Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het meisje

Welterusten, zei moeder. Welterusten, zei het meisje.
De volgende ochtend liep het meisje naar school. Ze zag daar wat in de muur staan, het waren 3 woorden. Ze liep er heen. Op de grond lag een grote stift. Het waren namen, maar ze kende ze niet. Dus liep ze door na school. Ze kwam nooit te laat en was er altijd.

Toen ze in de klas zat zei de Juf: Kom allemaal maar even in de kring zitten. Toen iedereen zat begon de Juf te vertellen. Misschien hebben jullie het al gehoord maar er zijn kinderen ontvoerd. Ik vraag vandaag nog of jullie ouders morgen op school komen. De politie weet niet wie de daders zijn. Als jullie iets hebben gezien, wil de politie het graag weten.
Het meisje durfde het niet te zeggen. Toen ze 's middag weer terug naar huis liep zag ze dat er 4 namen stonden. Die avond op het journaal, zag ze de 4 namen op het journaal. Het meisje durfde niets te zeggen.
Kijk, zei moeder. Hier heb je een ketting met je naam. Dan kan ik je nooit meer kwijt raken. Moeder, wat mooi. Ik doe hem nooit meer af!

De volgende ochtend toen ze weer naar school liep, zag ze dat er 5 namen waren opgeschreven. Opeens voelde ze een koude hand voor haar ogen en ze wilde schreeuwen maar er kwam niets uit haar keel. Ze voelde dat ze werd meegesleept en het werd zwart voor haar ogen.
De Juf keek op de klok, het was al kwart voor negen en het meisje was nog niet op school. De Juf vond het raar, heel raar. Ze belde naar haar huis maar daar nam niemand op. Ze pakte haar fiets en fietste de route waar het meisje altijd langs liep. Hé, wat raar. Er staan namen op de muur geschreven. Ook de naam van het meisje. De Juf werd bleek en fietste treurig terug naar school. Wat glinsterde daar op straat? Het was een ketting met de naam van het meisje.

Ze fietste terug naar het huis van het meisje en belde aan maar er was niemand thuis. Ze deed de ketting in de brievenbus en fietste terug naar school. Die avond belde de Juf naar haar moeder.

Het meisje was ontvoerd. Ze werd wakker in een kleine ruimte met nog 4 andere kinderen. Er kwam een man binnen met een bivakmuts op; hij bracht hun eten. Hij gooide de deur te hard dicht en een plank verschoof. Een jongen trok de plak in één keer los. Het meisje kwam hem helpen. Kijk, we zijn vrij, fluisterde het meisje. Eén voor één stapten ze uit het hutje. Snel liepen ze uit de bosjes de weg op. Kijk, daar ligt het dorp waar ik woon. Daar woon ik ook! zeiden ze allemaal.
Ze hoorden gescheld achter zich. Kijk, als we nou door de sloot lopen vinden ze ons niet zo snel, zei een van de jongens. Na bijna een half uur lopen kwamen ze bij het dorp aan. Ik moet links, zei er één. Ik moet recht door, zei een ander. En vanaf daar liep iedereen zijn eigen weg terug naar huis.

Einde

Schrijver: Inge, 30 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.8 met 4 stemmen 156



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Nadine
Datum:
2 november 2011
Heel mooi Inge!
Super mooi geschreven!
Schrijf er nog een! Een vervolg!

Naam:
Han Messie
Datum:
30 oktober 2011
Email:
hmessielive.nl
Bibberend spannend verhaal, Inge!
Alert-zijn en moed zijn hier ook heel belangrijk in. Graag zien we meer van jouw verschijnen op deze site.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)