Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het wilde maar niet komen

''Vanmorgen ben ik al drie keer naar de wc geweest, want ik dacht nu komt het, maar nee hoor, de boel zit vast. Dat is al twee dagen zo en ik voel mij er niet lekker bij, darling. Ik zit maar te persen, maar geen bout te bekennen.''
''Ik weet het goed gemaakt, straks haal ik gedroogde pruimen en ontbijtkoek en met veel water drinken moet het los komen, bij mij heeft het ook geholpen.''
''Ik hoop het, Mien.''

Hij bleef krampen houden, ook na het drinken van warm water en eten van pruimen en ontbijtkoek.
''Bel de dokter dan'', zei Mien.
Hij pakte resoluut de hoorn van het toestel en belde het dokterscentrum en kreeg direct verbinding:

''Hallo zuster, met Wouter Jansen, ik ben een klant van jullie. Moet U eens horen, ik heb steeds kramp in mijn buik en kan al dagen niet poepen. Van alles heb ik geprobeerd, maar het komt niet los. Heeft U een oplossing?''
''Wat heeft u geprobeerd, mijnheer Jansen?''
''Mijn vrouw zei, dat ik pruimen en ontbijtkoek moest eten en veel water drinken en gisteren had ze ook nog hachee klaar gemaakt, maar geen bout te bekennen, ik maak mij nu wel ongerust, zuster.''

''Uw vrouw had groot gelijk mijnheer, maar ik zal een recept voor U schrijven, het is een drankje, dat U vanavond moet innemen en breng, als het ongetwijfeld los komt, morgenochtend een beetje ontlasting, dan kunnen wij het onderzoeken.''
''Bedankt zuster, nog een fijne dag.''
Toen het avondjournaal op de televisie begon, zei Mien:
''Hé, ouwe, je moet nu het drankje innemen.''

''Oké, zal ik doen.''
De volgende morgen was hij vroeg wakker en ging naar de wc. Het rommelde behoorlijk in zijn buik. Tot zijn grote opluchting viel er een enorme bout in de wc en nog één, en nog één. Meteen haalde hij twee grote lege jampotten uit de rommelkast en vulde die met de bouten, deed er papier omheen en maakte het vast met elastieken.

Hij rende naar de slaapkamer waar Mien nog in bed lag, en zei:
''Het is gelukt, ik voel mij nou een stuk beter.''
''Mooi, breng maar gauw een beetje naar het dokterscentrum, maar hij was al weg en had de grote potten in de zijtas van zijn fiets gezet en reed naar het dokterscentrum, zette zijn fiets tegen de muur en ging naar binnen. Bij de balie stond niemand, maar de dienstdoende zuster, een knappe blondine, kwam er al aan. Hij schoof de twee jampotten met inhoud naar de zuster, en zei:

''Goedemorgen zuster, ik ben Wouter Jansen en moest vandaag mijn ontlasting brengen voor onderzoek, ik voel mij weer opgelucht.''
''Mijnheer, waar bent U mee bezig, wat een stank, dat is toch niet normaal twee potten vol te brengen, we hebben maar een klein beetje nodig.''
Andere zusters schoten in de lach en renden met de hand voor de neus hard weg.
'' Hier hebt U een klein potje en doe daar wat in op het toilet en neem de rest maar weer mee.''
'' Kunt U het doen, zuster ''
''Ja zeg ik ben der belazerd.''

Toen hij met de rest thuis kwam zette hij de twee potten op de tafel waar Mien zat te ontbijten.
''Hé, wat flik je me nou, smeerlap. Weg ermee, idioot dat je bent, je ziet toch dat ik zit te eten, schobbejak'', en ze duwde hem met de twee potten de kamer uit. Die kerel van mij wordt steeds gekker, ik zal aan de huisdokter eens vragen of hij onderzocht moet worden door een psychiater, dacht ze.
De volgende morgen belde hij voor de uitslag. Er was niets aan de hand, komt wel meer voor bij ouderen, had ze gezegd.

Schrijver: kees niesse, 15 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: overig

4.0 met 1 stemmen 73



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)