Alles was zo eenvoudig
Toen ik nog een klein ventje was woonden mijn ouders op het platteland in een eenvoudig arbeidershuisje. Ik herinner mijn vader als en sterke man, die elke dag op de fiets naar zijn werk ging als landarbeider bij een herenboer. Soms als ik niet naar school hoefde mocht ik met hem mee achterop de fiets en of het nou mooi weer was of regende met veel wind, altijd ging hij op de fiets. Ander vervoer had hij niet, want veel verdiende hij niet. Trouwens in de dertiger jaren van de vorige eeuw mocht je blij zijn, dat je werk had, ook toen was er grote werkloosheid.
Ik weet nog goed, dat vader op zaterdagavond met vrienden naar het dorpscafé ging. In de zomer als het nog lang licht was in de avond ging ik wel eens kijken en zag ik pappie luid zingend aan de bar zitten en zette hij zijn glas bier met een harde klap op de toog. Hij had een vrolijke dronk over zich en als hij mij toen zag, moest ik bij hem komen en kreeg ik limonade en pinda's. Mama ging nooit mee naar het café. Zij hield niet van die luidruchtige mannen, die soms handtastelijk werden en dan was het knokken geblazen.
Moeder was een lieve vrouw en zei nooit veel. Ze deed het huishouden en verzorgde de kippen op het stukje land achter het huis. De was deed ze in een teil en liet het goed drogen op het gras. Het rook altijd lekker fris.
Elke zaterdag werd ik door haar gewassen van top tot teen in dezelfde teil. Om zeven uur moest ik naar bed. Televisie bestond nog niet en radio hadden we niet, dus was het altijd heerlijk rustig. Soms kwamen buren een praatje maken en koffie drinken.
Kortom ik bracht mijn jeugd door in gelukkige dagen en ik prijs nog die tijd, dat je weinig bezat en geen zorgen had. Geld was er weinig, maar aan eten was geen gebrek. Moeder bakte elke dag zelf brood in een oven op het petroleumstel. Het rook heerlijk in huis. Vader kon bij de boer heel goedkoop bruine bonen en erwten kopen, dus aten we vaak bruine bonen stamppot met gesmolten spek.
Van de erwten maakte moeder heerlijke erwtensoep. Verse groenten hadden we vaak zelf uit onze eigen moestuin, zoals sla, sperzieboontjes, koolsoorten en heerlijke aardbeien en we hadden fruitbomen met pruimen en appels. Nu ik 82 jaar ben verlang ik weer naar die tijd, alles was zo eenvoudig en geen geouwehoer van politici, die vechten voor hun eigen baantje en aan al die regeltjes die ze uitgevonden hebben om je te controleren.
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: ouderen
landarbeider
151
Geef je reactie op deze inzending:
Mooi dat beeld van je vader, die uit volle borst vrolijke liederen zong aan de bar van zijn stamkroeg. Hoe jij dat als kleine jongen met eigen ogen hebt waargenomen. Hoe hij met zijn bier danste en hoe hij jou limonade en pinda's gaf. Je had een ontzettend lieve vader en moeder. Als 82-jarige is het niet verwonderlijk, dat je terug verlangt naar de simpele tijden van weleer. Dan doet de zogenaamde vooruitgang pijn. Vooral als die om banale knulligheden draait.
Je beschreef je verleden zo, dat ik zin kreeg in een kom erwtensoep van je zorgzame moeder!...