Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een nieuwe buurvrouw(deel 2)

Henk had Caroline uitgenodigd een kopje koffie te komen drinken. Zij vertelde hem toen iets over haar verleden, maar Henk had ook die behoefte.
''Wil je nog wat drinken, Caroline''.
''Graag nog een kop koffie, smaakt heel lekker.''
''Ik maal altijd zelf de koffiebonen, vind ik lekkerder, dan de gemalen koffie uit de winkel'', zei hij.
''Goed idee buurman, dat zal ik ook eens proberen.''
Toen hij weer tegenover haar zat vroeg hij of hij mocht roken.

''Dat is ook toevallig buurman, want ik wilde net aan u vragen of ik een sigaret mag opsteken.''
Hij stak een sigaartje op en zij draaide een shagje. Caroline was benieuwd wat haar buurman zou gaan vertellen over zijn verleden.
Zover was het nog niet gekomen, want inmiddels was het al half één geworden, dus tijd voor de lunch.
Hij nam het woord:
''Ik zie Caroline, dat het tijd is om wat te eten, want ik heb trek, wil jij ook een boterham? ''
''Dat vind ik heel aardig van u, ik lust ook wel wat.''

''Goed dan dek ik de tafel.''
Zij stond op en hielp hem met de bordjes en het bestek. Op de tafel zette hij verder een Edammer, een potje aardbeienjam, en plakjes gerookte ham en een karaf met sinaasappelsap. Gezellig zaten ze tegenover elkaar te praten over koetjes en kalfjes en Henk voelde zich gelukkig, nu hij niet alleen hoefde te eten. Caroline had kennelijk ook schik met haar gezelschap en ze keek haar buurman teder aan. Toch nog een knappe man voor zijn leeftijd en heel beschaafd, dacht ze. Hij zag er netjes uit in zijn zwarte kostuum met het vlinderdasje en glimmende schoenen.

Na de lunch dankte zij de Lieve Heer voor de genoten maaltijd en keek op haar horloge, en zei:
''Buurman, ik ga even naar huis om de poes wat te eten te geven en als u het goed vindt ben ik zo weer terug.''
''Natuurlijk, ik ben blij, dat je weer komt, tot straks dan.''
Toen de bel weer klingelde liep hij gauw naar de deur en opende die. Hij keek zijn ogen uit, daar stond Caroline in een blauwe bloes en daaronder een kort lederen rokje. Nu zag hij haar bijzondere weelderige vormen. Hij kreeg het er warm van en dan dat slanke gezichtje met haar franke oogopslag tussen dat ravenzwarte haar. Zijn hart begon sneller te kloppen.

Hij vergaapte zich aan haar, wat een mooie vrouw , dacht hij.
Binnen zaten ze weer tegenover elkaar en ze dronken rode wijn. Hij zag haar wangen rood gloeiend worden en bij hem steeg het bloed ook naar zijn hoofd. Wat kan een vrouw een man toch aandoen, je bent wel zeventig, maar niet uitgeblust, dacht hij. Het moet een geraffineerde vrouw zijn, om mij zo op te winden. Ze keek hem zo lief aan en dat kon zijn overleden vrouw ook zo goed, dan lagen ze spoedig in elkaars armen en daarna in bed. Wat miste hij haar, nu hij al vijf jaar eenzaam was. Hij was geen uitgaanstype, deed altijd alleen de boodschappen, kookte eten voor zichzelf en ging vroeg naar bed en huilde soms. Eenzaamheid is een ramp, maar hij kon het niet opbrengen zich ergens aan te sluiten.

Zij praatte weer over haar verleden en zo uitgebreid, dat hij niet de kans kreeg zijn verhaal te vertellen. De rode wijn smaakte haar kennelijk goed en een tweede fles werd aangebroken. Ze zat meestal met haar benen over elkaar, maar als zij die mooie benen naast elkaar zette, zag hij haar zwarte slipje tussen die prachtige roomkleurige dijen. Opeens zei ze met een overslaande stem:
''Buurman, mijn gewezen man was een ploert, maar jij bent een kanjer. Daar moet nog een borrel tegen aan geslingerd worden'', en ze draaide onhandig een nieuw shagje.
''Tabak houdt de wormen uit het lijf'', riep ze en ze begon te lachen bij het gillen af.

Henk wist niet wat hem overkwam, die rustige vrouw die uit de kerk was gekomen en zo beschaafd overkwam, was veranderd in een sloerie. Maar de drank had hem ook veranderd, met priemende ogen keek hij voortdurend naar dat zwarte slipje tussen haar rijk gevulde dijen en dacht kon ik daar maar tussen wroeten. Zijn wens werd vervuld, want Caroline stond van haar stoel op en ging op zijn schoot zitten. Hij voelde haar warme kont en kreeg zowaar een stijve, maar ze zaten voor het raam en hij was bang, dat hij door de buren aan de overkant gezien zou worden.

Hij tilde haar op en liep met haar naar zijn slaapkamer, hun tongen raakten elkaar en hij voelde haar handen woelen door zijn haar. Op het bed vrijden ze langdurig met elkaar. De volgende morgen deden ze het spel nog een keer over. Zij was erg gewiekst op seksueel gebied, want wat zij allemaal met hem flikte, dat had hij nog nooit meegemaakt. Na het ontbijt gaf ze hem een kus en zei, dat zij zich schaamde, dat het zover gekomen was. Wederzijds gaven ze de eenzaamheid de schuld en zo was het ook.

Schrijver: kees niesse, 23 juni 2011


Geplaatst in de categorie: erotiek

1.2 met 9 stemmen 2.392



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
24 juni 2011
Email:
hmessielive.nl
Helemaal jouw stijl, Kees! Eenzame mensen kunnen moraal hebben, maar evenzeer een dringende behoefte om zich eens over te geven en te laten gaan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)