Natuurgeweld

Een vreemd gevoel van onbehagen omhulde haar als een te strakke jas.
Ze kon het niet verklaren en besloot de buitendeur die nog steeds openstond te sluiten.

Buiten hing er een vreemde stilte, er was geen geluid te horen.
Door haar gevoel van onbehagen draaide ze de deur extra op slot, normaal gesproken draaide ze alleen de sleutel om.
Nu werden ook de deurhaken gebruikt om de deur extra te sluiten.
Ze huiverde en besloot zichzelf iets te drinken te maken.
Een felle lichtflits verlichtte haar woonkamer en niet veel later volgde er een ontzettende knal.
Ze trilde over haar hele lijf, dat was echt onverwachts.
Ze was blij dat ze de boel goed op slot had, maar rende toch ook naar boven om te zien of alle ramen gesloten waren.
Er volgden meer lichtflitsen gevolgd door nog een enorme knal.
Ze had het gevoel dat de bliksem in of om haar huis ergens was ingeslagen.
Op de logeerkamer gekomen kon ze met de grootste moeite het raam dicht krijgen.
Het was enorm gaan waaien.
Ze was opgelucht dat nu alles goed op slot zat en ze ging weer naar beneden.
Ze voelde zich als een opgejaagd dier en was blij dat ze in elk geval onderdak was.
De dreigende stilte was overgegaan in een enorm geruis, dat veroorzaakt werd door een hevige regenval.
Beneden gekomen wilde ze net de woonkamer binnengaan, toen ze alweer verschrikkelijk schrok van een enorm hard geluid.
Het kostte haar enige tijd, voordat ze zich realiseerde dat het de voordeurbel was.
Ze was ten prooi aan een totale verwarring toen ze zich realiseerde dat de deurbel nogmaals ging.
En dit keer behoorlijk lang.
Ze draaide zich om en zag een silhouet van een mens met een groot pakket voor de deur staan.
Even twijfelde ze of ze open zou doen, maar haar gezond verstand overwon en ze deed de deur open.
Ze werd zowat onder de voet gelopen.
“Oh wat ben ik blij dat er iemand thuis is”; zei de gedaante.
‘’Het is buiten niet te doen met mijn dochtertje”.
De vrouw deed een jas van het pakket af, dat ze bij zich droeg.
Er bleek een klein mensje onder verstopt te zitten.
Dat direct begon te huilen zodra ze bevrijd werd van haar “loden last”.


Een half uur later was ze met een opgedroogde moeder en dochter gezellig aan het keuvelen onder het genot van een bakje koffie, terwijl het kleine kindje aan het spelen was op de vloer met een paar bierviltjes die op de salontafel hadden gelegen.

Er kon eigenlijk van alles gebeuren bedacht ze, zelfs een gezellige visite na zo'n dreigend weer.

lichflits regen regen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 2 stemmen 211