Alles is verlicht
De markt op donderdag in Gouda is rustig. Veel lange rokken, veel hoofddoekjes. Veel donkere kleding. Vrouwen met jengelende kinderen aan de hand graaien in de "alles voor 50 ct." spulletjes. De baas heeft zijn kratten in een grote rechthoek neergezet.
Tussen de vrouwen staat een man met zijn dochtertje. Een grote, in donker pak gestoken man met een klein blond meisje. Zij wijst opgewonden naar een bak met glinsterend speelgoed. De verkoper stapt op haar af en vraagt iets. Wat hij zegt is eenvoudig te raden: haar vinger wijst direct naar het krat. Hij rommelt erin, schut even voor het effect en haalt er een roze doosje uit. Ze drukt het stevig tegen zich aan. Haar vader trekt zijn portemonnee maar de man haalt zijn schouders en lijkt te zeggen: 'laat maar zitten ...'
De twee lopen verder en ik besluit hen achterna te gaan. Langs de kaasboer uit Vlist, via de Broodbus lopen ze naar de vishandel. Op een kruk zit een jongen vissen schoon te maken. Naast de kraam staan witte containers met gul, poon, paling, zeewolf , tong, schol en schar. Een voor een noemt de man de namen. Het kleine meisje kijkt haar vader vol bewondering aan. Zoals alleen kleine meisjes naar vader kunnen kijken. Hij bestelt een harinkje, zonder uitjes en loopt verder naar Hotel de Zalm ...
Hotel de Zalm, het oudste hotel van Nederland, is inmiddels een stadscafé. Boven de ingang hangt een gouden zalm met een vrolijke lach op zijn bek. De formica tafeltjes met rieten stoeltjes staan op het terras opgesteld rond een schrale olijfboom in pot.
Ze gaan aan een tafeltje zitten op de hoek van het terras. Hij bestelt koffie, zij wil cola. Zonder prik. Ik ga aan het tafeltje naast hen zitten, bestel een kop thee en pak een boek uit mijn rugzak. Als de serveerster de kop thee voor me neerzet ben ik de twee al bijna vergeten.
‚Alles is verlicht’ Het debuut van Jonathan Safran Foer gaat over zijn zoektocht naar Augustine, de vrouw die zijn vader uit de handen van de nazi’s heeft gered. Een groter contract tussen het idyllische terras en het platteland van Europa is nauwelijks denkbaar.
‚Meneer?’ Ik schrik op als de man mij aanspreekt. ‚Mag ik u wat vragen?’ Ik begin te blozen. Zouden de twee gemerkt hebben dat ik hele markt achter hen aan heb gelopen?
‚Volgens mij bent u de Bijbel aan het lezen.’ Zijn gezicht lacht. ‚Dat zie je niet zo vaak meer!’
De Bijbel? Nog net slik ik mijn woorden in. De verbazing moet van mijn gezicht af te lezen zijn geweest. Hoe komt die man erbij? Ik kijk naar het boekje in mijn handen en plotseling begrijp ik het ... Het formaat van het boekje, het gebruikte papier en in het scherpe licht lijkt de afsnee van goud. De illusie is compleet. Een zakbijbeltje.
‚Nee meneer, daar heeft u gelijk in.’ Ik leg de dwarsligger op mijn schoot, buiten beeld. ‚Ik ben nog niet vaak iemand tegengekomen die Het Boek leest in de kroeg ...
Hij knikt tevreden. ,Toen ik u zag lopen wist ik dat u een goed mens bent.' Hij staat op om af te rekenen, neemt het meisje bij de hand en wenst me een fijne dag.
Alles is verlicht ...
Geplaatst in de categorie: religie
dwarsligger
14.240
Geef je reactie op deze inzending: