Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

DE MANDENVLECHTER (tweede deel)

Al had de mandenvlechter nog zo'n pijn in zijn rug en nek, hij bleef geregeld even staan om met zijn stok in de grond te wroeten. Dan bukte hij zich ook om tussen de kluitjes te voelen.
Een heleboel glimwormen kropen heen en weer voor de voeten van de mandenvlechter. Bij het schijnsel van hun lichtjes zag hij hoe een paar aardmannetjes uit de grond schoten. Kereltjes met borstelige baarden. Ze waren niet groter dan de bekende tuinkabouters.
"Mandenvlechter, bewaar hierin wat je uit de grond haalt," spraken ze in koor.
Een grote zak, gemaakt van allemaal aan elkaar geweven wespen- en bijenvleugels, gaven ze hem als geschenk.
"Ja, de aarde is vol geneeskracht," zei een van hen. Ze verdwenen allemaal weer in de grond.
De mandenvlechter was de aardmannen erg dankbaar. Zelfs in dit nachtelijke bos kon hij nog de half vergane eikels en paddenstoelen voelen, als hij al bukkend rondtastte. Die stopte hij in zijn pas gekregen tas.
"Hier ga ik medicijnen van brouwen," dacht hij. "Dan zal ik mijn eigen middeltjes over mijn rug en nek uitsmeren. Ja, ik kan straks de heren doktoren nog wat vertellen over mijn eigen vondsten!"
Inmiddels had de oude man al een heel eind gelopen. Zijn benen begonnen moe te worden. Zijn rug en nek deden alweer zeerder dan daarnet. Zuchtend en kreunend stak hij nog eens met zijn stok tussen een paar mosplantjes. Een druk gezoem trof zijn oor! Het geluid kwam dichterbij, vlakbij zijn hoofd. De mandenvlechter voelde dat er wespen over zijn nek en onder zijn jas kropen! Hun steken mochten er dan ook wezen!
Schreeuwend holde de man weg, ondanks zijn oude en vermoeide benen. Van pijn en schrik gooide hij de zak van de aardmannetjes weg. Nooit heeft hij die teruggevonden, net zo min wat hij in die zak gestopt had.
Voor hij het wist, rende de mandenvlechter zijn eigen tuin in: hij had namelijk een grote kring over de hei en door het bos gelopen.
De man liep ook recht in de armen van zijn opgeluchte vrouw. Al een tijdje had zij wanhopig in de tuin heen en weer gelopen! Waar was haar man gebleven?
Een koude, natte doek mocht de pijn van de wespensteken een beetje verzachten. Maar de mandenvlechter bleef de hele dag in zijn bed. Maar wat was het een wonder dat hij voortaan zijn werk zonder spierpijn deed!
"Die wespensteken zijn heel goed voor mijn rug en mijn nek geweest," zei hij tegen zijn vrouw.
"Ja, houd jij alle wespen maar te vriend," antwoordde ze ernstig.
Elke dag werkte de man zonder trui of hemd. De wespen mochten op zijn blote huid komen. Naast hem lag een schoteltje met gebakkruimels om deze diertjes uit te nodigen.
Inderdaad kropen ze vaak over de rug van de mandenvlechter, die geen pijn meer had. Maar gewoonlijk staken ze niet. Even goed bleven rug- en nekklachten weg.

Schrijver: Han Messie, 10 juni 2013


Geplaatst in de categorie: werk

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)