Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Samen naar Amsterdam, op een maartse dag.....

Altijd zal ik me blijven herinneren hoe ik, in het voorjaar van het jaar 2011, samen met mijn tachtigjarige, moederlijke tante Margaretha op dat bankje zat, in het Vondelpark.....
De uitbundige, flamboyante jeugd vierde de lente en had in groten getale de grasvelden rond de vijver met de vrolijk klaterende fontein in beslag genomen en bezet; een man op wie mijn blikken zich vestigden, zij aan zij uitgestrekt naast zijn vriendin, streelde haar gezicht met een teder gebaar.

Majestueuze bouwwerken uit vorige eeuwen omringen en omsluiten het park en Vondels stenen gestalte houdt de wacht en "overziet" het geheel met nietsziende ogen, vanaf zijn hoge sokkel.

Mijn tante had me getrakteerd op het dagje Amsterdam; we hadden samen de schilderijen van Picasso uit zijn vroege periode in het Van Gogh Museum bewonderd; onze ogen hadden zich als een valk gehecht aan het portret van zijn overleden vriend met de schotwond aan de slaap; van zijn vriend, de schrijver, die gestorven is aan de ziekte die onbeantwoorde, ongelukkige liefde heet.
In blauwe tinten is ook de armoede uitgebeeld en de droefenis; de droefheid die als een steen op het mensenhart drukt; de droefenis die leidt tot de dood.
Het Van Gogh Museum is van een superbe architectuur en het biedt een vluchtplaats, een solide onderdak aan de Kunst, ook aan de nu mateloos vercommercialiseerde en tot handelswaar gedegradeerde uitingen van de gelijknamige kunstenaar, wiens naam in kapitale letters de gevel siert, getekend door overstelpend leed en door waanzin tijdens zijn leven; verheerlijkt na zijn dood.

De tram vervoerde ons na ons museumbezoek bellend door Oud-Zuid. Een anonieme, mechanische vrouwenstem sprak de legendarische namen uit: "Wibautstraat", "Linnaeusstraat", voor een provinciaal alleen van horen zeggen bekend.
En mijn verdriet begeleidde me op onze reis naar en door Amsterdam; mijn verdriet geselde mijn hart; mijn verdriet om mijn plaatsvervangende moeder, die niet mijn moeder is, die aan mijn zijde stond als geen ander; mijn verdriet en ontroering om haar moederlijke zorg; de zorg van haar die eveneens al te snel achter de horizon van het ongewisse zal verdwijnen.....

Schrijver: I. Broeckx, 25 januari 2014


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 4 stemmen 322



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
mobar
Datum:
26 januari 2014
De Wibautstraat en de Linnaeusstraat liggen allebei in Amsterdam Oost en niet in Oud Zuid zoals in het verhaal staat.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
26 januari 2014
Ben er stil van.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)