Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

wordt vervolgd

Van binnenuit door wormen gegeten

met m’n stalen schep hakte ik kwallen doormidden en dacht dan steeds aan die grote rooie rotte kop van de bovenmeester : “van der Kwal”, schreeuwde ik uitgelaten in de onmetelijke leegte die helemaal tot Engeland doorduizelde met z’n onheilspellende Noordzee schuimkwasten van zwart verderf. ‘Hak je tenen er niet af’ mompelde een buikige, onverschillige voorbijganger me toe.
Een andere, opgewekte zee met surfers en kites had ik toen nog nooit gezien, dus alle negatieve gevoelens konden ongestoord postvatten in mijn nog onaangetaste hersenen. Er kwam een roes over mij als de doorzichtige stukken ongedierte door het zwerk vlogen. M’n ouders kon het niet schelen, die hielden al niet van honden.

Ik mocht dus rustig doorbikken terwijl zij een beetje lusteloos op het strand rondlummelden, want van zonnebaden hielden ze geen van beiden. Vaak was er trouwens ook helemaal geen zon aan die trieste Noordzee. Dan kleumden ze maar wat. Die jonge ouwetjes kwamen daar meer voor mij en voor m’n broer die uiteindelijk de hele middag met z’n Griekse mythen en sagen op z’n handdoek onder de parasol bleef zitten en dus net zo goed thuis had kunnen blijven.
Af en toe nam ik er ook één te grazen die nog majestueus in de golven zwierde, wellicht met de hoop ooit weer buitengaats, ver buiten de kustlijn een heel nieuw leven op te bouwen, misschien zelfs met gezin, bril en kunstgebit ! Maar mijn vlijmscherpe spade wist raad : met twee handige bewegingen maakte ik een einde aan zijn illusies : ‘tot ziens van der Kwal, meet you in hell !’ Maar dat wist ik toen niet, want ik had nog helemaal geen Engels…
Ik voelde me niet abnormaal, ook niet als de anderen, maar niet abnormaal, meer een gewoon kind met wurmen in z’n kak die de hele nacht in m’n kont kriebelden en die ik er dan met m’n wijsvinger uit probeerde te peuteren tot de vellen erbij hingen. Ze bestonden het om nog net even eieren te leggen onder m’n nagels die ik zenuwachtig afkloof zodat de geheimzinnige processen allemaal opnieuw begonnen: lekker handig echt oosters, Conimex ! Een opwindende reis door het menselijk lichaam.
Daar kon ik niet van slapen en ook omdat ik de duivel en een sneeuwwitte melaatse hand en de zeven plagen van Egypte in m’n lakens zag en dacht de pest, de tyfus, de cholera en uiteraard kanker te hebben vanwege al die vreselijke ziektes uit de Bijbel en ook uit het dagelijks leven want de helft van m’n ooms en tantes was al aan de meest uiteenlopende kwalen bezweken, de andere helft zou iets later hetzelfde smalle pad bewandelen. Halleluja !

Vrede op aarde

Als we weer in Galgraf terugkwamen was er vrede op aarde en in de mensen een welbehagen. Ik dacht op m’n 8e al : ‘brak er maar eens een echte oorlog uit, niet zo’n duffe 1e WO waar die dappere Nederlanders allemaal expres buiten spel gaan staan om centjes te verdienen, laat staan een tweede met één tank, twee vliegtuigen een krom geweer en het leger op de fiets. Ik wilde een echte Krieg met veel pis en bloed, overdadig sneuvelen en vooral veel loopgraven. Stel je eens voor dat zoiets moois in Nederland gebeurde ! Kregen we ook kunst en misschien zelfs literatuur ! Een oorlog waar je een verleden aan overhoudt! Wist ik veel.

Niet dat mijn mooie IK zelf bij zo’n oorlog om wilde komen of zelfs maar gewond wilde raken, o nee, never. Forever Young ! Ik ben altijd veel te schijterig geweest voor de dood. Maar al die laffe Nederlanders mochten gerust geliquideerd worden, liefst met vrachtwagens zoals tijdens de Spaanse burgeroorlog. Goedkoop joh ! Daar houden ze toch zo van, die armoedzaaiers ? Al die kaaskoppige krentenkakkers overrijden op het Malieveld ! ‘De dood past ons allemaal’, dacht ik bij die pet ! En zo is het maar net dikke kroket ! Als je nou eens ziet wat voor grote cirkel de zon is als je hem op de grond tekent en wat voor een nietig klein rondje de aarde. Waarom zou ik dan m’n vette papiertjes niet op straat pleuren ? En waarom het glas in de glasbak ? Die grote bol verbrandt straks lekker alles, mooi schoon, opgeruimd staat netjes die hele menselijke klerebende ! Stel je voor dat de mens eeuwig voort zou duren: wat een ellendig idee ! In een paar duizend jaar heeft de mensheid de halve planeet al verwoest. Enkele eeuwen verder en het heelal gaat er ook aan ! Jammer dat ik daar niet bij kan zijn. Het vuurgericht van Spic en Span. Over slechts vier miljard jaar is het gebeurd. De mens is een virus !
Gelukkig hadden we in die dagen Vietnam op de zwart-wit televisie. Vanuit oneindige hoogten goten monsterlijke zwarte vogels slierten onheil over de jungle! ‘Je kan d’r beter inzitten dan onderstaan’, sprak mijn vader nuchter. Die had nog bij het KNIL gezeten.


wordt vervolgd

Schrijver: frans, 19 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: geweld

1.8 met 4 stemmen 149



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)