Toffe jongen
Wouter was een beetje boos omdat de burgemeester hem niet had uitgenodigd om als butler op te treden bij een hoog bezoek uit Den Haag. Een fles jajem achterover drukken was dan gemakkelijk. Hij had het rijk alleen, want Mien was met de buurvrouw naar de stad. Buiten was het heerlijk weer, dus besloot hij in de tuin te gaan zitten. Net toen hij in slaap sukkelde rinkelde de huisbel. Met veel gesteun kwam hij zijn rieten stoel uit en slofte door de gang om de huisdeur te openen. Dikke Willem van de kaartclub kwam het nieuwe programma brengen.
''Hé Wim, kom binnen, Mien is met de buurvrouw winkelen, die komen voorlopig niet terug. Heb je trek in koffie of een borrel?''
Wouter zag het al meteen aan zijn gezicht, liever een borrel. Samen liepen ze naar de tuin en namen daar plaats op de rieten tuinstoelen.
''Nog steeds vrijgezel, Wim?''
''Nog steeds Wouter, maar ik vind het niet erg, ik red me wel. Een paar weken geleden had ik wel een bemiddelingsbureau ingeschakeld. Zaterdag reageerde er één, een mooi slank vrouwtjes met ravenzwart haar en ik nodigde haar uit binnen te komen, maar ik zag dat ze schrok. Het was al laat in de ochtend en ik was nog niet gekleed. Alleen mijn manchesterbroek droeg ik met de galgen over mijn blote behaarde borst. Kennelijk was mijn uiterlijk niet haar smaak en ze keerde zich om en liep hard weg. Zo’n lelijke kop heb ik toch niet, Wouter?''
''Welnee man, je hebt een pracht kop met die lange baard en grote snor en je bierbuik, je lijkt sprekend op kapitein Rob van de zeevaart.''
''Een neut gaat er wel in, hé?''
''Altijd beste vriend.''
De glaasjes werden gevuld en ieder stak een sigaar op en een heerlijke geur verspreidde zich.
''Proost Wim, op je gezondheid en dat je ze nog lang mag lusten.''
''Hetzelfde, kameraad.''
''Trek in paarden worst, Wim?''
''Heerlijk man, als ik maar niet ga hinniken, je kunt me niet blijer maken, beste kerel.''
'' Moet je horen Wim, verleden week sprak ik de wethouder voor de bevordering drankgebruik en die vertelde mij een interessant verhaal. Hij zei, dat cognac een ander soort dronkenschap veroorzaakt dan jonge jenever.''
''Heeft hij dat dan uitgezocht, Wouter?''
''Ja, samen met een professor van een universiteit.''
''Hoe zagen ze het dan?''
''Van vijftig mannen dronk ieder tien glazen cognac en de andere helft ieder tien glazen jonge jenever. De uitslag was verbluffend, Wim.
De cognac drinkers gingen als gekken tekeer, ze sprongen als Indianen wild in het rond onder het uiten van woeste kreten, maar het ergste was, dat ze de meest schunnige opmerkingen maakten tegen vrouwen. Het was niet om aan te zien en te horen, ik schaamde mij rot.''
''Kameraad Wouter, hoe ging het met de jenever drinkers?''
''Precies het tegenovergestelde, je kunt wel zeggen heel beschaafd. De mannen zongen gearmd zeemansliedjes en smartlappen, hoe is het mogelijk, hé?''
''Had ik wel willen meemaken, kameraad Wouter.''
''Ik zal het je nog sterker vertellen, Wim. Je weet, dat ik een vriend ben van Krelis, onze burgervader. Zijn vrouw was jarig en dat vierde hij met de lui van het Stadhuis. Hij wilde die proef met mij ook doen. Hij zette het op een zuipen, niet mooi meer en hij dronk tien glazen cognac en ik tien glazen jonge jenever, binnen een tijd van een half uur. Zijn vrouw zat er ook bij en die gluurde steeds naar mij. Wanneer haar man even weg was gestrompeld tilde zij haar rok op en keek smachtend naar me. Het verschil was duidelijk te zien toen we ieder tien glazen op hadden en ik keek mijn ogen uit wat Krelis flikte. Hij riep steeds verwarde voetbalkreten van ''Hup Ajax en schop ze dood'' en zong vunzige drankliederen en kotste de hele boel onder.''
''Hoe ging het met jou, kameraad Wouter?''
''Natuurlijk was ik ook aangeschoten, maar bleef uiterst beschaafd en zong vaderlandse liedjes, zoals bokki, bokki, bè en potje met vet op de tafel gezet en ik bleef de burgemeester op zijn schouders slaan, dat hij een toffe jongen was.''
''Zeg Wouter, ik moet weer opstappen, want ik moet nog meer uitnodigingen rond brengen, anders loopt het uit de hand. Hartstikke bedankt voor de borrel en tot vrijdagavond in het café van Rooie Bart.''
''Oké Wim, het was me aangenaam en tot vrijdag.''
Opeens herinnerde hij zich, dat Mien gevraagd had vast de aardappelen te schillen, maar het was al te laat, want de deur hoorde hij open gaan en er was nog geen pieper geschild.
''Hé lapzwans, je zou de aardappelen schillen, heb je weer zitten zuipen?''
''Drie neuten darling, ik kreeg bezoek van Wim, want die kwam de uitnodigingen voor de kaartclub brengen, dus dan weet je het wel.''
''Ik kan jou ook nooit alleen laten. Haal maar bami, want ik ga nou geen piepers meer schillen.''
''Ik heb een borrel voor je ingeschonken, darling.''
''Nou, proost dan maar, ouwe.''
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: drank
cognac
197
Geef je reactie op deze inzending: