Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Werelddierendag.

De neuroloog die helemaal moederziel alleen woonde had gelukkig nog zijn gezelschapsdier. Zijn cavia.
En het leuke van die cavia vond de neuroloog dat hij met zijn bekje aan een drinkbuis zoog, sluk, sluk, sluk.
Je weet wel, een drinkbuisje onder een glazen fles gevuld met water.

En dat vond de neuroloog Jan Ludwig von Goldenberg Tannenbaum zo bekoorlijk en aantrekkelijk aan dat beestje.
Nadat hij zijn frontaalkwabbenonderzoek op de schootcomputer voor negentigplussers met frontaalschade aan de achterhoofdkwabben had verricht trok hij zijn sokken uit en ging liggen op de grond van zijn huiskamer met zijn blote voeten vlakbij een herfstbloemenstuk om naar zijn caviaatje te kijken die zo aandoenlijk met zijn knaagdierlippen dronk aan een ijzeren waterstang onder de gevulde waterfles.En dan hoorde hij het zalige sluk, sluk, sluk.

Het is ook Werelddierendag.
Even later werd er aan zijn deur gebeld en met veel tegenzin stond Jan Ludwig Tannenbaum de neuroloog op en opende de deur.
Daar stond gelukkig zijn vriend Claus von Halbestadt die van beroep kaakchirurg was in het ziekenhuis voor zeer ernstige fracturen aan kaak en tand.
Net als voornoemde neuroloog had Claus nog nooit een vrouw bemind.
Een minnaar was hij nooit geweest daar stond hij in Basel bekend om. Hij woonde op zijn vierenvijfigste nog steeds bij zijn moeder waar hij trouwens goed mee kon.

Ook Claus von Halbestedt nam als gezelschapsdier een cavia mee.
Die lieten ze dan vrij rondlopen bij mooie bloemen in potten op de vloer van Jan Ludwig de neuroloog. Ze waren nu beide gelukkig alsook hun beide cavia's.
Opeens en dat was niet de bedoeling knabbelde Henrica Lucas Grise de cavia met mooie zwart en witte vlekken op haar vachtje van de kaakchirurg Claus aan de kabels en andere elektrische draden van televisie, computers, lichtvoorziening en wasmachine. De kabels werden volledig doorgeknaagd en opeens werd het potdonker in de hele villa.

Ook de elektrische theekan waar Jan Ludwig zojuist thee in had gezet ontplofte en de ramen braken.
Geen probleem zei zijn vriend Claus von Halbestadt die trouwens als hobby had kleurboeken verzamelen uit alle landen van de wereld.
Helaas stond Claus von Halbestedt ook bekend om zijn vaak nogal behoorlijk fout uitgevoerde kaakoperaties in Bern.Heel Bern in Zwitserland sprak schande van hem,behalve gelukkig alle diertjes van Bern, die hielden van hem,en drie vrouwen en vijf mannen,maar dat terzijde.
Ik bel mijn moeder wel op zei Claus.
Ze zal je meteen helpen met het weer in orde maken van de complete elektriciteitsvoorziening die volledig is verwoest door mijn lieve cavia Henrica Lucas Grise.

Ach ze zagen er ook een knipoogje van God in en ze konden er eigenlijk wel om lachen.
Neuroloog Jan Ludwig von Goldenberg ging nu meteen zoeken naar zijn fototoestel om plaatjes te schieten van hun cavia op de vloer die nu knabbelden aan omvergevallen potplanten.
Met de digitale fotocamera werd een heel lief setje gemaakt aan plaatjes van de twee huisdiertjes.
Ze likten elkaar een beetje op de kop en likten ook nog heel zorgzaam en lief de handen van de twee zielsgelukkige medische specialisten.

Door de doorgeknaagde elektriciteitskabels gingen buiten nu zo ongeveer alle televisieapparaten uit. Heel Baden Baden zat nu zonder stroom.
Ach het hinderde de mensen ook niet zo want er werd op computer en televisie alleen maar uren achter elkaar gekletst over de euro.

Maar in het dierenziekenhuis gingen de lampjes gelukkig weer aan waar gisteren op drie oktober alle stroom uitviel door een omgevallen hoogspanningsmast verderop in de straat. Het hele dierenziekenhuis werkte weer, de arme dieren die uit angst onder de dekentjes in de donkere en nare ziekenkamertjes hun toevlucht bij elkaar zochten gingen weer op hun bedjes liggen.

Gisteren toen het nog heel donker was in het ziekenhuis voor dieren zag de buldog Hansi een vallende ster uit de hemel en toen deed hij de wens dat de stroom in het dierenziekenhuis op 4 oktober weer aanging. Nu zijn lieve wens kwam uit. In elk ziekenkamertje voor zieke dieren brandde weer een lampje en je zag de mooie verzorgde bloemen op de vensterbank en de diertjes zag je verlangen naar hun bazin en baas.

Die kwamen ook allemaal op bezoekuur en die namen lekkernijen mee en speeltjes en knabbelstokjes voor de vogels.
Jezus kwam er ook en die zei: ,Laat alle diertjes tot mij komen,en houdt ze niet tegen! Ook de diertjes hebben hun dierenkruisje waar ze door heen moeten om daarna in de hemel te komen.
Een bezoekster vroeg of de dieren ook ter afleiding een radiootje hadden boven hun bedje.
Ja zei Jezus, ze hebben radio onnozel,die begrijpen ze.
Die kunnen alleen maar dieren ontvangen.

De nacht viel over Baden Baden. En diep in de nacht reden mensen en dierenambulances rond in de stad.
Hele kleine verpleegstertjes liepen treurend met brancards met diertjes erop, een worm met een gekneusde ring aan een infuus met een flesje erboven die gevuld leek met een soort stroperige limonade.

Maar er kwamen ook grote zusters met een grote doorschijnende plastic watertas met een vis erin verwond door een haak van een hengelaar.
De zusters streken een vissenmedicijn zachtjes over hun kieuwen en verpleegden hun wonden met liefde en zorg in de vele honderden aquaria op de vissenafdeling.

De olifanten sliepen in tentjes want dat vonden ze fijn en de gewonde katten sliepen op stapelbedjes. Zielig is het, maar ze werden allemaal beter en werden geliefkoosd en opgehaald door hun bazinnetjes en baasjes. De dieren waren zo uitgelaten, zo verrukt van blijdschap dat ze uit de nare maar goed bedoelde grote ingewikkelde mensenziekenhuis kwamen vol angst, beven, alleen voelen, verlatingsangst, naar ruikende zalven, naalden, chloorlucht, donkere kamertjes, maar ook dierenverpleegsters, dierenverzorgers ,artsen met zeer vreemde brillen op, maar toch zo goed en liefkozend voor hen dat ze gaandeweg toch steeds meer van ook hen hielden.

Wat wij mensen en dieren allemaal delen op dit planeetje is af en toe pijn. Dus laten we een zalf van troost en verpleging voor elkaar allemaal zijn.

Schrijver: cornil, 4 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: dieren

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 210



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)