Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Moedertje Teresa.

Op een avond zat een meisje van 11 jaar op de rand van haar bed. Ze dacht na over het afgelopen schooljaar. Haar naam was Teresa en werd daar vaak op aangesproken door haar klasgenootjes. Zo van: "Haa, moeder Teresa, wat ga je vandaag weer doen? Centjes geven aan de zwervers, of zo? Ha ha ha ha!".
De eerste keer dat ze er mee geplaagd werd, voelde ze zich verdrietig en alleen.
Haar vriendinnetjes zeiden altijd:"Ach, trek het je niet aan, ze weten niet beter...".
Maar 's avonds huilde Teresa zichzelf vaak in slaap, het gebeurde te vaak en wenste dat ze een andere naam had gekregen.
Thuis durfde ze er niet over te praten. Haar ouders werkten allebei en waren aan het eind van de dag moe.
Ze was enig kind, wat ze best wel moeilijk vond. Want in de schoolpauzes ging ze vaak naar haar oppasouders, die 6 kinderen hadden. De jongste was 2 jaar en ze vond het héérlijk om daar mee te spelen. Het was een warm gezin en die warmte miste ze thuis.

Haar gedachten gingen terug naar de afgelopen middag, toen ze een spreekbeurt hield voor de klas. Er kwam een glimlach op haar gezicht. Een glimlach van voldoening. Ze ging terug naar dat moment.......:

In de klas was het een drukte van belang, alle kinderen hadden zin in de zomervakantie.
Het was warm en drukkend benauwd in het klaslokaal. De juf had alle ramen opengezet voor een beetje afkoeling, maar het hielp niet ècht.
Teresa had er weinig last van, ze had meer last van de zenuwen vanwege haar spreekbeurt die ze moest geven.
Toen het rustig was in de klas, begon de juf te praten. Teresa hoorde maar de helft en staarde even voor zich uit.
Ze schrok op toen haar naam werd genoemd.
"Teresa, kom maar naar voren voor je spreekbeurt",zei de juf.
Het was zover en ze ademde nog even diep in en liep naar voren.
Eenmaal voor de klas voelde ze zich ineens rustiger, ook al zag ze vele blikken op haar gericht. Van haar "plaaggenootjes"......
Toen begon ze haar spreekbeurt.

"Hallo allemaal, mijn spreekbeurt gaat over Moeder Teresa. (gegiechel in de klas)
Jullie kennen haar vast wel.
Een vrouw die al vroeg haar vader verloor en verder opgroeide met haar moeder en zusjes.
Al op jonge leeftijd werd ze geconfronteerd met armoede en trok zich het lot aan van verwaarloosde kinderen en baby's..."
Ineens gooide Teresa haar papieren van de spreekbeurt op de grond, want ze zag dat ze de aandacht verloor...
De juf keek verbaasd opzij en de kinderen in de klas schrokken.
"Ja, ik weet dat jullie mij Moeder Teresa noemen en daar ben ik trots op!!"
vervolgde ze haar spreekbeurt.
"Weten jullie waarom?
Niemand kan zonder liefde,
niemand kan tegenwoordig zonder geld,
of zonder computer, televisie en al die dingen meer, of wel?
Zeg mij eens eerlijk, wie van jullie zijn afhankelijk van de voedselbank?
Nou? Wie?
Durft iemand een vinger op te steken?" sprak ze luid.

Stilte in de klas. Geschrokken gezichten. Héél voorzichtig ging 1 vinger in de lucht en er volgden nog een paar......
Teresa zag het tóch wel enigszins verbaasd aan, dit had ze níet verwacht...
Ze haalde wéér diep adem en ging verder.

"Oké, dat vind ik níet leuk voor jullie.
Dan weten jullie dus ook, hoe het is om in armoede te leven, ja toch?
Niet leuk, hè?
Als ik geld genoeg zou hebben, zou ik jullie helpen, ècht waar!
Maar zoveel heb ik niet.
Ik heb wél een ander idee, als we als klas of voor mijn part de hele school,
geld in zouden zamelen voor jullie, hoe zou dát zijn?
Strak plan toch?"

Wéér stilte in de klas...totdat er één begon te klappen en binnen een halve minuut klapte de hele klas voor haar...
Het werd Teresa teveel en ze barstte in tranen uit. De juf sloeg een arm om haar heen en had tranen in haar ogen. Ze fluisterde:"Moedig van je, moedertje Teresa.....een héél strak plan, ik help je ermee.."

En diezelfde dag werd er inderdaad geld ingezameld door de hele school, inclusief de leerkrachten, voor de voedselbank.
Teresa onderging het allemaal alsof ze droomde......

Met dezelfde glimlach op haar gezicht kroop ze onder de lakens, moe en voldaan.
Ze voelde zich "moedertje Teresa"....

Schrijver: Alida Booij, 13 januari 2013


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.5 met 6 stemmen 386



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)