Pauselijke dienstknecht

(voor Michelangelo di Lodovica Buonarroti Simoni (1475 - 1564))

Je bent geboren in Caprese, waar je vader Lodovico burgemeester was en je moeder Francesca kookte en de was deed. Je kreeg jarenlang de moederborst, omdat dat je extra weerbaar zou maken, volgens je vader, die er zelf soms stiekem ook van dronk. Het kon je moeder niet schelen wie er van haar goddelijke melk dronk, ze was een en al dienstbaarheid, een karaktertrek, die jij ook had. Je vader deed altijd uiterst gewichtig, maar in de avonduren dronk hij zich meestal lamlendig, soms schrok hij midden in de nacht wakker en dan begon hij luidkeels te zingen, om hem te manen hield je moeder dan snel één van haar bolle borsten voor zijn wijd opengesperde kraaienbek, waardoor hij aan het sabbelen sloeg en al gauw weer beneveld raakte. Op je zesde overleed je arme moeder en besloot je vader om naar Florence te gaan, want daar kwam zijn familie oorspronkelijk vandaan, rijke handelaren, die in overdreven grote huizen woonden, met in elk vertrek peperdure kunstvoorwerpen. Omdat je vader je je moedermelkverslaving niet wilde onthouden, nam hij een gedreven min in dienst, de vrouw van een stoere steenhouwer, met grote voorraden, dus je kon je dorst volop lessen. Je grapte dat je daardoor de beeldhouwkunst opslurpte, maar in wezen zat je er niet ver naast, het was heel bijzonder vocht wat je mocht drinken. Je had een hekel aan schoolse dwingelandij, liever zat je ergens stilletjes te tekenen en weg te dromen. Je vader vond je wil om kunstenaar te worden maar niks, want dan kon je net zo goed direct als bedelaar de straathoeken bemannen. Op je zestiende kwam je in de leer bij Ghirlandaio, die je vaderlijk de noodzakelijke weg wees. De beeldhouwer Bertoldo di Giovanni, ex-leerling van Donatello, zette je hard aan het werk, hij liet je zweten en je knuisten tot bloedens toe in marmer hakken. 'Wil je groot worden', zei hij, 'dan moet je in het klein grootse prestaties leveren!'. Je werd inmiddels beschermd door Lorenzo de Medici, die niet alleen je kunstzin bewonderde, maar ook je kunstzinnige lichaam, maar wat bleek, je had er geen afkeer van, integendeel. Je kreeg vriendschappen met geleerden en dichters, wat allemaal meehielp in je visie over kunst. Toen Lorenzo stierf was je diep ongelukkig, te meer daar je hem veel vaker en grondiger had willen beminnen, in je verdriet dronk je enkel nog wijn en toen een mesjokke, Dominicaanse monnik heel Florence qua kunstuitingen versoberde, vluchtte je naar het weelderige Bologna, waar je woonde bij een homofiele edelman, die graag de nachten met je deelde, terwijl jij hem voorlas uit de poëzie van Alighieri, Boccaccio en Petrarca. Met de buiken vol klotsende wijn vielen jullie in elkanders armen en kon het erotische festijn beginnen. Het kostte je enige moeite, maar je verhuisde toch naar Rome, om daar op te gaan in alle kunstschatten en het bruisende nachtleven in bepaalde kringen. Niet voor niks maakte je een eervol beeld van Bacchus, je was hem veel verschuldigd, en vraag niet hoe je het deed, maar je creëerde zelfs die bloedmooie Pietà. Je voelde je soms even doods als Christus, omdat je voor de buitenwereld je ware aard moest verbergen. Dat je veelal voor pausen aan de slag ging, was geen wonder, want in die roomse kringen zaten nogal was soortgenoten. Na een uitstapje naar Florence, waar je de seksueel opwindende David beeldhouwde, piemelnaakt, wat niet had gehoeven, maar je hield zielsveel van de mannelijke schoonheid en David had ooit een homo-erotische relatie met Jonathan gehad. Je wilde hem bij jezelf inlijven. Je werkte met Da Vinci aan muurschilderingen in een paleis, maar die moest niets van je flikkerige vrouwelijkheid hebben, wat je nogal teleurstelde, want hij was beeldig gebouwd. Op je dertigste begon je te werken aan het grafmonument voor paus Julius de Eerste, waar je veertig jaar aan gewerkt hebt. Je schilderde het plafond van de Sixtijnse Kapel, met het wereldberoemde 'De Schepping van Adam', waardoor je zeer geliefd werd bij de roomse machthebbers, zowel paus Leo de Tiende als paus Clemens de Zevende wensten gebruik te maken van je geniale schildertalent. Ze wisten van je seksuele voorkeur, maar dat gaf niet, want die hadden ze zelf ook. Niet dat ze dat met jou praktiseerden, maar ze lieten het als mistflarden in elkaar overhevelen. Vanaf 1534 woonde je voorgoed in Rome en je begon te werken voor paus Paulus de Derde, je maakte het pontificale fresco 'Het laatste oordeel', terwijl je in je vrije tijd liefdesnachten beleefde met de vierendertig jaar jongere edelman Tommaso dei Cavelieri, die een onweerstaanbaar lichaam had, wat we zien op je 'Sint Sebastian'. Je schreef smoorverliefd vele liefdesgedichten voor hem, die je neef herschreef om je openlijke homofilie te verbloemen. Paus Nicolaas de Vijfde breidde de Sint Pieter uit, je hebt wat pausen meegemaakt, wat je een fortuin opleverde, daar niet van, ze hebben je kunstzinnigheid wel met bijbelse taferelen uitgezogen, maar blijkbaar taalde je daar niet naar. Paus Julius de Tweede was je laatste opdrachtgever, maar met hem had je ook wel meer dan genoeg van die roomse hoogwaardigheidsbekleders met de neuzen afstandelijk-nichterig in de hoogte. Je raakte gepassioneerd bevriend met de edele weduwe Vittoria Colonna, die ook dichtte en uitzonderlijk knap was. Het werd een papieren passie, totdat zij in 1547 stierf in een klooster te Rome. Je schilderde jezelf als het hoofd van Holofernes, je kon de wraakzuchtige Judith goed begrijpen en je ambieerde ergens het martelaarschap. Je had jezelf graag door een vrouw laten onthoofden, omdat je je schuldig voelde als tekortschietende homofiel. Je flirtte wat met de markiezin van Pescara, maar dat stelde niets voor, tot je laatste ademtocht beminde je de trouwhartige, beminnenswaardige Tommaso, die, toen je op negenentachtigjarige leeftijd stierf, je oogleden allertederst heeft gesloten, beseffend het feit dat hij niet alleen een hoogstbeminde verloor, maar dat de wereld een van de grootste kunstenaars aller tijden moest laten wegglippen.

Michelangelo Pauseli Pauselijke dienstkne

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 5 stemmen 64