Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Gracieuze aristocrate

(voor Louise Abbema (1853 - 1923))

Je bent geboren in Étampes, onder Parijs, waar je ouders het goed voor elkaar hadden, ze waren beiden van zeer goede komaf, je oma was een erudiete actrice en doordat er zoveel welvaart heerste, kwam je als vanzelf in aanraking met vele vormen van kunst en het schilderen leerde je al aan het begin van je tienerjaren. Je werd keurig verzorgd en dus had je alle tijd om je met jeugdige energie op het schilderen te storten. Je werd volop gestimuleerd door je ouders, die je in de leer lieten gaan bij de befaamde Charles Joshua Chaplin, die gespecialiseerd was in het lesgeven voor vrouwen, dat vond hij ook het aangenaamste, daar hij graag jonge vrouwen naakt schilderde, zoals op 'De lier' en 'Na het gemaskerde bal', hij was verzot op volle, stevige, blote borsten, maar hij heeft jou niet uit de kleren gekregen, daarvoor was je te zelfverzekerd en welopgevoed. Je zag hem wel loeren met zijn oude, geniepige ogen, hij kon de afwijzing niet verkroppen, dus raadde hij je contouren. Door je veel te leren, hoopte hij nog op een blijk van genade, maar tevergeefs, want je hield er niet van om naakt te poseren en zeker niet voor wellustige mannen, die hun speren niet in bedwang kunnen houden. Jean-Jacques Henner dacht je met gemak het bed in te krijgen, hij heeft zich levenslang je pittige oorvijg herinnerd. Carolus Duran ging subtieler te werk, hij dacht je meestal met een handkus te vereren, wat je uit gewoonte toeliet, maar toen hij er een gewaagd likje aan toevoegde, heb je hem je scherpe klauwen laten voelen. Je voelde je seksueel absoluut niet aangetrokken tot wilde mannen, omdat je van kunstzinnige verfijning hield, hield je ook van fijnzinnige, subtiele, tedervrouwelijke, gelijkwaardige erotiek. Door de hoogwaardige connecties van je ouders kwam je eens op bezoek bij de lesbische kunstschilderes Rosa Bonheur, die in haar eigen kasteel woonde, in mannenkledij liep en aan één stuk door rookte, je viel niet echt op haar, te oud en te mannelijk, maar ze stimuleerde jou wel om ook kunstschilderes te worden. Dat had ze blijkbaar trefzeker gezien. Ze gunde je ook dezelfde roem en luxe. Zij had jou natuurlijk wel graag versierd, maar ze snapte je natuurlijke weerzin. Tot je grote geluk ontmoette je de eerbiedwaardige actrice Sarah Bernhardt, om van te rillen zo knap!, en het klikte wonderwel tussen jullie, waardoor je ontdekte dat ze een joodse Nederlandse was en dat haar opa een koopman in Amsterdam was. Jullie schoonheid deed niet voor elkaar onder en jullie verzonken in een erotische spiegelliefde, waarbij je haar hemelse lichaam soms bibberend van dankbare emoties op alle plekken met grootse zielliefde uiterst teder verwende. Je was erbij in Londen, toen de charmante Oscar Wilde lelies naar haar gooide en haar 'De Goddelijke Sarah!' noemde. Jullie streelden elkanders warmbloedige borsten, zoals enkel vrouwen dat bij elkaar kunnen doen en jullie lagen in standje negenenzestig om alles te doen wat vrouwen bij elkaar kunnen doen als ze zielsveel van elkaar houden. Als baby's lagen jullie aan elkanders beeldschone tepels te zuigen, fantaserend dat er liefdevolle melk uitkwam. Jullie dorstten volop naar elkaar, daar jullie een zuivere zielsverwantschap bij elkaar opmerkten. Op je drieëntwintigste maakte je een wereldberoemd portret van je meest geliefde minnares en om verzekerd te zijn van inkomsten schilderde je de panelen en muren van het stadhuis en de opera te Parijs, vele theaters volgden. Nadar Tournachon fotografeerde Sarah buitengewoon meesterlijk en je hebt die foto gekoesterd tot aan je dood, zeker toen Sarah er met een Hollandse acteur vandoor ging, dus toch biseksueel bleek te zijn. Je adoreerde Manet en de Chinese/Japanse schilders, maar vooral de niet te evenaren schoonheid van fragiele bloemen. Je maakte een krachtig, bijna zakelijk schilderij van Jeanne Samary, ook door Renoir krankzinnig mooi verbeeld, maar door jou weerbaarder, tien jaar later zou ze door de tyfus op drieëndertigjarige leeftijd overlijden, een man en drie kinderen achterlatend. Ze was zo goedlachs en ze had van die onweerstaanbaar heldere ogen. Voorts schilderde je keizer Dom Pedro, De Lesseps en Garnier, vele hoge piefen, wat flink wat opleverde, al had je geld genoeg. Je exposeerde kunstwerken bij een wereldtentoonstelling in Chicago, waar je ook een zelf gebeeldhouwde buste van Sarah toonde, vol liefde in vele eenzame nachten vol wijnzuiperij en tranenrollerij uitgehakt. Je schreef voor kunstbladen en je ontwierp van alles, waardoor je een bronzen medaille ontving en Ridder van de Orde van het Legioen van Eer werd. Als impressionistische kunstschilderes steeg je roem tot grote hoogte en je was een uitermate gedistingeerde, smaakvolle, aantrekkelijke vrouw, maar na Sarah is er nooit meer een grotere liefde in je leven gekomen, slechts vluchtige, seksbeluste niemendallen, waardoor je, ondanks je rijkdom en je schilderssuccessen, meer en meer vereenzaamde in de met kunst gevulde kamers, ter vervanging van ware liefdescommunicatie, in je chique woning te Parijs, waar je uiteindelijk het loodje legde, met de naam van Sarah Bernhardt op je uitgedroogde lippen, haar portret op ooghoogte naast je trieste sterfbed.

Schrijver: Joanan Rutgers, 11 november 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.3 met 3 stemmen 73



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)