DE VERGETEN FLES (tweede deel)
Er bloeide volop speenkruid. De bomen met bloesems lieten zich door Huibert bewonderen. Als hij niet in het bos rondliep, voetbalde hij met zijn kameraadjes in een boerenweiland.
De fles was door zijn eigenaar weggegooid en vergeten.
Huibert groeide op tot een grote, pientere jongen, die graag streed voor zijn toekomst. Daarbij sprak vooral het geld hem aan. Als Huibert bij een ruisend beekje stond, meende hij in het water een aangenaam geluid te horen: het glijden van bankbiljetten.
Rinkelde er glas? Vielen er steentjes? Huibert hoorde dit als de taal van guldens en rijksdaalders, of van welke muntstukken ook.
"Wijd je leven aan mij," fluisterden al die klanken Huibert in. "Dan zal ik jou steeds van dienst zijn en vooruit helpen in de wereld."
Huibert werd een goede zakenman. Hij woonde in een groot huis, aan de rand van een grote handelsstad. Zijn vrouw en drie kinderen die ze kregen, leefden in weelde. Dat kwam omdat Huibert handelde in mooie meubels en timmerhout. Ja, er kwam heel wat geld binnen.
Op een nacht had hij een heel merkwaardige droom:
Huibert zwom in een mooi helder meer. Om hem heen rolden allemaal stuivers over de golfjes. Die koperen muntjes sprongen over elkaar heen, doken onder water, kwamen weer boven. Tenslotte dreven ze in een lange rij naar de oever. Daarna gleden de stuivers door een mooie wei en sprongen boven op bloemen. Hoe kwam het dat ze het volgende ogenblik allemaal in geldkluizen veranderden? Die ijzeren kistjes vol geld stegen op en zweefden heen en weer. Huibert kon een van die kluizen aantikken. Die werd daardoor wel drie keer zo groot!
Huibert ontwaakte, teleurgesteld dat het maar en droom geweest was...
Maar vele jaren later herinnerde hij zich die heerlijke nacht nog steeds en bleef in zijn droom geloven. Inderdaad kon de bekwame zakenman zijn geldbedragen geweldig doen "groeien." Tenslotte werd hij de grote baas bij een stokerij van jenevers en likeuren.
Eens speelde Huibert met zijn jongste dochter, die al een hele dame werd. Samen lieten ze guldens op hun kant over de tafel rollen. Het was of die zilveren schijfjes tot Huibert spraken:
"Nu moet je weer eens net zo speels zijn als in je kindertijd. Waar dacht je toen aan?"
Huibert vertelde zijn dochter hoe hij als kleine jongen grote verwachtingen had van een heel gewone fles. Het meisje luisterde heel geboeid. Zij kreeg een plan, dat ze met vader besprak.
Huibert en zijn dochter vonden een likeur uit. Het was toch zo'n smakelijke drank, gestookt uit bloesems en blaadjes van de braamstruik.
Deze likeur, geboren uit Huiberts brein, werd goed verkocht.
Een oud echtpaar zat 's avonds gezellig in de huiskamer. Man en vrouw genoten van hun glaasje.
"Deze drank komt van een struik die wij als jonge verliefden goed gekend hebben!" riep hij tegen zijn echtgenote, die al behoorlijk hardhorend was.
Ze peinsde even, antwoordde met verjongde stem:
"Nog altijd heeft ons huwelijk de zuivere en sterke eenvoud van regenwater en bloesem."
live.nlGeplaatst in de categorie: drank
ZAKELIJK
135
Geef je reactie op deze inzending: