de elfstedentocht van beitske en foppe
BEITSKE RIJDT DE ELFSTEDENTOCHT
Beitske was een klein vrolijk onbedorven meisje en had een passie en dat was het schaatsen. Natuurlijk draaide ze over het ijs en ze had veel uithoudingsvermogen en techniek. Haar vriend hield ook erg van schaatsen. De winter van 2011 was echter erg zacht zodat ze noodgedwongen over het thialf-ijs moesten schaatsen. Maar op het laatst, het was al maart, toen kwamen er twee weken strenge vorst uit de noordpool en toen was er ineens een elfstedentochtje op een vrije dag en ze waren ineens ingeloot door een computerfout die van lootje 20.000 ineens 2.000 maakte.
Samen zouden ze van start gaan om half zeven in de ochtend. Het was mooi weer maar nog donker. Ze hadden de klapschaatsen aan en een kruikje voor koude tenen. En daar gingen ze vol vaart. Maar na dertig kilometer was Beitske al moe. Ze had ook niet echt veel getraind. Maar ze wilde doorzetten en na een half uur pauze reden ze ineens vijftig kilometer maar nu was ze toch echt aan rust toe en het was al twaalf uur dus tijd om te eten. Warme chocolademelk en een groot stuk roggebrood met spek en snert. Haar vriend ging haar nu een beetje duwen maar bij Dokkum, hoe kan het ook anders, werd het donkerder en ging de wind opsteken. Nu was ze echt aan het einde van haar krachten!
Maar daar stond foppe aan de kant met een flesje beerenburg en een warme deken en na nog wat eten en een massage zetten ze de tocht weer verder en het kruisje van de elfstedentocht gaf hen nieuwe energie. En daar stond haar beppe ook met appeltaart aan de finish op de bonkevaart! Ze ging ineens harder rijden en viel, au, ook dat nog, nu werd ze een beetje opstandig en vlug zoefde ze over de finish en bleef op het ijs liggen met de camera van omrop fryslân voor haar neus.
Dat was maar net op tijd, het was tien uur net voor sluitingstijd. Haar vriend had het ook gehaald en haar ouders omhelsden haar. Beitske viel meteen in slaap en sliep twee dagen van uitputting en had toen nog spierpijn voor een week en koude tenen de winter lang. Maar toen het voorjaar werd was ze alles weer vergeten en hoopte alweer op een nieuwe elfstedentocht maar ze ging voor de zekerheid nu toch maar beter trainen.
DE ELFSTEDENTOCHT OP ZIJN FOPS
Foppe had in zijn leven al veel nagedacht en de elfstedentocht leek hem erg leuk om eens te schaatsen om eens even de gedachten te verzetten en zich een echte fries te voelen. Helaas was het al een aantal jaren niet voorgekomen en hij had ook helemaal geen conditie door het roken maar hij dus wel veel fantasie en daarom schreef hij zijn eigen elfstedentochtverhaal dat wel spannend is om te lezen!
Foppe staat op en het bloed stroomt naar zijn aderen en hoofd. Volledig geconcentreerd staat hij aan de start met sven kramer en piet kleine en eric heiden en johan olav koss, volleerde schaatsers. Zij trekken hem op naar kilometer honderd en dan gaat het licht uit, hij heeft veels te hard geschaatst.
Hij moet rusten bij een lieve huisvrouw die erg arm is en verdrietig en samen doen ze na het eten een slaapje in de bedstee en ze beloven elkaar te schrijven als hij de tocht heeft uitgereden.
Vol goede moed wil foppe verder schaatsen maar hij neemt de taxi en stapt uit bij elke stempelpost. Hij heeft als vermomming steeds een ander unox-mutsje op en heeft ook al een halve fles beerenburg opgedronken.
Zodoende komt hij in opperbeste stemming aan op de bonkevaart en denkt dat alle mensen voor hem speciaal gekomen zijn en zwaait hen allen toe en gaat dan verder feest vieren bij de huldiging van de kampioen met erik hulzebosch als ceremoniemeester.
Hij komt in de krant te staan met een brede grijns en zijn kruisje naast de winnaar op het podium en iedereen herkent hem dan ook na die tijd.
Het lieve mensje nodigt hem uit en samen worden ze een tijdje erg gelukkig en er wordt ook een leuk jongetje geboren sven oostenbrug die al meteen kan schaatsen als hij drie jaar is.
Op zijn sterfbed heeft foppe het elfstedetochtkruisje nog om maar iemand wil hem dat afpakken denkt hij want hij heeft immers vals gespeeld en krijgt last van zijn geweten. Maar ach denkt hij, het was de mooiste dag van mijn leven en het heeft zo moeten zijn. Hij stijgt op naar de hemel in een arrenslee met friese paarden en petrus vraagt bij de hemelpoort of hij nog iets fout gedaan heeft op aarde.
Nee zegt foppe maar dat kruisje heb ik niet verdiend en daarom moet hij terug naar de aarde en moet de elfstedentocht in zijn eentje over doen en als dat lukt mag hij eindelijk naar de hemel.
telfort.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: sport
sport
797
Geef je reactie op deze inzending:
Foppe speelt vals spel en heeft pas bij zijn sterven gewetenswroeging. Mocht de overgang van hier naar het hiernamaals maar heus zo recht toe en recht aan wezen.
Een verhaal, dat zonder meer getuigt van de Friese eerlijkheid en klare eenvoud van het zuivere volk in Nederland.