Bijna Gestikt
Toen ik een jaar of acht was, het was in ieder geval nog voor het uitbreken van de oorlog in mei 1940, woonden mijn ouders in Amsterdam, op een bovenwoning. Mijn vader werkte bij de stadsreiniging en liep met zo’n klepper door de straat om de buurtbewoners te waarschuwen, dat ze hun vuilnisbak buiten moesten zetten, want de vuilniswagen zou weldra komen.
Als kleine jongen herinner ik mij, dat het een spannende tijd was, omdat Hitler aan de macht was en dat zijn legers al Polen waren binnengevallen. Mijn vader kreeg ook een oproep zich te melden, want de Nederlandse regering had een algemene mobilisatie afgekondigd. Mijn broertje Gijs en ik waren erg trots op vader toen hij zijn soldatenpak had aangetrokken. Gijs liep met de helm van vader op door de huiskamer en maakte schiet geluiden. Met z'n drieén vergezelden we vader naar het Centraal Station, zijn bestemming was de Afsluitdijk bij Den Oever.
Op het plein vóór het station was het een drukte van belang, je zag veel soldaten uit de trams stappen met hun familie. Moeder en wij gingen met vader mee het station in en bleven bij de trein wachten tot hij vertrok. Mama huilde en we stonden te wuiven tot de trein uit het zicht was. Thuis gekomen gingen we weer op straat spelen met vriendjes. Ook voetballen, maar dat ging wel eens mis als er een bal tegen een ruit van het benedenhuis botste, dan kwam de bewoner kwaad naar buiten en moesten we maken dat we wegkwamen.
Waar we ook leuk mee konden spelen was het onderstel van een oude kinderwagen met daarop een zitplaats. Vader had daar fietstrappers op gemaakt, zodat je jezelf kon voortbewegen. Daar waren we erg blij mee. Je had in de vooroorlogse tijd praktisch geen speelgoed, dat werd gewoon niet gekocht, omdat het voor de arbeiders te duur was. Vaak zeurde ik bij mijn ouders voor een speelgoedauto, die ik gezien had in de Hema en als ik met mijn ouders meeging in de hoop, dat zij een autootje voor me zouden kopen, had ik het mooi mis, ze liepen gewoon door in de winkel. Een klap voor je harses kon je krijgen.
Wat we ook deden op straat was behalve voetballen, ook hoepelen met een fietswiel zonder spaken en knikkeren, slootje springen in het park en boekjes lezen van Dick Bos. Op zondag kreeg ik vijf cent en mocht ik een autoped huren, die je na een uur weer terug moest brengen bij de fietsenboer. De dag voor het vertrek van vader had moeder nieuwe aardappelen gekookt, die toen nog door de groenteboer geschraapt werden. Verder sperzieboontjes en kip en dat was iets bijzonders, want dat kreeg je zelden. Vader kocht wel vaak vlees bij het abattoir, maar daar zat altijd een dikke vetrand aan. Je kreeg alleen op zondag en stukje vlees en op woensdag een bal gehakt. Vlees van het abattoir was heel goedkoop. Die vette rand van het vlees lustte ik alzo niet, maar kip was een traktatie. We kregen allemaal een grote kippenpoot op het bord.
Moeder was een klein vrouwtje en kon die bout niet op, ze liet de helft op haar bord liggen, maar ik zag Gijs al loeren naar die overgebleven kip. Ik was zo brutaal om tegen mijn moeder te zeggen, dat ik dat stuk kip nog wel zou lusten, maar ze gaf het aan Gijs. Glunderend keek hij met zijn dikke bolle wangen naar mij en at dat stuk lekker op, ik kon het afgekloven beentje krijgen.
Opeens paniek, want Gijs snakte naar adem. Zijn wangen werden helemaal blauw en hij greep naar zijn keel en stamelde wat. Doodsangst straalde van hem af, zijn ogen werden zo groot als kleine tomaatjes.
Mijn vader kwam van zijn stoel en rende naar hem toe, keerde hem om met zijn hoofd naar beneden en duwde met zijn beide stevige armen op zijn buik en rug en toen zagen we wat de oorzaak was. Er kwam een stuk botje uit zijn mond, die was namelijk in zijn keel blijven steken, waardoor hij het zo benauwd kreeg. Zijn leven was gered. Vader vermaande hem voortaan niet zo gulzig te schrokken met kippenboutjes. Wat waren we geschrokken, maar gelukkig is het goed afgelopen. Dat is mij altijd bijgebleven, vooral omdat ik op latere leeftijd ook bijna was gestikt in een stuk appel.
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: voedsel
mobilisatie
139
Geef je reactie op deze inzending: