mochten we niet meer naar de Engelse zenders luisteren, want die gaven de waarheid door hoe de oorlog verliep.

De Duitse bezetter zei altijd, dat ze op alle fronten wonnen en dat was niet altijd zo, ze verloren ook, voor in Rusland en in Afrika. Daarom moesten alle Nederlanders hun radiotoestel inleveren en er stond een zware straf op als je het niet deed.
Wij hadden een mooi radiotoestel en we luisterden iedere avond naar radio Oranje uit Engeland, maar omdat wij ook de radio hebben ingeleverd, kon dat niet meer.

Toen heb ik een kristalontvanger gebouwd en daarmee kon ik als het avonds donker was toch naar radio Oranje luisteren.Dat toestelletje zit in dit kistje en dat is voor mij een belangrijk aandenken.''
''Mag ik het eens zien, opa?''
''Natuurlijk jochie'', en hij opende het kistje.
Vol belangstelling keek Japie, hij zag een paar draden, een spoel en een condensator en een apparaatje waar een kristal inzat.

''Och opa, geef het mij, ik zal er zuinig op zijn en als aandenken bewaren als u er niet meer bent.''
Opa keek dat joch aan en dacht, het is waar wat hij zegt. Ik zal niet zo lang meer leven en dan zal mijn lieve jongen steeds aan mij denken.
''We zullen zien, misschien op je verjaardag, m'n jong.