Een lief vogeltje

Vroeg in de morgen stapte ik mijn bed uit en liep naar het raam. Mij benieuwen wat voor het weer was. Ik schoof de gordijnen opzij en zag dat het regende. Een golf van vreugde ging door mij heen. Wat was ik blij. Ik kleedde mij gauw aan en at een stuk brood en dronk thee. Op mijn transistorradio hoorde ik, dat het voorlopig bleef regenen en dat de wind uit het zuidwesten zal toenemen tot krachtig. Ik trok mijn regenjas aan en zette een zuidwester op mijn hoofd. Ik trok de huisdeur achter mij dicht en ging op stap. Achter mijn huis ligt een uitgestrekt gebied van weilanden met daar tussen smalle weggetjes en slootjes. De kikkers lieten zich nog niet horen.

Heerlijk dat weer met het gespetter op je hoofd en dan die frisse lucht in je longen. Het maakt je lichaam gezond. Opeens gebeurde er wat. Ik zag een vogel aan komen vliegen. Aan de onderzijde was hij rosbruin. Ik zag het meteen, dat moest een vink zijn, een mannetje. Hij landde op mijn schouder en begroette mij met een prachtig lied. Toen hij uit gezongen was zei hij:
''Dag lieve mijnheer, mag ik uw gezelschap houden?''
''Natuurlijk lief vogeltje. Waar kom je vandaan?''
''Mijnheer, ik ben hier de hele winter al. Ik kom uit Noorwegen, maar toen het daar zo koud werd, besloot ik naar Holland te gaan, maar binnenkort ga ik weer terug. Tot mijn verdriet heb ik hier geen vriendjes aangetroffen.''

''Dat klopt, alle Nederlandse vinken zijn naar het zuiden vertrokken, want die vonden het hier weer te koud, maar ze zullen spoedig weer ons land bezoeken en op de weilanden nestjes gaan bouwen van mos en paardenhaar. Dan zullen hun jongen lekker warm in hun nestjes zitten en smullen van wormpjes en insecten die hun moeder voor ze vangt.''
''Wat leuk dat u dat vertelt mijnheer, want dat ga ik ook weer doen als ik terug ben in Noorwegen. Dat land is zo mooi mijnheer, u moet er eens naar toe gaan. Het is daar heerlijk rustig en de wegen zijn niet zo druk als hier. Mag ik u wat vragen mijnheer. Wanneer komen de grutto’s weer in Holland?''

''Leuk, dat je dat vraagt, volgens mij zullen ze binnenkort weer hier terug zijn uit het warme Afrika, waar ze verblijven bij de modderoevers en leven van achtergebleven rijstkorrels.''
''Ik heb ze hier een keer meegemaakt mijnheer, wat zijn die grutto’s groot hé?''
''Wanneer je utto, utto hoort, dan zijn ze er weer.''
''Dat weet ik mijnheer en ze zijn ook lief voor ons. Ik heb van een vriendje gehoord, dat ze de eieren en jongen beschermen in hun warme nestjes. Ik heb een keer gezien, dat kraaien en meeuwen, reigers en zelfs een buizerd de eieren en jongen van de weidevogels wilden opeten. Daar worden wij vinken natuurlijk niet zo vrolijk van''

''IK heb wat voor je, kijk ik heb hier wat koekkruimels, lust je die?''
''Mag ik effen proeven, mijnheer?''
''Proef maar, het zijn kruimels van zelf gebakken volkorenbrood.''
''Heerlijk mijnheer, heeft u nog wat?''
Ik gaf hem nog een paar kruimels.
''Toch heb ik liever een heerlijke vette spin of een mug mijnheer en een worm is helemaal niet te versmaden.''

Het vogeltje bleef maar op mijn schouder zitten en zong uit dankbaarheid weer zijn lied.
''Weet je vogeltje, dat Holland heel vroeger bijna helemaal bebost was, overal bomen en struiken, maar later zijn de mensen de bossen gaan kappen en kregen we akkers, weiden en heidevelden. Toen kwamen ook de weidevogels, zoals de kievit, grutto, tureluur, watersnip, veldleeuwerik en graspieper.''
''Wat weet u veel, mijnheer.’’

''Dat valt wel mee, maar jullie werden ook op een andere manier in jullie voortbestaan bedreigd. Er kwamen boeren die het land gingen bewerken en bemesten, zodat jullie nesten werden vernietigd.''
''Dat heb ik ook gehoord mijnheer, daar word ik niet zo vrolijk van.''
''Ik ga weer naar huis lief vogeltje, ik krijg trek in een heerlijk vogelnestje.''
''Wat maakt u me nou mijnheer, het zal toch niet waar zijn?''
''Toch is het zo, want er zijn mensen in China die vogelnestjes eten.''
''U zei net, dat u trek kreeg in een vogelnestje, mijnheer. Nou vind ik U niet lief meer.''

''Grapje lieve vink, ik zei het wel, maar het is gewoon een gehaktbal met daarin een hard gekookt ei en als die doormidden is gesneden lijkt het op een vogelnestje.''
Mijn excuus, lieve Vink.''
''Oké, ik schrok al, ik ga afscheid van u nemen en voorbereidingen treffen voor de lange reis naar Noorwegen, waar ik op zoek ga naar een lief vrouwtjes. U begrijpt wel waarom hé?’’
''Weet ik en ik wens je een goede reis. Dag lief vogeltje'', en hij vloog weg naar het noorden. Ik wuifde hem na en dat beantwoordde hij door even te duiken.
Het begon nog harder te regenen en ik genoot daarvan, maar ben toch maar snel naar huis gegaan, waar moeder de vrouw een lekker bakkie koffie voor me had klaar staan.