Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Stijlvolle charme

(voor Aleksandra Aleksandrovna Ekster (1882-1949))

Je bent geboren in Bialystok, waar je vader Aleksandr Grigorovitsj een welvarende zakenman was binnen een Wit-Russische familie. De overkoepelende leefsfeer was vooral voor kwaliteit gaan en met minder geen genoegen nemen. Zo was hij een liefhebber van de duurste restaurants, de beste champagne en kaviaar, wervelende theatershows en ontroerende toporkesten. Hij nam je zo jong als je was al mee naar de musea om te ruiken aan de oude meesters en de ongelooflijke intenties van hun verrichte arbeid. Hij zorgde ervoor dat je privé-lessen kreeg in buitenlandse talen, muziekkennis en kunsthistorie, maar het allerbelangrijkste vond hij je individuele tekenlessen, waarbij hij je de beste leraren voorschotelde. Je moeder maakte van ieder diner een feestmaaltijd, waarbij je tekeningen werden besproken en gewaardeerd, terwijl je vader een glas peperdure wodka naar achteren sloeg en direct daarna zijn glas over zijn schouder kapot gooide, waarna je moeder hetzelfde deed en jij gierde van het lachen. De hertenbiefstuk met truffelsaus smaakte voortreffelijk en gezien de feestvreugde kreeg je een glaasje bubbels, wat je kunstzinnigheid alleen maar kon bevorderen. Je laatste tekenleraar was op het eerste gezicht een timide, beschaafde jongeman met baardstoppels, maar toen hij wist dat hij alleen met jou was in dat grote huis vol weergalmende kamers, heeft hij zomaar onder je rok gevoeld, je dijen gemasseerd en je slip kapot getrokken, waarop je hem van je af trapte en door je harde gil kwam je vader binnenstormen, die gelukkig zijn beurs vergeten was, en hij heeft de brutale vlerk letterlijk het huis uit geslagen. "Geen oversekste prutsers meer over onze vloer!", waren zijn historische woorden.
Via zijn connecties maakte je kennis met Nikolai Evgenyevich Ekster, een gesmeerde advocaat uit Kiev, die geen weerstand aan jou kon bieden en op je eenentwintigste trouwde je met hem, tot grote vreugde van je ouders, die die trouwdag beiden dronken werden. Je studeerde aan de Kunstacademie van Kiev, terwijl je zolderatelier een samenkomstplek voor de voorname intellectuelen was. Je ontving er de jonge dichteres Anna Achmatova, die strijdbare ideeën opperde, ook de dichter Osip Mandelstam, die dichters eigen alsmaar naar je vrouwelijke schoonheid staarde en Nikolai een beetje pathetisch-gedupeerd negeerde, terwijl hij iedere beweging van je erotische uitstralingen inhaleerde. Voorts was er de perfect geschapen balletdanseres Bronislava Nijinska, de zus van de balletdanser Vaslav Nijinsky, waar de Nederlandse schrijver Arthur Japin jaren later nog een roman aan wijdde. Jeetje, wat was die Bronislava een edele, helderziende, originele en hoogst aantrekkelijke persoonlijkheid! Ook waren er de kunstschilders Bogomazov en Baranov-Rossine, waarbij de laatste in een concentratiekamp is vermoord, wat je zielsdiep gepijnigd heeft. Tevens waren er de filmregisseurs Kozintsev, Yutkevich en Kapler, die een liefdesrelatie met de dochter van Stalin, Svetlana, had gehad, waar hij lugubere en cynische grappen over maakte, die bol stonden van haar penisnijd. Zodra hij een stijve kreeg, krijste ze hysterisch om een mini-guillotine, zodat ze het enge onding kon onthoofden en via denkbeeldige chirurgie aan zichzelf kon plaatsen. Haar tepels leken op mitrailleurpatronen, die elk moment in zijn gezicht konden ontploffen. In Parijs studeerde je enkele maanden aan de Academie de la Grande Chaumière, terwijl je ook naar Rome reisde, waar je Ardengo Soffici ontmoette, met wie je automatisch het liefdesbed bent ingedoken, zo onweerstaanbaar was hij, in tegenstelling tot Filippo Marinetti, die met zijn macho-boosheid je geheel afstootte, hij werd later een fascist met een meerderwaardigheidscomplex. Je zat een tijd in een kunstenaarskolonie, waar je de bekwame, religieuze Chagall tegenkwam, die graag naakte, zwevende bruidjes schilderde, hij deed ook aan astrale seks met jou, wat hij ruiterlijk toegaf, waardoor je hem extra waardeerde. Je exposeerde samen met andere avant-garde-kunstenaars uit de kunstenaarsgroep Zveno, aangevoerd door Wladimir Burliuk, die stierf in de eerste wereldoorlog, en de futurist David Burliuk. Ten tijde van Parijs was je dik bevriend met Picasso, Braque en Gertrude Stein. Pablo maakte er geen geheim van dat hij graag met je naar bed wou, maar je hebt zijn insinuaties vlijmscherp afgeweerd, hoezeer hij ook zinspeelde op zijn opgewonden toestand, je vertikte het om zijn zoveelste, lichtzinnige gebruiksvoorwerp te zijn. Daar exposeerde je op de Salon der Onafhankelijken, samen met Kazimir Malevich en de beeldhouwer Archipenko, de architect Meller en de duizendpoot Sonia Delaunay, die werkte met stoffen, meubels, behang en kleding. Je werd lid van Supremus, evenals Olga Rozanova en Nina Genke-Meller, wiens vader een Nederlander was. Je werkte in de open lucht in Skoptsi en Verbovka, samen met bijvoorbeeld Nadezhda Udaltsova, die getrouwd was met de kunstschilder Aleksandr Drevin, met wie je nachtenlang hebt geboomd en feestgevierd, die tot je grote verdriet in 1938 door de geheime politie beestachtig is vermoord. Voor de balletschool van Bronislava ontwierp je golvende kostuums en je maakte Art Deco-keramiek, terwijl je ook nog eens de directrice van een Kleuracademie in Moskou was. Op je tweeënveertigste ging je voorgoed naar Parijs en vier jaar later bleef je plakken in Fontenay-aux-Roses, een voorstad van Parijs, je werkte als professor in de schilderkunst aan twee kunstacademies en je exposeerde in New York, Praag, Berlijn en Parijs. Saillant detail is dat je illustraties maakte voor de boeken van uitgeverij Flammarion. Na twee wereldoorlogen blies je uiteindelijk uiterst vermoeid je laatste adem uit, vlak nadat je al je resterende schilderijen naar je collega-vriend Simon Lissim had gestuurd, dat vond je wel mooi, die laatste zeereis van je intieme, wezenlijke, dierbare kunstwerken richting New York City, terwijl je zelf de pijp uitging, toch nog die laatste, glorierijke bewegingen in scene gezet, serieus georganiseerd, je eindglimlach onderstrepend, je chique, barmhartige, dynamische ziel voor eeuwig in goud ondergedompeld.

Schrijver: Joanan Rutgers, 22 januari 2012


Geplaatst in de categorie: literatuur

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 277



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)