Uitgenodigd met de kerst

''Ouwe, hoe kan je nou in godsnaam Joop en Annie uitnodigen om met Kerstmis hier te eten. Ik mag haar niet met haar kapsones.
Joop vind ik wel aardig, maar haar niet. Ze doet altijd voorkomen of ze meer is dan wij.''
Alie kreeg een idee, en zei:
''Nou ze toch blijven slapen, jij hebt toch zo'n apparaatje met een microfoon? We plaatsen die microfoon in de slaapkamer op een verborgen plek en leggen de draad onder het kleed naar onze radio in de kamer. Als ze naar bed gaan wil ik wel eens horen wat zij over ons zegt.''
Ze genoot van het vooruitzicht die lui af te luisteren.

Het was de avond voor de Eerste Kerstdag. Buiten stormde en regende het. Ze stond voor het raam en zag de blauwe Mercedes van hun voor de deur stoppen.
''Ze staan voor de deur, Gerrit.''
Hij liep naar de gang en opende alvast de deur en begroette ze vriendelijk.
Annie was in de zeventig, klein van gestalte, droeg een donker mantelpakje en een blauw hoedje met een netje voor haar gezicht. Dat stond haar al tegen, dat deftige. Ze kon dat bekakte smoel van haar niet uitstaan. Joop vond ze wel aardig.

Ze liep ook naar de gang om ze uit beleefdheid te begroeten. Ze had op een rustige kerst gerekend en nu dit.
Ze stak wel een halve meter boven Annie uit en moest diep buigen om haar een kusje te geven. Toen die opmerking van Annie:
''Het lijkt wel of je steeds dikker wordt, je moet op dieet. Ik volg nou een eiwitdieet, zie je niet hoe slank ik ben geworden. Ik lijk nu wel dertig.''
Krijg het schompes, dacht ze, ze ergerde zich verschrikkelijk aan dat mens. De visite nam plaats op de bank en toen gebeurde het. De stapel boeken waarmee de bank was gestut schoof weg, met het gevolg, dat ze bijna met hun hoofd onder de Kerstboom lagen.

Inwendig moest ze lachen toen ze zag, dat Annie op de grond lag met haar hoedje nog op. Gerrit stond er beteuterd bij en schaamde zich.
''Afschuwelijk die bank, zeker tweedehands hé'', zei Annie. Na de koffie met gebak besloten ze te gaan klaverjassen.
Alie had cocktails klaar gemaakt. Ze ergerde zich kapot aan dat geschimp van Annie. Gerrit deed in haar ogen niets goed, zodat ze punten verloren. Joop knipoogde vaak naar haar. Dat deed haar goed en ze keek hem smachtend aan. Toen ze de glazen weer vulde en om de tafel heen liep, voelde ze, dat Joop in haar kont kneep. Van haar vent had ze dat niet te verwachten, die dacht alleen maar aan borrels.

Toen Joop al heel wat borrels achterover had geslagen en Alie zijn glas weer vulde, voelde ze nu zijn hele hand onder haar rok tussen haar dijen wriemelen. Dat deed haar goed. Na het avondeten van rode kool met gebakken bloedworst en piepers en karnemelkse pap toe ging het gezelschap weer klaverjassen. Toen Annie weer met haar bekakte stem:
''Het is hier wel een gat hé, wat een kale troep. Ik zou het hier geen dag uithouden.''
Alie die net de kamer in kwam met nootjes hoorde dat en ergerde zich vreselijk aan die opmerkingen en wenste in gedachten haar een verzakking. Tijdens het spel werd het toch nog gezellig.

Joop zette steeds gezellige wijsjes in en ze zongen allemaal mee. Iedere keer als ze de glazen weer vulde voelde ze de grote hand van Joop tegen haar kont en soms tussen haar dijen. Iedereen werd moe, maar Alie bakte eerst nog een paar uitsmijters en zette koffie. Het was tijd geworden om te gaan slapen, maar Alie was nog klaar wakker en genoot als ze straks kon horen wat er gezegd werd over haar.

''Welterusten'', riepen de gasten lallend en gingen hossend de slaapkamer in.
''Gauw Gerrit, zet het toestel aan.''
De radio stond al aan en ze hoorden het geroezemoes van die twee in de slaapkamer. Mien zat met haar oor vlak voor de luidspreker om maar niets te missen.
''Ik hoor ze, ouwe. Moet je horen wat dat kreng zegt. Ik ben een dik ordinair wijf en lijk op ma Flodder met dat stomme haar. Hoorde jij het ook?''

''Ja, toch gemeen, wat een sloerie, hé?''
''Moet je horen wat ze nou zegt, jij bent een boerenlul, die niet kan klaverjassen. Toen hoorde ze de stem van Joop:
''Annie, ga niet zo te keer, ze heeft toch haar best gedaan, mopper niet zo.''
''Hoor je dat ouwe, hij is redelijk, maar dat wijf van hem, wat een secreet hé?''

Weer de stem van Annie:
''Wie geeft nou de visite rooie kool met bloedworst te vreten, wat een armoedig zooitje. Ik ga hier niet meer naar toe, Joop. We gaan morgen vroeg weer naar huis hoor. Ik moet er niet aan denken wat we hier te vreten krijgen met de kerst.''
''Dat kan je niet maken Annie, ze hebben kosten gemaakt. Het is kerst, wees nou eens vriendelijk en denk aan Jezus.''
''Klets niet zo stom man, ik wil hier weg. Ik heb het wel gezien hoor, steeds zat ze tegen jou aan te rijen toen ze je glas weer vol schonk en ik zag je hand onder de tafel verdwijnen, schoft dat je bent.''

Gerrit:
''Is dat waar, flikte hij dat?''
''Helemaal niet waar, dat verzint ze weer, dat kreng. Dat zijn nou je vrienden. Het heen en weer kunnen ze krijgen.''
Eindelijk werd het stil.

''We gaan slapen, darling'', en hij deed de radio uit. Alie kon de slaap niet vatten en dacht aan Joop en voelde in gedachten weer de hand van hem tussen haar benen en ergerde zich vreselijk aan dat gesnurk van haar vent.