Gehaast leven

Vroeger had ik een baan waar je stress kreeg van die jonge bazen. Ze zaten je maar op te jutten om nog meer te doen, terwijl ik al de vijftig gepasseerd was. Je zei maar niks, maar je wenste ze in het hiernamaals. Om stress te vermijden moet je genieten van elke dag, maar dat was er niet bij. Ik had een keer een voorstel ingediend via en uitgebreid rapport. Zo'n jonge chef las het en aan zijn tronie kon je zien, dat hij het niks vond, maar een paar maanden later ging hij er mee aan de haal en kreeg complimenten van zijn chef.

Zelf ben ik een rustig persoon, maar van het opjagen door een snotaap krijg je stress. De fout van mij was er niet tegen in te gaan, je moet leren ook eens NEE te zeggen, maar dat deed ik niet. Ik ging nog harder werken, maar toen kwamen er fouten in mijn werk. Wat is dan het gevolg, je chef gaat dat vermelden in je beoordeling. Ook ga je met tegenzin naar je werk, maar je moet wel, want thuis moeten vijf kinderen gekleed en gevoed worden en moeder de vrouw was altijd thuis voor ze.

Persoonlijk had ik een veel te druk leven, eerst moest ik bijna twee uur reizen om bij je baas te komen en als je door de files iets later binnen kwam begon het gezeik van de chef al. Ook kwam je later thuis en had mijn vrouw met de kinderen al gegeten. Gelukkig kookte ze voor mij wel een verse hap. Ik merkte, dat mijn gezondheid minder werd. Ik leefde veel te gehaast en kreeg last van buikpijn en huiduitslag. Ook de bloeddruk ging omhoog en ik sliep beroerd.

Van de huisarts moest ik een tijdje thuis blijven. Ik had mij dus ziek gemeld. Prompt had mijn chef de bedrijfsarts gewaarschuwd en die kwam al meteen naar mijn woning om te controleren. Ik had hem alles eerlijk verteld en hij zei:
''Rust maar lekker uit en kom over veertien dagen op mijn bureau.''

Dat deed is dus, lekker thuis een boek lezen, heerlijk fietsen in een landelijke omgeving en met mijn vrouw meegaan boodschappen doen. Ik voelde mij niet zo gejaagd meer en de bedrijfsarts keurde mij goed weer te gaan werken, dus meldde ik me weer bij mijn chef. Die was blij mij weer te zien en zei meteen, dat er veel verzoeken en rapporten erbij waren gekomen. Ik zag op mijn bureau een enorme stapel papier, dat behandeld moest worden. De chef vroeg helemaal niet hoe het met me ging, hij was alleen geïnteresseerd, dat de stapel rapporten zo snel mogelijk behandeld werden. Ik had geluk, mijn chef werd overgeplaatst en er kwam een nieuwe chef, die heel menselijk was en meehielp de achterstand weg te werken.

Schrijver: kees niesse, 31 maart 2014