Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Avventura di Chiesa

Na een lange rit van bijna vier dagen stapt Kees uit de vrachtwagen van zijn oom en komt er een einde aan de lift. Het einddoel is bereikt, de Italiaanse stad Florence. Het oponthoud bij grenspost Vipiteno heeft bijna één extra dag gekost. De vakantie van Kees kan nu eindelijk beginnen. Na een moeizaam eindexamen en een verbroken liefdesrelatie is Kees toe aan rust en vrede. Hij is een gezonde knaap van negentien en de wereld ligt aan zijn voeten. Wat kan hem gebeuren?

Kees is een verschijning. Hij ziet er sportief uit in zijn korte groene kakibroek met legerprint en wit t-shirt met korte mouwen. Zijn bruine armen, benen en snoet steken mooi af tegen zijn zomerse outfit. Op zijn fris geschoren hoofd draagt hij een petje, als bescherming tegen de zon. Het goddelijk lichaam van Kees is afgetraind en stevig gespierd. Jarenlange hockeytraining heeft hem gezegend met ballonkuiten en een kippenkontje. Apetrots is Kees. Een maand geleden doorstond hij de selectieprocedure van de Katholieke Academie voor Lichamelijke Opvoeding. Een brugklasdroom kwam uit. In de toekomst zal hij sportleraar worden, vast en zeker.

Zijn oom heeft hem afgezet bij het station van Florence. De avonturenreis kan beginnen. Flink zet Kees de pas in. Het aluminium frame van de grote rugzak prikt in zijn rug en de geitenwollen sokken kriebelen in de bergschoenen. Bijna op iedere hoek van de straat wordt hij nagekeken, vooral door mannen. Die zijn in de wijk rondom het station volop aanwezig. Het laat hem koud. Hij is veel meer benieuwd naar de mooie Italiaanse vrouwen. Maar waar zijn ze? Le belle donne?

Een grote kerk met plein, grasveld en fontein ervoor, trekt zijn aandacht. Het is de Santa Maria Novella. De houten bankjes rondom het plein zitten vol mensen. Er heerst een vrolijke sfeer. Hoge schelle geluiden van spelende kinderen klinken in de lucht. Kees ploft neer op één van de bankjes om even op adem te komen. Midden op het grasveld klinkt plots een enorm gekerm. Twee hondjes lukt het niet op z’n hondjes. Ineens staan ze met de konten tegen elkaar gekeerd. Ze zitten letterlijk en figuurlijk aan elkaar vast. Een omstander gooit een emmer water over de hondjes heen en bevrijdt ze uit hun lijden. De reu druipt af met een enorme rode kegel. Je zult het maar hebben als reu, last van je Santa Maria Novella.

Kees zwoegt verder door Florence. Al snel heeft de zon haar hoogste punt van de middag bereikt. Het is bloedje heet. Zevenendertig graden Celsius is toch iets te veel van het goede. Hij besluit de eerstvolgende kerk te bezoeken. Kerken zijn namelijk koel en gratis toegankelijk en je hoeft er niets te drinken. Het wordt de San Lorenzo. Amper twee seconden binnen wordt Kees aangesproken door een klein mannetje in net pak met witte boord. Die gebaart met wuivende wijsvinger dat hij iets doet wat niet mag. Druk nee schuddend met zijn hoofd strijkt hij over de benen van Kees en knijpt hem in zijn arm. Vervolgens wijst hij naar een klein bordje bij de entree. Kees begrijpt het. Het is niet toegestaan om met onbedekte armen en benen de kerk te betreden en maakt aanstalten om naar buiten te lopen. Maar dat staat het kleine mannetje niet toe. Hij trekt Kees amicaal naar zich toe.

In gebrekkig Engels legt het mannetje uit dat hij kapelaan is en dat hij voor deze keer de foute kleding door de vingers zal zien. Sterker nog. Hij zal Kees een rondleiding geven door het heilige der heiligen. Vol trots wordt hij door de prachtig mooie kerk geloosd. Overal krijgt Kees tekst en uitleg, in Italiaans en gebrekkig Engels. De kapelaan murmelt wat over Medici, Brunelleschi, Donatello en Michelangelo, allemaal namen die Kees niets zeggen. Af en toe kletst de kapelaan met zijn hand op de armen en benen van Kees. Een beetje maf vindt Kees, maar het hoort ongetwijfeld bij de open en vriendelijke volksaard van de Italianen.

Nog één bijzondere plek wil de lieve kapelaan aan Kees laten zien. Heel speciaal. Daarvoor maakt de kapelaan eerst het rode koord los dat voor het altaar is gespannen. Achter het altaar bevindt zich een ruimte afgeschermd door een zwaar roodfluwelen gordijn. Achter het gordijn bevindt zich een hoge ruimte met glazen deuren, een soort serre. Door het glas ziet Kees een kleine giardino met prachtige struiken en fel gekleurde bloemen. Achter hem hoort hij de kapelaan het gordijn zenuwachtig sluiten. Vreemd, denkt Kees. Als Kees zijn fototoestel te voorschijn haalt om een foto te maken voelt hij plotseling een klam handje over zijn bovenbeen glijden. De hand kruipt langzaam omhoog. Achter hem hoort Kees de kapelaan geil en hijgerig ademhalen. Alle alarmbellen gaan onmiddellijk af. Met de hand voor zijn klokkenspel duwt Kees verontwaardigd de kapelaan van zich af en rent zo snel ie kan de kerk uit. Plagerig prikt de zon hem buiten in zijn gezicht. San Lorenzo! Waar haalt die kapelaan het in hemelsnaam vandaan om zijn goddelijk lijf zo ongevraagd en brutaal te betasten? De viespeuk.

Schrijver: Mien
Inzender: Rob Mientjes, 29 juli 2011


Geplaatst in de categorie: reizen

2.0 met 3 stemmen 127



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)