Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De wolf en de zeven geitjes

Mama geit was thuis met haar zeven kleintjes. Buiten was het koud en het eten was op, wat hadden ze een honger. Ze riepen steeds:
''Mama ga nou eten halen, we vallen bijna flauw.''
Ze riep haar kinderen bij elkaar.
''Jullie moet nu goed luisteren, wat ik ga zeggen. Bij de molenaar ga ik meel halen en dan bak ik voor jullie lekkere broodjes. Tegen de oudste, zei ze:
''Je weet, dat de boze wolf in het bos rond loopt. Daarom draag ik je op goed op te letten, want hij is slim. Mij zal hij niets doen, want ik ben te groot voor hem, maar hij zal op de deur van ons huisje kloppen wanneer hij mij weg ziet gaan. Dus doe nooit de deur open als er geklopt wordt. Ik doe zelf wel de deur open met de sleutel. Goed begrepen rakkers.''

''Ja mama, we doen de deur niet open, ga nou maar, want we rammelen van de honger. Kom gauw terug, mama'', riepen ze in koor.
Mama was nu gerustgesteld en verliet haar huisje. Het oudste geitje riep haar broertjes en zusjes bij elkaar en drukten op hun hart niet de deur te openen als er geklopt wordt. Ze gingen nu met elkaar spelen. Na een poosje werd er op de deur geklopt.
''Niet open doen'', riep de oudste.
Opnieuw werd op de deur gebonsd.
''Doe open lieve schatjes, ik ben je moeder.''
De geitjes hoorden aan de stem, dat het niet hun moeder was. Misschien was het wel de boze wolf, dachten ze en ze beefden van angst.

De oudste riep:
''Je bent onze moeder niet, want die heeft een lieve zachte stem.''
De wolf werd kwaad en dacht, ze hebben mij door. Even later klopte hij weer op de deur, en zei met een zachte lieve stem:
''Doe open schatjes, ik ben jullie moeder en ga pannenkoeken voor jullie bakken.''
De geitjes begonnen al van blijdschap te juichen.
''Doe maar open, het is onze moeder, wij horen het aan haar stem'', riepen ze naar de oudste.
Maar zij was op haar hoede en zag tot haar schrik de zwarte poten van de wolf op de vensterbank.
Ze riep:
''Je bent onze moeder niet, want die heeft niet van die zwarte poten.''
Ze had er helemaal niet meer aan gedacht, dat moeder de deur zou open maken met een sleutel.

De wolf dacht, ik heb mij vergist, want ze hebben mijn zwarte poten op de vensterbank gezien en hun moeder heeft witte poten. Hij bedacht een list en ging naar de molenaar en vroeg hem wit meel over zijn poten te strooien, maar die deed dat niet. Toen de wolf hem dreigde op te eten gooide hij toch maar wat wit meel over zijn poten.
Zo dacht de wolf, nu moet het lukken, want ik heb ook honger en zo'n mals jong geitje gaat er wel in. Snel ging hij weer naar het huisje en klopte op de deur en riep met een zachte stem:
''Doe open lieve kindjes, ik ben je moeder en heb lekkere dingen voor jullie meegebracht.''
De oudste geit riep:
''Laat eerst je poten zien.''
De wolf legde zijn voorpoten op de vensterbank. Nu geloofde de oudste geit, dat het hun moeder was.

De oudste deed de deur open en tot hun grote schrik sprong de boze wolf het huisje binnen. Ze verstopten zich in kasten en onder de tafel en achter stoelen, maar de wolf kreeg ze allemaal te pakken en at ze allemaal op, maar de jongste had zich in een staande klok verstopt. Daarin had de wolf niet gekeken en vertrok met een volle buik naar het bos en ging daar tegen een dikke boom liggen en viel in slaap.
Kort daarna kwam moeder geit thuis met een mand vol heerlijke broodjes en meel om pannenkoeken te bakken.
Wat schrok ze, en zag, dat alle stoelen en tafels omgegooid waren. Ze zocht wanhopig naar haar kinderen, maar die waren er niet meer. Een vreselijke gedachte ging door haar heen. De boze wolf is het gelukt binnen te komen en ik heb ze nog wel op hun hart gedrukt niet de deur open te doen.

Plotseling hoorde ze de stem van de jongste.
''Mama, ik zit in de klok.''
Ze liep naar de klok en haalde haar jongste spruit eruit. Wat was de kleinste blij weer bij mama te zijn. Ze mekkerde aan een stuk door. Ze vertelde huilend wat er was gebeurd. Alle broertjes en zusjes waren door de wolf opgegeten. Moeder begon vreselijk te huilen en stopte de jongste weer in de klok. Ze verliet het huisje en ging de wolf zoeken.
Opeens zag ze de wolf met een opgezette buik onder een dikke boom slapen en zag zijn buik op en neer gaan en hoorde ze gemekker. Misschien heeft de wolf ze helemaal ingeslikt en leven ze nog.

Ze maakte de buik van de wolf open en al haar kindjes sprongen ongedeerd uit de buik van de wolf. Wat waren ze blij hun mama terug te zien en ze dansten van blijdschap. Mama riep:
''Gauw kinderen, zoek zware stenen.''
Toen ze terug kwamen met stenen, stopte moeder ze allemaal in de buik van de wolf. Toen de wolf wakker werd kon hij niet opstaan, zo zwaar was hij geworden en ging dood van de honger.
''Goed van je kleine, dat je in de klok ging zitten, en kon je onze lieve moeder precies vertellen wat er gebeurd was'', riepen haar zusjes en broertjes in koor.
Mama ging gauw de tafel dekken. De broodjes waren gauw verslonden, en omdat ze nog meer trek hadden, ging mama ook nog pannenkoeken bakken. Het werd een groot feest.

Schrijver: kees niesse, 11 september 2011


Geplaatst in de categorie: dieren

1.3 met 3 stemmen 454



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
13 september 2011
Email:
hmessielive.nl
Uitvoeriger geschreven dan het oorspronkelijke verhaal, Kees. Zeer levendig!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)